No właśnie, nierówno jest jak cholera!

Gabrysiu, wybacz, że tak późno Cię odwiedzam, ale ja nie nadążam. Komputer mam powolny, a Ogrodowiskowy wir wciąga straszliwie niebezpiecznie, choćby właśnie dlatego, że jest tak, jak piszesz na wstępie: ”tyle wzajemnej życzliwości, uprzejmości, chęci pomocy, w końcu pasji w uprawianiu swojego „małego świata”. Czytam zawsze najdokładniej „słowo wstępne” i przyznam Ci się, że miałam te same opory co Ty - bardzo nie lubię się „produkować” i być obserwowanym obiektem (nieśmiała jestem! ), ale nad Ogrodowiskiem roztacza się jakaś nieprawdopodobna atmosfera, którą zawdzięczamy Danusi. Mówimy na nią żartobliwie „Szefowo”, no bo niby tak jest, ale wszyscy wiemy, że to z podtekstem miłości i ogromnego podziwu nie tylko dla jej wiedzy, ale i dla umiejętności jednoczenia nas wszystkich. To jest taki unikalny, jednostkowy egzemplarz fantastycznego Człowieka – i basta! (no, Witek drugi... )...
Twój ogród jest następnym, którego nie mogę przedreptać... Nooo, ogroomny!!! Dlatego adekwatny do tytułu wątku. Wejście do domu bajkowe wprost..
Masz co kosić! A to, co wokół trawnika – te rabaty, w ulubionych przeze mnie zakolach - aach! – kipiące różnorodnością kwiatów! Jak cudownie warstwowo nasadzone! I te alejki – każda w inną stronę i do innego uroczego miejsca prowadzi! (ja też mam taką alejkę: wokół bryły domu...) Do tego jeszcze warzywnik i sad... A na dodatek ogród w ogrodzie...!!! Doprawdy..................słów mi brak.
Wiesz, ja już nie będę komplementować Twoich włości, bo wszyscy się nimi już tyle nazachwycali... Ja się tylko do tych zachwytów dołączam! Ja z trudnością to wszystko ogarniam. I czuję te angielskie klimaty nad tym rajem, oj, czuję...
Twoje wianki są strasznie inspirujące – kiedy ty na to wszystko znajdujesz czas???
Zdumiał mnie tylko śliczny wianek z lawendy – mam jej dużo, ale nie takiej szafirowej. Czy to jakiś inny gatunek?
I jeszcze pytanko mam: jak uprawiasz swój mirt – bo mój ciągle taki kiepski...
Radośnie Cię pozdrawiam!

Elu, dziękuję za tak wiele miłych słów. Od razu poczułam jak zobaczyłam Twój śliczny ogród, nasadzenia, żeśmy siostry w ogrodnictwie.
Co do wianka z lawendy - jak pisałam, nie ja go zrobiłam, kolor jest rzeczywiście piękny i ta lawenda nie jest farbowana, ale nie wiem jaka do odmiana, moja w ogrodzie i dwie które nie zimują, nie mają takiego ciemnego odcienia.
Z czasem jest tak, że jak go jest niewiele, człowiek lepiej się organizuje i chcąc nie chcąc robi więcej, zwłaszcza coś co lubi, niż gdy czas przepływa mu przez palce.
Mirt mam od bardzo dawna, też przeżywał okresy spadku formy i świetności. Od wiosny do pierwszych chłodów stoi na tarasie, w słońcu, zimą w chłodnym raczej ale jasnym miejscu. Nie można dopuścić do przesuszenia, bo wtedy potrafi zgubić większość listków. Na wiosnę, w marcu najlepiej go mocno przystrzyc, żeby miał jakąś formę, u mnie rośnie jako spore drzewko, ale ponieważ pień się rozgałęzia na dwie części, wołałabym z niego teraz zrobić taki walec w donicy i pozwoliłam rosnąć młodym pędom od pnia. Nigdy jeszcze nie miał tak wielu kwiatów jak w tym roku, ani tak wielu owoców. Mają taki korzenny zapach, można dodawać je np. do mięsa.

Wnioskuję zatem, że mój mirt ma za ciepło w zimie... sporóbuję zatem zrewolucjonizować mu warunki. Dzięki , siostro w ogrodnictwie...

Kiedyś mirt był prawie w każdym domu. Mnie do komunii mama zrobiła wianek na głowę z mirtu. Nigdy jednak nie słyszałam, żeby mirt był przyprawą. Tyle rzeczy jeszcze człowiek nie wie

Fajnie mieć swoje zioła pod ręką, nie tylko takie marketowe i dodawać je do jedzenia.
Owocków mirtu używa się tak jak jagód jałowca.
Rozmaryn zupełnie inaczej pachnie niż ten z marketu, ma grube, twarde łodygi i liście, tylko same końcówki pędów są miękkie. Kwiaty rozmarynu zaczynają właśnie teraz kwitnąć, są lila-błękitne, pachną delikatnie i ślicznie wyglądają ji smakują ak się nimi posypie kawałek podpieczonego na grzankę chleba np. polanego oliwą z suszonym pomidorem wyciągniętym z tejże przyprawionej różnościami oliwy.
No i jeszcze krzew lauru - świeży liść ma całkiem inny zapach i smak niż suszony, z torebki.
A i jeszcze cały rok rośnie estragon francuski - mój właśnie odbija po obcięciu.
Z bazylią, której u nas w domu je się dużo, ciężko jest zimą, niestety tylko marketowa pozostaje.
Przez takie jedzenie, mamy namiastkę lata zimą i już jest lepiej.

Owoce są jadalne, mają korzennosłodki smak i są smaczne. Z liści i jagód wyrabia się olejek leczniczy myrtol, a na Sardynii likier zwany Mirto (z owoców) i Mirto bianco (biały) z liści, 30% vol., smak słodki i łagodny, spożywany dobrze schłodzony.

Sugerujesz Aniu, żeby zrobić z nich nalewkę? Bo sporo ich jest. Ale jeśli miałoby to być podobne do jałowcówki, czyli ginu, to nie będę lubiła. Ciekwe czy jest w internecie jakiś przepis, czy tak po prostu rozgnieść jagody, dolać wódki, zostawić a potem wymieszać z syropem za jakiś czas. Jakieś sugestie?

Ja już była u Ciebie w ogrodzie i zachwycałam się nim - pięęęękny jest!!