jankosia napisał(a)

Wyjątkowo jakoś w ostatnich dniach energia we mnie wezbrała, może zarażam przypadkiem

'Sarah Bernhardt' - tę odmianę mam, to bukietowy klasyk. Widziałam na jakimś zdjęciu ciężarówkę wypełnioną jej kwiatami i aż mi się ciepło zrobiło takie to było piękne.


Pisałaś że gili jeszcze nie ma. U mnie już są. I ptaszka małego mam do rozpoznania. Myślimy, że zięba, ale małż naciska żeby u ciebie potwierdzić. Zdjęcie słabiitkie i powiększone z 500 razy, ale pewnie i tak rozpoznasz. Wstawię tutaj za kilka dni jak zdjęcia z aparatu zrzucę, może pomożesz ☺️

Fajnie, że się spotkałyście, bo to znak że się budzimy. Buziaki

Ja widziałam filmik jak Sarę pakują do sprzedazy , całe pola jej mieli. W wazonie tez ją miewam i jeszcze Festivę Maximę ale na ogół dostaję od znajomej która tak mi się odwdzięcza za roslnki, swoich nie tnę no chyba że leżą na ziemi. Co do gili to dzis juz jeden był i nawet zdjęcia mu zrobiłam z daleka bo przez okno ale ważne ze jest, samiczka pewnie tez ale ona bardziej sie chowa, pokaże sie później, mam nadzieje ze znów założą gniazdo na świerku.Pokaz swojego ptaka , zobaczymy co to , zięby juz od jakiegos czasu są wiec byc może że to zięba.

sylwia_slomczewska napisał(a)

Ale gęsto na rabatach

Z tym gąszczem to jest tak.
Na wiosnę, kiedy już można się zabrać za ogród, ziemia wreszcie czarna i kwitną forsycje - wychodzę do ogrodu, żeby obgolić pozostałe po zimie badyle bylin i przede wszystkim róże. Po kawałku doprowadzam ogród do porządku i powiem szczerze, widok uczesanego, wygładzonego ogrodu daje mi wielką satysfakcję - MAM PEŁNĄ KONTROLĘ - tak sobie myślę
Potem wyłazi wszystko zielone, pojawiają się po kolei żonkile, cesarskie korony, tulipany, bodziszki - i wreszcie pączki na różach - jest pięknie, kolorowo, wszystkie rośliny mają swój najlepszy czas, sobie przypisany kolor i kształt - uwielbiam ten moment. Wciąż jest jeszcze sporo pracy, ogrodnik czuje się wciąż potrzebny, a jednocześnie szaleństwo kwitnienia daje niezwykłą frajdę...
A potem jest już tylko gorzej - początkowo wydaje się, że jest dobrze, kwiaty zarosły całą glebę tak, że praktycznie nie trzeba pielić, ale przychodzi wreszcie ten moment, gdzieś około sierpnia, kiedy człowiek sobie zdaje sprawę, że wszystko żyje sobie własnym życiem, a ogrodnik jest ZBĘDNY...
Nic, tylko usiąść i patrzeć ! Wreszcie patrzeć!
I to jest właśnie ten moment:

Kasiolaaa napisał(a)

Cudna ta sosna i te pochylone drzewa, uwielbiam takie

Troszczą się tutaj nawet o to, żeby sąsiad pod nimi miał ładny widok na spód ich balkonu.



Pora żegnać błękitne niebo, zieleń, intensywne kolory










i ukochany Plac Pomarańczy



Pora wracać i wyczekiwać wiosny u nas.

Kawciu, Romuś, macham serdecznie.
Rano plażowałam, a po południu znowu spacerowałam sobie po starówce.
Dzień zaczyna się tutaj późno. O 8 rano jest szarawo, ale dopiero po 19 zachodzi słońce. Dla człowieczego mózgu to lepsza opcja. Po zakończeniu prac zawodowych zdąży złapać trochę słoneczka. A wyjście i powrót do domu w takich okolicznościach kolorystyczno- botanicznych to sama przyjemność. Wyrzut endorfin murowany. Nasz tynk mozaikowy na styropianie z pewnością tego nie zapewnia.



Lwie paszcze dla Miry i Pszczółki. Rosły sobie pod palmami w donicach. Z różnych światów, a pięknie się komponowały.



Rdzą malowane też było i wykorzystanie siedlisk jako kwietników.



I dekoracje inspirowane dziełem naszej ogrodowiskowej Pani Przyrody też były, ale gdzie im do dzieł Mariolki.



W każdym możliwym zakątku są kapliczki. Czasem w jednej są wszyscy świeci zebrani hurtem.

Ale cudny obrazek

Witam







Pozdrawiam

prace troszkę się posunęły

jeszcze tyle zostało

ale już to co zrobione zamiatam


z mostku koło skrzyń będzie się szło do domku

5 ich było, nie umiał sie zdecydowac uciekać czy nie

Pamiętacie nasza znajdę?
Szajka urosła ładna panienka



a imię pasuje do charakteru idealnie, rozbójnik z zaskoczenia za nogawki łapie

Z tych 3 okien widać rabatę pod płotem, tzn.:

- z okna wykuszowego, bo można na parapecie siedzieć , widać trochę,
- pod drugim oknem salonowym stoi kanapa, trzeba się wychylić, żeby coś widzieć,
- a garderoba, wiadomo.

Sąsiad celowo lekko rozminął się z naszym oknem, żeby nie były vis a vis. Mamy rolety zewnętrzne, także przysłaniamy się.

Mężuś pewnie by nie chciał tam drzewa, podobnie jak przy rynnie, bo uważa, że latem cienia i tak będzie mało, a jesienią i zimą światła znacznie mniej.

Natomiast tam dużo dalej na wysokości garażu, gdzie ma być placyk, to i owszem, podobnie koło tarasu (zgodnie z rysunkiem Asi).

Ptaszarnia nadal jest



drewniane poroże, a za nim pierwowzór

Bardzo ciekawa jestem tej rabaty, bo pod kątem wiosny ja szykowałam
cebulowe na niej już wychodzą

kukurydzy ubywa

wiśniom paki pęcznieją

jeszcze z miesiąc i hamak zawiśnie

01.02.2018 - to już osiem lat z Wami.
Dziękuję i pozdrawiam

przez to pobojowisko nie widomo gdzie nogi stawiać, a na fotce gdzie rabata, a gdzie nie

jeszcze miesiąc i wrzosy do odkrycia, jakoś szybko mi zleciało w tym roku, dużo się działo i chyba dlatego

dereń naszykowany do kwitnienia, będzie żółty jak zakwitnie

clematisowi udało się uchować zielone liście

Pieris śliczny

kwiczoły w tym roku owocków nie obajdły

żal będzie ścinać

Szałwie skosiłam

zostały trawy, ale to jeszcze jest sporo czasu

kolejne gałązki

Ale iglaki też jakby intensywniejszą barwe łapią już