Zastanawiałam się przez chwilę gdzie umieścić wątek o tym miejscu, ponieważ jednak właścicielem był Niemiec, zdecydowałam się umieścić go tutaj, chociaż mógłby być też w "ogrodach polskich".
Właścicielem i twórcą parku był hrabia Hermann Pűckler ( 1785-1871), który odziedziczył prawie 600-siuset hektarową posiadłość po przodkach, nie był nią jednak zachwycony i postanowił ją gruntowanie przebudować.
Park stworzony został w stylu angielskim, motywem przewodnim jest przepływająca przez środek rzeka Nysa Łużycka. Lewy jej brzeg zajmowała rezydencja, zaś na prawym brzegu zostały urządzone nizinne tereny parkowe z bażantarnią i szkółkami. Usunięto stare fortyfikacje z otoczenia zamku, utworzono nowe jeziora.. Posadzono około miliona drzew i krzewów, w tym wiele okazów rzadkich. Wzniesiono rozmaite budowle ogrodowe ( domek angielski, wiele mostków, wiaduktów, Góra Dębów). Prace nad udoskonalaniem parku nie zostały nigdy zakończone, ponieważ hrabia ulegał wciąż nowym inspiracjom. Budowa parku finansowana była w zasadzie wyłącznie z majątku żony Pűcklera, a kiedy pieniędzy zabrakło, małżonkowie rozmyślnie rozwiedli się, by Pűckler – już wtedy książę – mógł poszukać nowej żony z odpowiednim majątkiem i kontynuować budowę posiadłości. Nic z tego jednak nie wyszło i park nigdy nie został dokończony zgodnie z zamysłem właściciela.
Pod koniec II wojny światowej zamek został zbombardowany i niewiele z niego zostało, granica ustanowiona została jak wiadomo na Nysie, zamek wraz z ok. 1/3 parku pozostał po stronie NRD, reszta po Polskiej stronie. Z dbałością o starodrzew było różnie.
Zamek został odbudowany w pierwszej połowie lat 90tych XX wieku, teraz można go zwiedzać, chociaż nie odtworzono właściwie dawnych wnętrz. Odrestaurowano jednak park, który jest piękny, rozległy i naprawdę warto spędzić tam jeden dzień. Byłam tam dwa tygodnie temu, zwiedzać najlepiej od strony niemieckiej:
Pałac od strony zachodniej

I od strony wschodniej, parkowej:

Mostek fuksjowy:


Rabaty:


Okaz kasztanowca, nie pamiętam jak się nazywa ta oryginalna odmiana, ogromny, na zewnątrz i w środku:


Stareńki dąb:

Zamek wyłaniający się z jednej z alejek:

Rabaty obwiedzione stalowymi obwódkami, a na nich m.in. dorodne werbeny patagońskie i ogromne agastache:




ławka ze starego pnia:

rabata ze strzyżonych bukszpanów, cisów i irg, jak falujące zielone morze

Podoba mnie się ten niebieski mostek

Park po polskiej stronie:

Będąc kiedyś w okolicach Zielonej Góry słyszałam o tym projekcie polsko-niemieckim.Widzę,że już jest w realizacji,czy nawet zakończony.Piękne miejsce.Dzięki Gabrielo.

po polskiej stronie wygląda ładniej, naturalniej, no tylko zamek po niemieckiej jest piękny, a komnaty zwiedzałaś?mnie się niebieski mostek nie podoba, jak landrynka i fajna rabata z cisów, bukszpanów i irg

Ale przepiękny ogród - i ta powierzchnia.

Przepiękne te trawniki, takie zieloniutkie

Piękny miejsce, ale i piękne zdjęcia, Brawo!

Gabrysiu, ładne zdjęcia. Ja też tam byłam. I niestety rozczarowałam się. Po niemieckiej stronie do ogrodu w stylu krajobrazowym angielskim gospodarze wprowadzają nowe nasadzenia - niestety kiczowate partery (bardzo źle obrzeżone i wypełnione). Takie mikro w skali całego rozmachu i tych wielkich trawników. Trawnik wcale nie angielski wszędzie. Oczywiście budowla pięknie (jak to Niemcy mają w zwyczaju) doszczętnie odrestaurowana. A w środku droga napuszona restauracja.
A po polskiej stronie po prostu park z ładnym starodrzewiem i chaszczami. Jakaś górka z płytą kamienną. Brak pomysłu i funduszy. Po stronie niemieckiej obsługa ruchu turystycznego istnieje, po stronie polskiej nic. No dostało się nam takie coś i nie wiadomo, co z tym dziedzictwem zrobić. Jak je unieść?

To jeszcze dodam, bo to ważny element krajobrazowy parku: rzeka. Niestety wylewała ostatnio, więc zrobiono roboty budowlane i powstał szeroki rów z piaskiem na dnie. Szkoda, że elektrownia wodna (stary zabytek sztuki przemysłowej) nie jest udostępniana do zwiedzania.