I jedne i drugie telefony są irytujące. Człowiek się relaksuje z łopatą i taczką, a oni przeszkadzają

U mnie w pracy to zauważyłam że większość po godzinach pracy jest niedostępna. A w weekend to już całkiem. Ja jakoś nie mogę. Służbowy telefon mam zawsze włączony i gdy coś pojawia się w komunikatorze to od razu czytam żeby nic nie przegapić. Dlatego zawsze jestem na bierząco bo szef lubi wpaść na pomysł po godzinach .
Powinnam też wyłączać telefon służbowy ale lubię mieć czas na przemyślenie projektów niż w poniedziałek słyszeć że potrzebne jest coś na wczoraj

Makao napisał(a)

U mnie w pracy to zauważyłam że większość po godzinach pracy jest niedostępna. A w weekend to już całkiem. Ja jakoś nie mogę. Służbowy telefon mam zawsze włączony i gdy coś pojawia się w komunikatorze to od razu czytam żeby nic nie przegapić. Dlatego zawsze jestem na bierząco bo szef lubi wpaść na pomysł po godzinach .
Powinnam też wyłączać telefon służbowy ale lubię mieć czas na przemyślenie projektów niż w poniedziałek słyszeć że potrzebne jest coś na wczoraj

Nie idź tą drogą. Szef nie może mieć przekonania, że jesteś dostępna w każdej chwili dnia. I nie ma znaczenia jak bardzo lubisz swoją pracę i jak dobrze ją wykonujesz. To się kończy brakiem życia osobistego. I nie da się tego przerwać, gdy się już zaczęło. Chyba, że za pomocą zmiany pracy...

Próbuję odpuszczać pracę ale przyznaję, że jest to dla mnie bardzo bardzo trudne. Jestem zbyt obowiązkowa. Mój przełożony polecił mi medytację bo jestem za bardzo spięta i kazał mi się wyluzować. Ponoć to polecenie prezesa.
Dziś nie poszłam do Centrali tylko zostałam w domu i czuję się jakbym była na wagarach. Porażka

Makao napisał(a)

Próbuję odpuszczać pracę ale przyznaję, że jest to dla mnie bardzo bardzo trudne. Jestem zbyt obowiązkowa. [...]

Ania, nie .
Obowiązkowość nie ma nic wspólnego z odbieraniem sobie osobistej przestrzeni. A odbieraniem sobie tej przestrzeni jest dyspozycyjność po godzinach pracy.

Przepraszam za te uwagi. Przeżyłam już pracoholizm lat '90. Wiem, że to niszczy człowieka. Nawet wtedy, gdy twierdzi, że to lubi. A może nawet szczególnie wtedy...

To jest brak szacunku dla pracownika… kiedyś miałam takiego kerownika że dawał nam wolne a następnie dzwonił że jednak trzeba przyjść - przestałyśmy odbierać telefony jak miałyśmy dzień wolny.

Ja też uważam, że balans między pracą, a życiem prywatnym musi być zachowany. Inaczej albo jedno albo drugie będzie zaniedbane.

Rozumiem co to dyspozycyjność, ale i tak niekiedy trzeba umieć odmówić. A zakłócanie komuś dnia wolnego telefonami jest niedopuszczalne. Moje zdanie

Dla mnie dyspozycyjność i obowiązkowość idzie w parze. Jeżeli jesteś obowiązkowym i chcesz rozwijać się w pracy to musisz być też dyspozycyjnym. Ale to wszystko zależy też od pracy jaką się wykonuje. Rozumiem, że ci którzy pracują bite 8 godzin codziennie lub w korporacji to po tych 8 godzinach chcą mieć spokój i się odcinają. I też uważam że w takiej sytuacji jest to konieczne żeby nie zaniedbywać rodziny.
Moja praca jest inna. Zupełnie inna. Jestem fotografem. To ile czasu spędzę w pracy zależy ode mnie. Im szybciej zrealizuję projekt tym szybciej idę do domu lub wcale nie idę jak nie ma nic do roboty. Zdarza się że sama sobie wymyślam projekt żeby się nie nudzić. Dlatego weekendowe nowinki mnie nie stresują a bardzo ciekawią. Ostatnio okazało się że moja znajoma ze szkoły fotografii wykonuje dokładnie taką samą pracą jak ja i w takiej samej firmie tylko w Piasecznie. Wymieniamy się pomysłami.

To wszystko to dla mnie nowość po 17tu latach zajmowania się domem i dziećmi więc rozumiecie, muszę też sobie udowodnić, że nie zardzewiałam zwłaszcza że prezesi są młodsi ode mnie i niezłe z nich ciacha

To co napisałaś Ania Makao zmienia odrobinę postać rzeczy. Masz trochę inny zawód niż te typowe korporacyjne, biurowe, usługowe, czy fizyczne zawody. Rozumiem, że fotografia może być pasją i jak masz "wenę" to taka praca nie męczy. Gdybyś pracowała u siebie to zrozumiałe, że chcesz dać z siebie 100%, zbudować markę i zdobyć klientów. A pracując dla kogoś dasz z siebie wszystko, a szefostwo nie zawsze to doceni należycie. Dlatego trzeba wyznaczyć sobie pewne granice. Więc pewnie sama wiesz co jest dla Ciebie najważniejsze w tym życiu praca/dom.

Proponuję zakończyć temat, bo po co zaśmiecać wątek Justynie. Wróćmy do ogrodów, ja odliczam dni do wiosny i minuty coraz to dłuższych dni

Odliczamy, odliczamy