Dziś poszam do Agatki po patyczki hortensji i proszę jakie cudowne widoki mnie spotkały. Zrekompensowały niedogodności spaceru w maseczce i wiecznie zaparowanych okularów. Radość dla oczu takie widoczki.

Trawniki po wertykulacji nie mają lekko, susza okropna. Podczas podlewania woda nie wsiąka w ziemię od razu.

U Agi są śliczne migdałki, no i te wijące się po całym ogrodzie ścieżki, ronda, podniesione kamienne rabaty.

Zmierzam ścieżką do domu, ale nie wchodzę. Pies skutecznie zapowiada moje odwiedziny i Agatka wychodzi do ogrodu. No i jej stały tekst " teraz to nie ma nic ciekawego"

Ja w końcu nie wiem, czy u niej jest sens robić jakiekolwiek zdjęcia skoro u Niej ciągle nie ma nic ciekawego i zawsze twierdzi, że jeszcze jej ogród nie jest wystarczająco ogarnięty.

Co Wy sądzicie o tym jej niedopracowanym ogrodzie????? Dla mnie niedoścignięta bajka.

Dwie godziny wgrywałam zdjęcia, prędkość internetu spada do żółwiego tempa, a prace z światłowodem stanęły przez korona wirusa.

Koniec spaceru po tym cudownym ogrodzie.

Dorotko, rzeczywiście wiele jest jeszcze do zrobienia w tym ogrodzie zdjęć oczywiście przy każdej Twojej tam bytności
Pięknie jest, a że susza to każdy z nas tego doświadcza.

Ja się pytam gdzie są fotki z zakupów kwiatowych? Ciekawa jestem jak duże są sadzonki surfinii.

To pasja mojego męża - porzeczki. Podobnie jak ja w swoim ogrodzie, On odpoczywa, regeneruje siły i układa sobie plany na następne dni. Uwielbia to.

O kurcze, przypomniało mi się moje dzieciństwo. Moi rodzice mieli pole porzeczki czarnej. Co roku zrywaliśmy. Nie było kiedyś maszyn więc ręcznie. Cała wieś przychodziła na zarobek