Ewuniu! ta jeżynka ma już w tym roku 3-metrowe pędy.Zrobię zdjęcie to zobaczysz....pozdrawiam

Bardzo ładna bylina, kupiłam w ubiegłym roku na targu,kwitnie do przymrozków, ale nie wiem jak się nazywa

wdzięczna roślina jednoroczna, duże bordowe liście, bardzo dekoracyjna

Kotka mojej mamy, - uratowana. Kilka lat temu, przyszła pod blok,z drutem na koniuszku ogonka i sznurkiem przy szyi.Chyba ją ktoś wieszał,bo do dziś ma skrzywiony łepek i nie miauczy. Jest mądra i kochana. Zimą u mamy w domu, a latem na działce.

jola54 napisał(a)

Ewuniu! ta jeżynka ma już w tym roku 3-metrowe pędy.Zrobię zdjęcie to zobaczysz....pozdrawiam

chetnie zobaczę!!!

Joluś pięknie u Ciebie, ogrom kwiatów, trudno oczy oderwać. Kicia kochana, swoje przeszła, ale cudownie, że na takich dobrych ludzi wreszcie trafiła. Takie zwierzaki są niesamowicie wdzięczne za okazane serce. Pozdrawiam.

Kasieńko! poczytuję wszystkie Twoje posty,ogródek piękny, zadbany i niepowtarzalny.Co dusza artysty potrafi!...pozdrawiam, buziaki!

Przyciągnęła mnie druga linijka pod sympatycznym awatarkiem i zapach terpentyny. Zaglądam, a tu znajomy staw, kapliczka...
Uwierzysz, że kilka tygodni temu przejeżdżałam obok Twojego ogrodu podwożąc Pilipiukowego maniaka na konwent???
Szkoda, że Cię tu wcześniej nie namierzyłam.

A teraz idę na spokojnie obejrzeć wszystko.
I wrócę...

Wróciłam Jolu od razu i muszę Ci powiedzieć, że utonęłam w Twoim ogrodzie i na werandzie ze sztalugą emocjonalnie bez końca. Jesteś tak ciepłą osobą, że nie sposób się oderwać od Twojego wątku. To tak, jak się czyta książkę, która mogłaby mieć milion milionów stron i nie kończyć się nigdy. Właśnie, pracujesz w moim ukochanym od urodzenia miejscu. Wychowałam się w bibliotece, w której pracowała moja mama. W naszym Domu Kultury pracuje cudowna kobieta, która - choć o tym nie wie od zawsze jest moją serdeczną przyjaciółką, źródłem otuchy i pocieszenia (zapewne ją znasz, wszak animatorskie środowisko trzyma się razem). Pracujesz i mieszkasz w miejscowości o różnych, a jakże spójnych kulturach, a w miejscowość, w której pracuję ja (choć nie w tej "branży"), również królują trzy wiary. Domyślasz się?

Poza tym muszę Ci podziękować za coś bardzo bardzo ważnego. Przywróciłaś mi nadzieję na to, że mimo wszystko marzenia kiedyś się spełniają i nie można ustawać w walce o to, aby się zrealizowały, choć to często kamienista droga.

Pozdrawiam Cię z całego serca.

Zuza

Zuza! Witam Cię serdecznie, ujawnij się, bo na pewno się znamy.Podaj nazwisko.Ja obecnie pracuję w bibliotece, w pięknej synagodze. Wcześniej przez 25 lat byłam szefową Gminnego ośrodka Kultury, dlatego na pewno znam Twoją mamę.Ja przed tą 5-arową działeczką miałam przez 39 lat działkę 40 arową,gdzie był sad, staw i ogród warzywny, ale moja kochana cioteczna " rodzinka" odebrała mi ją 3 lata temu, bo nie dopilnowałam spraw spadkowych, wierzyłam na słowo.A ta obecna działeczka była na tak zwaną "czarną godzinę", to działka budowlana, dlatego jej nigdy nie zagospodarowywałam. I czarna godzina przyszła, a dzisiaj ja , moja mama i córki,jesteśmy z tego powodu szczęśliwe,bo 5 arów to nie 40, a tamta poprzednia działka zarasta chwastami sad dziczeje, a ryby zniknęły i nikt nie chce jej kupić, bo wszyscy wiedzą jak ciężko pracowałam z mamą i z córkami, a teraz zostałam tak potraktowana. Zabrakło mi pół roku, abym przez tzw. "zasiedzenie" nabyła praw. Ale tak to już jest, że z rodziną..itd., i że nie ma tego złego.....Pozdrawiam Cię serdecznie i pisz do mnie....Napisz skąd jesteś

A może tak miało być? Podobno w życiu wszystko jest po coś... Rozumiem, że żal Ci ziemi, która była w rodzinie od wieków, ale sentyment sentymentem, a pracować na tym musiałby ktoś. Może miało tak być, że odzyskałaś taką część, która zmieściłaby dom i ogród? A skoro mąż zachorował i plany budowy się posypały, może miało być tak, żebyś blisko wygodnego mieszkania w bloku miała swój własny kawałek ziemi, który da Ci wytchnienie, miejsce na realizację pasji i będzie wymagał tyle ile dasz radę udźwignąć?

Wyobraź sobie, że masz na tej działce wymarzony dom, chorego męża, leciwą mamę (przecudownie sympatyczną), która za chwilę może potrzebować Twojej opieki i ze wszystkim walczysz sama. Opał, cięższe prace w obejściu i inne sprawy związane z mieszkaniem w domu wolnostojącym... Mało miejsca byłoby na radość z kwitnących kwiatów i czasu na malowanie.

Nie dziwię się, że rozżalona jesteś z tego powodu, ale czas leczy takie rany.

Życzę Ci, aby ta działeczka na czarną godzinę była dla Ciebie najjaśniejszym promykiem na każdy dzień.

Dziękuję Ci za mądre słowa, ale ja właśnie też tak sobie zaczynam tłumaczyć. Pozdrawiam