Dziś posadziłam Brachytrichę na dłuższym boku rabaty.
Jedną musiałam podzielić, resztę wydobyłam spod host

Przed nimi posadzę hosty Fire and Ice które mam w domu na cienistej.
Następnym razem, bo zapomniałam ich wykopać i wziąć

Joann to prawda, duża rewolucja, całkiem sporo roboty za nami i przed nami.

Roocika dziękuję, myślę, że jednak skarpa zawsze jest trudniejsza do ogarnięcia.

Kasya iryski dziękują. Dobrze się u mnie czują. Pewnie kwestia wilgotnej gleby. A heptakodium po prostu źle wygląda po posadzeniu, połowa liści wyschła, na szczęście wciąż widać ślady życia. Licytujemy się z eM czy przeżyje

Rododendrony z przedogródka, fioletowy zakwitł nareszcie, jako ostatni. Trochę mnie martwi, bo sporo liści mu żółknie. Nawożony regularnie, podlewany, a jednak wciąż coś mu dolega.

Do wczoraj wyglądało to tak


w piątek zaczęlismy kleic płytki

i niestety popełniliśmy budowlane fopa
bo okazało się, że trzeba kłaść z kilku pudełek jednocześnie bo partie się różnią i wyszłyby plamy
przestroga na przyszłość nie tylko dla nas

odklejamy co niektóre

Emuś położył gładź i zatarł

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Śniedki. One po kwitnieniu zanikają.


Mam bodziszki kwitnące na biało, ale białe płatki osadzone są w czerwonawym kielichu.





Kalina japońska Mariesii rośnie u mnie niewielka. Do tych paprociowo-azaliowych klimatów też by pasowała.



Zdjęcia potem usunę.

Edytowałam, zostaną bo muszę sobie zerkać planując

Te śniedki teraz kwitną? Bo u mnie na różance coś podobnego kwitło, diabli wiedzą skąd przyszło, ale już przzekwitło dawno.
Kalina to raczej nie, coś nie wydaje mi się by byľa mała na dłuższą metę. U mnie Vatanabe też była mała, była

Te bodziszki chyba takie same jak ma Asia Roocika. Myślałam nad nimi. One taki różowy odcień bardziej mają?

Troszkę podziałaliśmy ostatnio remontowo
ścianka miedzy belkami zaciągnięta klejem

potem kolega stolarz wyczesał nam drewno z miękkich włókien żeby uzyskać efekt postarzenia


potem było opalanie

efekt super

Nareszcie, nareszcie dotarłam do ogrodu Lucy, choć mam całkiem niedaleko. Muszę przyznać, że po zwiedzaniu ogrodu Mrokasi dłuższą chwilę zajęło mi odnalezienie się w gąszczu Lucy. Tu nie ma prawa być wolnej przestrzeni, gołej ziemi. Rośliny są posadzone gęsto, przenikają się wzajemnie. Lucy pokazuje " o tu rośnie... " i tu pada nazwa roślinki, a mój wzrok wytęża się do granic możliwości, żeby dostrzec w tym gąszczu właśnie TĘ roślinkę.
Zabrakło nam słońca i czas był mocno ograniczony, niemniej jednak udało się cyknąć parę migawek, zapraszam do Lucy z mojej perspektywy.

Sorry, zapomniałam o warzywniczku

Dwaj towarzysze zwiedzania




I Lucky Lucek, kot o trzech łapkach co miał mnóstwo szczęścia w życiu, że natrafił na Kasię i jej męża




KONIEC