Szybkie spojrzenie na ogród i niestety musi czekać do popołudnia. Aż żal wychodzić przy takiej pogodzie

Poranne spojrzenie na ogród i w drogę do pracy

mrokasia napisał(a)

[img
I reszta pstryczków

I tu tysz piknie.

mrokasia napisał(a)

No wyszły Ci te pstryki Boski busz

mrokasia napisał(a)

No wyszły Ci te pstryki Boski busz

Dziś u mnie poranna kawa w zdecydowanie lepszym nastroju niż ostatnimi czasy.

Dobrego dnia Ogrodnicza Brać.

Kasia ja te trawy i wiele innych mam od 3-4 lat i je troche znam już.
Z początku ogrodu miałam zachwyt ogrodami trawiastymi. Np Rosolinki.
Ale mi przeszło w kierunku bylin bardziej. Zredukowałam liczbe traw.

Red schief.

Wiaan napisał(a)

Lustro na placyku, a raczej jego kolor nie przeszkadza mi zupełnie, coraz bardziej zarasta to miejsce

Klimat do odpoczynku odpowiedni
Pracy na horyzoncie nie widać

mrokasia napisał(a)

I to???

mrokasia napisał(a)

I reszta pstryczków

Co to???

Z cisow bym zrobiła kostki. Ulokowalam trzy drzewa. Sześć to za dużo mi się wydaje. Będziesz mieć za dużo cienia. Wsadz głogi przed płotem.

Taki szkic, pierwsza myśl. Może się przyda.

Patrycja_KG_Lu napisał(a)

Właśnie u mnie dopiero jedna sztuka przekwitła, a wcześniej szkoda mi było ciąć. Dobrze pamiętasz. To Purrsian Blue, u mnie się nie pokłada chyba że Puszysław za mocno się w niej wytarza. Mój kot plus koty odwiedzające ją lubią.

Nienaruszona.

Kocia.

Włóż do krzaka kilka sztywnych patyków 5-6 i przestaną leżakować ( ok 20-30 cm nad ziemią).
Mam różne kocimiętki od początku więc tak robię. Koty sąsiadów przychodziły i się tarzały. Teraz mają inne zainteresowanie rybami w oczku.
Bardzo lubię kocimiętki zastąpiłam nimi lawendę. U mnie za zimno i ciągle lawenda przymarzała.

Helen, dziś szybko bo po popołudniowych przeżyciach szukam bezpiecznego miejsca i go nie opuszczam, czyli fotel

Poszłam dziś po południu/pod wieczór walczyć z mszycą na bobie i wdepnęłam w takie coś:


Z 80 cm długości.
Najpierw krzyknęłam raz. Potem wołałam Małżonka, darłam się podobno okropnie, cud, że Gomułka z grobu nie wstał i nie przybiegł
Nie wiem czy gady mają słuch, chyba nie, ale być może nasze (głównie moje) nerwowe ruchy spowodowały nerwy i u zwierza (pewnie tak, nawet większe niż u nas). Niemniej jednak zwierz zaczął łeb podnosić i syczeć.
Nie będę robić z nas bohaterów, uczciwie przyznam, że uciekliśmy Zwierz też popełz, gdzieś Małżonka uznaję za Bohatera Roku za zrobienie zdjęcia

Czy to była żmija czy zaskroniec - nie mam pojęcia, ale spotkanie zaliczam do ekstremalnych, szczególnie w kontekście syczenia i wicia się Nie polecam nikomu
Nigdy tych tematów nie zgłębiałam, dziś doczytałam, że zaskrońce nieszkodliwe są, żmije bardziej, no ale w naszych warunkach raczej nie są śmiercionośne. Tak to sobie tłumaczę, teraz Pożyteczne też podobno są, ślimaki golasy wyżerają.

Piszę o tym, z różnych względów.
1. Nie jesteśmy w ogrodach sami - ale warto się nastawić na takie spotkania (zaskroniec podobno może mieć i 150 cm - warto o tym pamiętać i nie paść na zawał, z ostatnią myślą w życiu, że anakondę się zobaczyło )
2. Bardzo jestem ciekawa co u mnie mieszka Może ktoś rozpozna. Nie przyuważyłam charakterystycznych dla zaskrońca plamek za skroniami, w oczy nie zaglądałam, ale nerwy były więc info mało. Zygzaka nie było - więc jakby nie żmija? Okropne syczenie - podobno zaskrońce też tak reagują. Gdyby ktoś coś to byłabym wdzięczna Chyba jednak lepiej bym się czuła z myślą, że to zaskroniec a nie żmija

W zeszłym roku żeleźniak zachwycał, w tym bida z nędzą

Jest okazja, wydałam nową, szóstą książkę) Będę podpisywać
Rusza przedsprzedaż, wysyłka po 26 czerwca więc za 10 dni.
Cena specjalna 40 zł (normalna 55 zł) na hasło OGRODOWISKO

https://lasksiazek.pl/pl/p/Od-chwastowiska-do-Ogrodowiska-PRZEDSPRZEDAZ/1611




Wszystko, co piękne, zaczyna się od marzeń!

Z ogromną radością i dumą ogłaszam premierę mojej szóstej książki.
Obchodząc w tym roku we wrześniu jubileusz 50-lecia mojej pasji ogrodniczej, z tej okazji przygotowałam dla Was książkę "Od chwastowiska do Ogrodowiska".

To dzieło wyjątkowe, niezwykle osobiste i inne niż wszystkie poprzednie. Opowiada moją, a potem naszą historię, której początek sięga roku 1974.

W książce znajdziecie opowieści o moich początkach, kolekcji kaktusów, o czterech ogrodach, z których najważniejszy jest ten ostatni – Ogrodowisko. Przeżywaliśmy tam wiele przygód, od poszukiwania idealnej ziemi po krok po kroku tworzenie po kawałeczku pięknego ogrodu. To miejsce, gdzie nasze marzenia stały się rzeczywistością.

To zbiór osobistych przeżyć, wzruszeń, radości i systematycznej pracy, wszystko to w duecie z Witkiem.

Kochani miłośnicy ogrodów, ta książka jest dla Was! Niech będzie źródłem inspiracji, pomysłów i wiedzy, która pomoże Wam przekształcić Wasze ogrody w miejsca pełne harmonii i piękna.
Pamiętajcie, że każda roślina i każda rabata ma swoją historię – czas napisać kolejny rozdział Waszej.


Udostępniajcie, aby inni poznali naszą historię.

Magleska napisał(a)

Gosia lubię jak jest dużo fotek
Ślicznie masz

Mówiłam, że narobiłam sryliony fotek. Uwielbiam maj i czerwiec. Chociaż w tym roku wszystko jakoś szybko kwitnie i nakłada się na siebie

antracyt napisał(a)

Różane portrety - wiedziałam kiedy zajrzeć do Ciebie

Róże w tym roku jakoś dziwnie u mnie kwitną. W ogóle kwitnienie wielu roslin jest dziwne.
Jakoś nie umiem sobie poradzić z ogrodem w tym roku. Jest inaczej niż zawsze.

Basieksp napisał(a)

Śliczne róże i irysy tez u mnie irysy już przekwitły, też nie wszystkie zakwitły, jedne już przesadziłam, bo trochę je zmarnowałam, ciekawe czy odbiją?

Basiu, niestety u mnie też irysy już nie kwitną. To zdjęcia z maja.
Myśle, że jeśli kłącza nie są zniszczone to powinny dać radę.
Ja też będę miała w tym roku dużo przesadzania, bo muszę wyciągnąć sporo z ciemności


Będę Was przez jakiś czas jeszcze zamęczać zdjęciami z maj.
Chcę jak najszybciej przejśc do czerwca bo on juz się powoli kończy, a ja w lesie