pergole ... nawet teraz gdy oplata je tylko wspomnienie wciąż zachęcają by pod nimi się przejść

pamiętacie wiekopomny dylemat targający ogrodniczką będącą pod wrażeniem angielskiej szkoły ogrodniczkowania ? ... jeżeli nie pamiętacie to przypomnę ... rzecz miała sedno w być albo nie być KURY w ogrodzie ... nie wiem czy Ewa rozstrzygneła problem owego zwierzątka pożytecznego ... w każdym razie kilka kur ... żelaznych nie niosek bynajmniej widziałam ...






widziałam też wiele ... wiele dbałości o szczegół ... w zakamarkach ... na wystawie ... wszędzie gdzie wzrok łazikującego pada znajduje się coś co wzrok pieści ... co tworzy atmosferę i sprawia, że w tym miejscu tak wymuskanym chce się być ... i być ... i być ...

jest ławeczka w hortensjach (no dobrze cioci Gosi ta ławeczka ale przed moim zielnikiem )

jest ten opleciony bluszczem, z poziomu którego widać strumień







i ten do którego omal nie przykułyśmy się z Madżen broniąc go przed wygnaniem ... nie ma szczęścia ten stół bo go omal omal nie pominęłam w kadrze ... a to cud bo "obfociłam" każdy centymetr ...

kamienne stoły - jest ich kilka w ogrodzie ...

jest ten duży przy, którym biesiadnicy z powodzeniem ulokują siem i na którym jest wystarczająco duzo miejsca na smakołyki








jest mniejszy schowany w rodendronach i trawie przy, którym można samotnie delektować się kawką

no to są ... obrazy z ogrodu Ewy i Ta ... zwanego Pszczelarnią

o tym, że jestem zachwycona ogrodem Ewy i Ta ... ich domem i nimi samymi to już wiemy od dawna ...

onegdaj gdy po dobie podróżowania z fantazją dotarłam mocno zmęczona do Pszczelarni już za progiem stał się cud i o całym zmęczeniu mój organizm zapomniał ... w tę sobotę ów ... mój znaczy organizm przekroczył ten sam próg i znów zapomniał ... tym razem o tym, że jakby ciut chory wyjechał z domu ... jak ręką odjął ... no i jak ja mam nie mieć fioła na punkcie tego domu i jego dobrych fluidów ...

dobrze, że Adamo wziął karty o dużej pojemności bo ja nie umiałam przestać pstrykać ... nie umiałam albowiem trafilismy w kulminacyjny moment jesieni ... jeszcze ciepłej ... słonecznej i szalejącej kolorem ... a w ogrodzie Ewy i Ta mocni przedstawiciele barw walczyli o pierwsze pudło ... ja nie umiałam wybrać ... może Wy wybierzecie

nie wiem od czego zacząć ...

no dobra chyba strumień bo uwielbiam jego szum ... tak w ciągu dnia ... jak i przed zaśnięciem ... szum trudno uchwycić w kadr ale rwącą wodę i oplatające go kolory próbowałam ...

Adamo z kolei zainteresował się kot ... kot od początku do końca nas pilnował

rankiem zadzierał głowę i patrzył czy wyjrzymy z sypialni



potem spacerował krok w krok za Adamo







spacerował i kontrolował ...



a jak się znudził to zasiadł ... pomruczał i zasnął ...



i ja też dam sobie pospać choć ujęć ogrodu Ewy zostało mi jeszcze troszkę ... ale to już jutro ...

uwielbiam też tarasik otoczony różami z widokiem na strumień ...

jest też drewutnia ... z którą wyjątkowo zaprzyjaźnił się Adamo





no i jest huśtawka ... na której pańcia sobie może przypomnieć jak to jest być dziewczynką

pergole ... nawet teraz gdy oplata je tylko wspomnienie wciąż zachęcają by pod nimi się przejść

pamiętacie wiekopomny dylemat targający ogrodniczką będącą pod wrażeniem angielskiej szkoły ogrodniczkowania ? ... jeżeli nie pamiętacie to przypomnę ... rzecz miała sedno w być albo nie być KURY w ogrodzie ... nie wiem czy Ewa rozstrzygneła problem owego zwierzątka pożytecznego ... w każdym razie kilka kur ... żelaznych nie niosek bynajmniej widziałam ...






widziałam też wiele ... wiele dbałości o szczegół ... w zakamarkach ... na wystawie ... wszędzie gdzie wzrok łazikującego pada znajduje się coś co wzrok pieści ... co tworzy atmosferę i sprawia, że w tym miejscu tak wymuskanym chce się być ... i być ... i być ...

jest ławeczka w hortensjach (no dobrze cioci Gosi ta ławeczka ale przed moim zielnikiem )

jest ten opleciony bluszczem, z poziomu którego widać strumień







i ten do którego omal nie przykułyśmy się z Madżen broniąc go przed wygnaniem ... nie ma szczęścia ten stół bo go omal omal nie pominęłam w kadrze ... a to cud bo "obfociłam" każdy centymetr ...

kamienne stoły - jest ich kilka w ogrodzie ...

jest ten duży przy, którym biesiadnicy z powodzeniem ulokują siem i na którym jest wystarczająco duzo miejsca na smakołyki








jest mniejszy schowany w rodendronach i trawie przy, którym można samotnie delektować się kawką

o tym, że jestem zachwycona ogrodem Ewy i Ta ... ich domem i nimi samymi to już wiemy od dawna ...

onegdaj gdy po dobie podróżowania z fantazją dotarłam mocno zmęczona do Pszczelarni już za progiem stał się cud i o całym zmęczeniu mój organizm zapomniał ... w tę sobotę ów ... mój znaczy organizm przekroczył ten sam próg i znów zapomniał ... tym razem o tym, że jakby ciut chory wyjechał z domu ... jak ręką odjął ... no i jak ja mam nie mieć fioła na punkcie tego domu i jego dobrych fluidów ...

dobrze, że Adamo wziął karty o dużej pojemności bo ja nie umiałam przestać pstrykać ... nie umiałam albowiem trafilismy w kulminacyjny moment jesieni ... jeszcze ciepłej ... słonecznej i szalejącej kolorem ... a w ogrodzie Ewy i Ta mocni przedstawiciele barw walczyli o pierwsze pudło ... ja nie umiałam wybrać ... może Wy wybierzecie

nie wiem od czego zacząć ...

no dobra chyba strumień bo uwielbiam jego szum ... tak w ciągu dnia ... jak i przed zaśnięciem ... szum trudno uchwycić w kadr ale rwącą wodę i oplatające go kolory próbowałam ...

Wieloszka napisał(a)

O, bo ja właśnie planuje na wiosnę je (laurowisnie) posadzić Czy u Ciebie one przemarzaja gołe? Musisz je okrywac na zimę?