Rozumiem Cię. Sama to samo przeżywałam tyle, że nie z nogą a z ręką, konkretnie z barkiem. Dopiero po pół roku zapaliło się światełko w tunelu. A łóżko i poduchy po prostu nienawidziłam. Brrrr. Będzie dobrze, u mnie jest

Asia masz tak wycmokany ten ogrod ze spokojnie nic sie nie stanie jak nic w nim chwilowo nie porobisz. Byle zdrowie wrocilo. My oboje z mezem niestety odczuwamy wciaz skutki powiklan pocovidowych i czasem mam wrazenie, ze to zostanie juz na zawsze. A strasznie wkurza taka niemoc.

Zachod jak zawsze obłedny

Johanko, wierzę w Ciebie. W Twoją siłę, zdolność do pokonywania przeszkód i umiejętność znajdowania właściwej perspektywy. Trudny czas masz, bo jak człek na coś nie ma wpływu, to czasem ciężko to znieść. Cierpliwości Ci życzę i oby aura sprzyjała rekonwalescencji na tarasie. Trzymaj się dzielna kobieto!

Asiu zrówka życzę jak najwięcej Fajnie się Ciebie słucha na IG ale tutaj zaglądaj od czasu do czasu

Niedzielny poranek