Wokół altany też nie jest bardzo źle, ale bieganie z konewkami to nie jest to, co tygryski lubią najbardziej. Dobrze, że możemy czerpać wodę z własnej studni:

23.06.2019
Perukowiec i trawa w tym samym kolorze, niedobrze... Susza, ratunku!



Całe szczęście, że lawenda nic sobie z tego nie robi:



Jak już jesteśmy przy fioletach, to pozwólcie, że zaprezentuję Wam szafirka Plumosum:

Hostowisko jeszcze dość chude (nie martwcie się, ta długa kiszka zyska jeszcze dobre pół metra, może nawet więcej, w myśl zasady: "Jaka rabata jest lepsza? Większa!" ):




Za to żurawki kwitną w najlepsze:



Grande finale! Tylko cosik tu pusto, nie sądzicie?

05.06.2019
Wreszcie łączymy rabaty, ale jak na złość kończy mi się kora i na efekt finalny muszę poczekać do następnego dnia:

Jakoś zaczyna to wszystko powoli wyglądać:

Przedogródek się zagęszcza:



A od strony zachodniej królują łubiny, orliki i czosnki. Jeden nawet z antenką:
- "Czosneczku, kim chcesz zostać, jak dorośniesz?"
- "Jak to kim? Głębinową rybą z latarką, żabnicą!"

Piękna zima tej jesieni

Rodki w pełnej krasie:



I pierwszy hotelik dla murarek oraz innych żyjątek (ten wykonał dla nas mój uzdolniony szwagier, następny będzie już naszej, własnoręcznej produkcji) :



Drzwi stodoły zyskują nowe okucia z odzysku i są już odmalowane (bałam się tych akrobacji na drabinie okropnie):

Clematis pyszni się fioletami,



a rdesty pną się po kratkach (jak to możliwe, że urosną z nich takie potwory?



Trochę szerszy kadr na rabaty po obu stronach altany:

19.05.2019
Dokupiliśmy roślinki do wiszących cebrzyków, które wykonał mój szwagier oraz do widocznej w tle taczki i dużych drewnianych donic, także jego produkcji ( Darecka vs plastiki 1:0).

Oprócz niej pani w szkółce zaproponowała nam tawułki i tujki, na co aż nazbyt chętnie przystałam - litości, gdzie tu sens, gdzie logika? Na swoją obronę powiem tylko tyle, że nie otrzymaliśmy jeszcze wtedy decyzji środowiskowej od najwyższego organu w naszym domostwie, zezwalającej na przeniesienie jaśminowców i juki, więc rabata pozbawiona jest wszelkich proporcji. Ale jak to mówią: "Jak się nie przewrócis, to się nie naucys, hej!"




Tymczasem rabatka hostowa otrzymała obwódkę z łupka (wiem, wiem, kochacie te moje pierniczkowe wywijasy ):

"Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem!" Mięta nie miała szans stając w szranki z takim zawodnikiem W tej królewskiej tektyce nie odjechała jednak zbyt dalego, bo odnalazła miejsce swego doczesnego przeznaczenia w skrzyni w warzywniku (któż nie lubi lemoniady ze świeżą miętą?)




W końcu połączymy te fragmentaryczne rabaty w jedną, a tymczasem kolejna wycieczka do szkółki zaowocowała m.in. pierwszą metasekwoją (uwielbiam ją za ten kolorek!):

A dziś rano zastałam taki widok ❄️



Jeszcze trochę ciemno, bo robione około 7

Hej

Najpierw zaległe zdjęcia gruszy dla Justyny . Na żywo kolory są dużo ładniejsze, niestety trudno złapać je na zdjęciu .

Kilka zbliżeń na roślinki w soczystej, wiosennej formie:



Rodki w blokach startowych do kwitnienia:

Jakiś czas wcześniej z eskapady do lasu przywieźliśmy taką oto korzeniową koronę, weszła do bagażnika na styk



Pierwsze podejście do stworzenia długiej rabaty od strony ulicy:

Kora rozsypana, jeden punkt na liście mniej



Z wycieczki do Arboretum w Wojsławicach w długi majowy weekend przywiozłam takie oto skarby- 2 krzaczki serduszki okazałej. Nic to, że przez 2 godziny drogi powrotnej do domu trzymałam je dzielnie między kolanami, w najbardziej niewygodnej pozycji, jaką możecie sobie wyobrazić, jej piękno i odurzający zapach wynagrodziły mi wszelkie niedogodności

Wzbogaciłam trochę ziemię wokół roślin, kora czeka grzecznie w kolejce- żegnajcie, chwasty!



Znowu pada, ale tym razem płatkami jabłoni:

Totalna rozpierducha po niedawnym wyrównywaniu terenu, poczciwy stary traktorek się spisał (wcześniej krety i piesa dały pokaz swoich umiejętności glebotwórczych, można było sobie skręcić kopytko na tych wertepach), czeka nas sianie trawki




Mamy hosty, przeżyły, juhuu!



Świecznice i hortensje pnące też się na mnie nie obraziły za te przeprowadzki, widzę, że jedna zbiera się nawet do kwitnienia.

A nam robota dosłownie pali się w rękach



29.04.2019
Poranny deszczyk podbił kolory trawy, a na drzewach i krzewach rozwijają się młode listki.



Tylko ta studnia dziebko niewyjściowa, następny sezon mus ten daszek w końcu wymienić, ile to już lat się do tego zbieramy?