Pomidory długowieczne – bo kto powiedział, że warzywa nie mogą się starzeć z wdziękiem? - część pierwsza
Kiedy myślimy o pomidorach, zwykle wyobrażamy sobie soczyste, czerwone owoce, które wylądowały na naszej kanapce lub w sałatce. Ale co, jeśli powiem Wam, że istnieją pomidory, które nie tylko przetrwają zimę, ale nawet będą się trzymały lepiej niż niektórzy z nas na sylwestrowej imprezie? Tak, dobrze czytacie! Poznajcie „pomidory długowieczne”.
Co to takiego?
Pomidory długowieczne to takie, które mają magiczną zdolność do przetrwania dłużej niż przeciętna sałatka wielowarzywna po świętach. Wyróżniają się jędrnym miąższem i grubą skórką, które sprawiają, że są idealnymi kandydatami do przechowywania. Zamiast leżeć na talerzu i czekać na swoją chwilę chwały, te pomidory po prostu wiszą... dosłownie! Inne nazwy dla nich to „pomidory zimowe”, „pomidory do przechowywania” czy „pomidory piennolo”.
Dwuminutowy filmik na YT ukazujący zbiór i sposób wiązania pomidorów "Piennolo del Vesuvio DOP"
Włoskie klasyki – pomidory Piennolo
Zacznijmy od Włoch, gdzie pomidory Piennolo, wieszają się niczym artystyczne instalacje w lokalnych kuchniach. W dialekcie neapolitańskim „piennolo” oznacza „wiszący”, co idealnie pasuje do ich stylu życia wiszącej kiści. Wśród pięciu chronionych odmian DOP („Denominazione d 'Origine Protetta” = „Chroniona Nazwa Pochodzenia”) znajdziemy takie smakołyki jak
„Fiaschella”, „Lampadina”, „Patanara”, „Principe Borghese” czy
„Re Umberto”.
DOP/PDO to termin używany w UE od 1992 r. Jego celem jest zachowanie pochodzenia produktów spożywczych. Produkty muszą być produkowane, przetwarzane i rozwijane na określonym obszarze geograficznym przez lokalnych producentów o uznanej wiedzy i składnikach z danego regionu. Tak samo jest z tymi pięcioma odmianami pomidorów, jak na przykład z parmezanem i szampanem. Nie wszystkie wina musujące można nazwać szampanem, tylko wina musujące z francuskiego okręgu Szampanii można nazwać szampanem.
Te pięć odmian zostało zatwierdzonych w 2009 roku. W prowincji Kampania, ze stolicą Neapolem, jest w sumie 18 gmin, w których pomidory muszą być uprawiane i pakowane, aby móc używać oznaczenia DOP / PDO. Zasady tego etykietowania są bardzo rygorystyczne. Na przykład waga każdego pomidora użytego w piennolo może wynosić maksymalnie 25 gramów. Owoce muszą być czerwone o zwartej konsystencji. Zawartość cukru musi wynosić co najmniej 6,5 stopnia Brixa. Całe piennolo musi ważyć od 1 do 5 kg, gdy jest gotowe po przechowywaniu przez określony czas.
Oprócz tych pięciu odmian istnieje również kilka innych włoskich pomidorów piennolo. Na przykład
„Piennolo de Vesuvio Casas Barones”,
„Spugnillo dei Monti Lattari” i
„Napoletana Galatino”. Wspólne dla większości odmian jest to, że są czerwone, podłużno-owalne z zaostrzonym końcem, rozmiar może się nieznacznie różnić w zależności od odmiany. Wyjątkiem od czerwonego koloru owoców jest fantastycznie piękny
"Vesuviano Giallo" o złocistożółtych owocach. Pomidory pienno pozostają świeże przez długi czas dzięki grubej skórce, wysokiej zawartości cukru i soli mineralnych, a także niskiej zawartości wody i bardzo jędrnemu miąższowi owoców. Inną wspólną cechą tych odmian jest to, że wszystkie mają nieokreślony wzrost.
Jednak niektóre włoskie odmiany są niskie.
"Grappoli d'Invierno" jest półokreślony i rośnie do około 1 m wysokości. Owoce są owalne i nie mają spiczastego końca. Nazwa oznacza po włosku „zimowe pęczki”. Również
"Fiaschetto" ma tylko 1 metr wysokości, również ma czerwone, bardziej owalne owoce z małym czubkiem. Te dwie odmiany są łatwe w uprawie, ponieważ nie potrzebują tak dużego wsparcia pod względem wysokości. Jednak zajmują dość dużo miejsca pod względem szerokości. Wsparcie w postaci klatek pomidorowych może być odpowiednie.
Inną włoską odmianą jest klasyczny
"Pomodoro Ponderosa". W przeciwieństwie do pomidorów pienno o czerwonym kolorze, owalnym kształcie i spiczastym końcu, Ponderosa jest okrągła i złocisto-żółto-pomarańczowa, wielkości piłeczki pingpongowej. Odmiana ta ma zdecydowanie najlepszą zdolność przechowywania, do 12 miesięcy. Jednak smak jest dość mdły do bezpośredniego spożycia i najlepiej nadaje się do gotowania.
W kolejnej części będzie o tych hiszpańskich.