1, 2, 3 - próba nowego wątku...

Wiem, ze to oklepany prolog, ale nie ma sensu zaprzeczać oczywistym faktom: Ogrodowisko jest dla mnie od kilku lat źródłem wiedzy i inspiracji, ale odezwałam się dotychczas tylko kilka razy . Powodem pierwszego logowania (w 2017 roku) była chęć zwerbalizowania zachwytu nad ogrodem Admete - Jak zamienić glinę w wymarzony skrawek Ziemi.
Chęć podzielenia się obrazkami ze swojego ogrodu pojawiła się kilka razy, ale w obliczu oszałamiających ogrodów, jakie tu widziałam - nie odważyłam się. Odwagi wystarczyło mi jedynie na zamieszczenie kilku biforafterow na stronie z metamorfozami . Dlaczego zatem teraz? - rozpaczliwie potrzebuję Waszej pomocy!
Żeby nie przynudzać zbytnio już w pierwszym wpisie, zamieszczę to, co sama lubię najbardziej czyli łobrazecek z ogrodu . To wczorajszy widok z okna.

Witaj masz bardzo piękny widok z okna, dużo traw, i brzozy w tle Pozdrawiam i czekam na kolejne zdjęcia

Wstępu ciąg dalszy . Jak wskazuje tytuł jestem mieszczuchem i to od pokoleń, nigdy nie miałam okazji, ni chęci do zajmowania sie jakąkolwiek roślinnością. Rosliny doniczkowe unicestwiałam zawsze już to zapominając o podlewaniu, już to podlewając zbyt często. Ten defekt pozostał ze mna zreszta do dziś . Moje rośliny maja szansę wyłącznie w ogrodzie .
Od kilku lat mam swój kawałek ziemi i rzeczona chęć pojawiła sie w jakiś zupełnie naturalny sposób jako możliwość ukształtowania swojego własnego krajobrazu... Początkowe zwykłe porządkowanie terenu z czasem przerodziło sie w prawdziwą pasję.
Pierwsze ogrodowe próby były w czasach, gdy nie miałam pojęcia co lubię, co mi sie podoba, co wogóle jest możliwe, a nawet - ze jest mnogość możliwości . Miałam tylko zapał i chęć do pracy. Wiedzy - zero. Pamiątek w wersji obrazkowej z tego czasu nie mam właściwie wogóle, co chyba dość dobrze określa jakość moich ówczesnych osiągnięć i moją tej „jakosci” świadomość :-/.
Rozpoczęłam poszukiwania inspiracji. Przeglądałam tysiące zdjęć, oglądałam przez płot setki ogrodów w mojej miejscowości. I oczywiście trafiłam na Ogrodowisko. Przybyłam, zobaczyłam, padłam, powstałam, zostałam. Prześledziłem niezliczona ilość ogrodowych pamiętników. Moje wyobrażenie o ogrodzie zaczęło sie klarować...

OMG! Witaj Basiu! Jak to możliwe, ze już ktoś juz mnie zobaczył?
Dziękuję, zdjęcia mam przygotowane

Hej Judith

To wrzucaj szybciutko co tam masz

Witaj! Też przyszłam się przywitać. Piękną masz jeszcze zimę za oknem i karmnik wypatrzyłam. Czekam na następne zdjęcia.
Pozdrawiam!

Wyklarował się na krotko - w fazie rozkminki - ogród minimalistyczny. Ale wyewoluował w nieco wzbogaconą wersję. A zatem geometryczne formy, rośliny jak po sznurku, wszystko od linijki. Uwielbiam chaos w ogrodach, ale nie w swoim. Wiecie o co chodzi... . To tak jak ze spodniami dzwonami - zachwycają mnie, gdy je widze na swojej koleżance, ale Ich nie noszę, bo sama uwielbiam rurki .
Gdy kupiliśmy dom na działce były już duże brzozy (w liczbie 6), sosny (4, jedna została wycięta). No i 3 spore dęby... Są niezwykle uciążliwe, ale nie wyobrażam sobie bez nich ogrodu. Musiałam pokochać, nie było wyjścia. Prócz tego było kilka bez ładu i składu rosnących bukszpanow i 2 rododendrony. Bukszpany (już w postaci pięknych kul) w poprzednim sezonie dokonały żywota przegrywając nierówną walkę z ćmą (wrrrr!).
Sam ogród ma nieoczywisty kształt - prostokąta, ktoremu wycięto 1/4 powierzchni, a dłuższy bok prostokąta przylega do drogi. Na lewo od domu jest cześć mniejsza, na prawo i w tył działki - większa. Lewa cześć to linie proste połączone z kołami, pozostała cześć - tylko linie proste.

To na początek strona lewa, najnowsza - powstawała w dwóch poprzednich sezonach.





Nie wczytują się kolejne zdjęcia, zatem na razie dwa.

Dzień dobry Agnieszko, dzień dobry Alicjo! Jak miło!