Tak Danusiu - to dollarki od Ciebie - tutaj lepiej widać jakie są już duże - powiązałem je, żeby były bardziej wąskie



A ta po lewej co jej na zdjęciu nie widać - połamana na 18-ce Ale odbija, a jednej zrobiłem odkład i ją połatam, żeby dorównała wzrostem tamtym.

Trawki wylądują tutaj - do tego żurawki marmelade.

Ps - sorki za te chwasty przed chodnikiem - roundap nie działa, sypanie nowego żwiru też

Sebek a moźe jakiegoś miskanta bliżej schodow dodać aby wyzsze piętro zrobić?

Elu - prostooo Kostki sam nie układałem, chociaż jakbym kiedyś jeszcze coś robił z granitu to nie jest to takie trudne jak się mi wydawało - i chyba bym spróbował

Justi - widzisz - jednak mój wątek na coś czasem się przydaje

Danuś - specjalnie dla Ciebie - miło sobie znów odświeżyć tą historię I mam nadzieję, że Iza się nie obrazi, że odebrałem jej przeczytanie całego wątku przez Szefową - na chwilę obecną



Ania ... witaj ... no właśnie zaczynam dzień od ogrodowiska i kończę ... sęk w tym, że kończę zbyt późno ... a potem ... no właśnie ... publiczna kompromitacja ...

wczoraj podobnie jak i przedwczoraj ... i tak wiele razy ... pałętałam się pomiędzy wątkami szamotając się z obezwładniającą mnie labilnością emocjonalną ... żeby źle nie śnić (jakby na sny był czas po 2 w nocy) z głową w marzeniach dotrwałam do rana ... jakimś cudem pracę przetrwałam ... za to drogi do domu nie dźwignęłam ... od podstawówki miałam problem z drogą pomiędzy punktem A a punktem B ... szczęśliwie na maturze mogłam zdawać biologię (3 osoby zdające jakieś 3 razy tyle komisji ale przytomnie uznałam, że matmy nawet na tróję nie spiszę ) ... dwie dekady potem zmora dopadła mnie znowu ... stoję sobie i czekam na autobusik ... autobusik podjeżdża nie mój ale co tam 1 przystanek i dalej mam więcej możliwości ... po głowie galopują mi miskanty i 3 brzózki które niezdarnie próbuję osadzić w przestrzeni przedogródka ... wysiadam i miłe odczucie sukcesu bo faktycznie nadjeżdża taki autobusik który mi pasuje ... supcio ... dobiegam pare metrów dalej ... wsiadam ... już mam z tymi brzózkami dalej kombinować ale denerwuje mnie facet ... gapi sie na mnie i śmieje ... gupiii ... odwracam się ale jest coraz gorzej ... poczucie irracjonalnego deja vu mnie nie opuszcza ... gorzej zerkam a ten facet śmieje się już wprost do mnie i to całą gębą że tak powiem ... kilka osób jakby też ale nie wprost ... hmmm ... na rondzie sprawa stała się jasna ... wysiadłam i wsiadłam do tego samego autobusiku ... no cóż pozostało wysiąść z taką godnością na jaką w tej sytuacji mogłam sobie pozwolić ... i dziś może dla odmiany spać jak należy ...

a te brzózki to mi nie wejdą chyba jednak ...

Nie jadę z koleżanką, każda mi odmówiła ;( zabieram więc M i potomstwo mniejsze (bo marudzi od rana, że chce )
Ze wspólnego zdjęcia nie zrezygnuję , no chyba , że się nie zmieszczę lub mnie przypadkowo wytną do zobaczenia wszystkim

Ania ... witaj ... no właśnie zaczynam dzień od ogrodowiska i kończę ... sęk w tym, że kończę zbyt późno ... a potem ... no właśnie ... publiczna kompromitacja ...

wczoraj podobnie jak i przedwczoraj ... i tak wiele razy ... pałętałam się pomiędzy wątkami szamotając się z obezwładniającą mnie labilnością emocjonalną ... żeby źle nie śnić (jakby na sny był czas po 2 w nocy) z głową w marzeniach dotrwałam do rana ... jakimś cudem pracę przetrwałam ... za to drogi do domu nie dźwignęłam ... od podstawówki miałam problem z drogą pomiędzy punktem A a punktem B ... szczęśliwie na maturze mogłam zdawać biologię (3 osoby zdające jakieś 3 razy tyle komisji ale przytomnie uznałam, że matmy nawet na tróję nie spiszę ) ... dwie dekady potem zmora dopadła mnie znowu ... stoję sobie i czekam na autobusik ... autobusik podjeżdża nie mój ale co tam 1 przystanek i dalej mam więcej możliwości ... po głowie galopują mi miskanty i 3 brzózki które niezdarnie próbuję osadzić w przestrzeni przedogródka ... wysiadam i miłe odczucie sukcesu bo faktycznie nadjeżdża taki autobusik który mi pasuje ... supcio ... dobiegam pare metrów dalej ... wsiadam ... już mam z tymi brzózkami dalej kombinować ale denerwuje mnie facet ... gapi sie na mnie i śmieje ... gupiii ... odwracam się ale jest coraz gorzej ... poczucie irracjonalnego deja vu mnie nie opuszcza ... gorzej zerkam a ten facet śmieje się już wprost do mnie i to całą gębą że tak powiem ... kilka osób jakby też ale nie wprost ... hmmm ... na rondzie sprawa stała się jasna ... wysiadłam i wsiadłam do tego samego autobusiku ... no cóż pozostało wysiąść z taką godnością na jaką w tej sytuacji mogłam sobie pozwolić ... i dziś może dla odmiany spać jak należy ...

a te brzózki to mi nie wejdą chyba jednak ...

A ja najbardziej czekam na elementy wodne i lustro. W tych miejscach mam zamiar zrobić wyjątkowe kompozycje

Będzie szklana kula na wodzie i lustrzana ściana wodna.

eliza3 napisał(a)

Jeżeli chodzi o ten ocet, to tak prosto z butelki? Jak taki skuteczny to wypróbuję na kostce.
Granit jak zwykle elegancki, sam układałeś?



Bonjur Dziewczynki Niedawno trzecią kawkę wypiłam a i tak padam na nos tak sennie jesiennie, spać się chce

Sebek u mnie szybko kwitną bo ciepło .... wszytko leci szybciej....

Marzenko..właśnie do Ciebie próbuję sie dopchać na wątek.. i plusików nie widze... wiec już mam drogowskaz..... ale najpeirw zaleje trzecią kawę....... woda już sie dawno zagotowała...



Też myślałem, żeby posadzić dwa morning light - chyba nawet wiem, gdzie by mogły być...

Dzięki Betysiu - postaram się

Będzie świetnie a w nóżki carexy

Bonjur Dziewczynki Niedawno trzecią kawkę wypiłam a i tak padam na nos tak sennie jesiennie, spać się chce

Też myślałem, żeby posadzić dwa morning light - chyba nawet wiem, gdzie by mogły być...

Dzięki Betysiu - postaram się

Jeszcze raz się wtrącę za dużo traw wtedy będzie wg mnie... Ale to jest Twój tron