W ogrodzie życia.

sobota, 7 września 2013

Czas płynie nie ubłaganie.
Upajasz się słońcem zapachem i kwiatów
Śpiewem ptaków urokiem deszczu.
Babim latem zawieszonym w koralach jarzębiny.
Poranną kawą z ciasteczkiem na śniadanie.
W zimowe wieczory ciepłem przy kominku
W płomieniach odczytujesz wspomnienia.
Przeżytych lat, tych dobrych i złych.
Czasem ukryta za firanką
nie mówisz sąsiadom nawet dzień dobry.
A innym razem z daleka ich witasz.
Tak jak by nic nie stało się.
Jak byś nie była na nikogo zła.
Zbierasz wiosenne promyki słońca .
Z bukiecikiem kwiatów
biegniesz na spotkanie z Bogiem.
Prosząc by jeszcze jeden rok życia ci ofiarował.
Bezproblemowo pożyć, w twoim ogródku.
Rozmawiając z kwiatami
pielęgnować je jak swoje życie.
Wtulona w płatki róży całować jak kochanka
i mówić jej że piękna jest.
a najpiękniejsza o poranku
skąpana w porannej rosie.

Autor: Aneta G.

-------Piękny ten Twoj wiersz +++

zbigniew_gazda napisał(a)

Od dawien dawna wie pewnie okolica cała
Że u nas cebula od wieków królowała.
Gdzie okiem sięgnąć były cebuli zagony
Wszyscy temu warzywu dawali pokłony.

Przodkowie o północy koniki zaprzęgali
I z cebulą nawet w Koszycach handlowali.
Cebula bowiem niesie zdrowie i urodę
Jest dobra prawie na każdą chorobę.

Gdy Ci nadciśnienie w głowie buzuje
Serduszko może nierówno pracuje,
Nie pamiętasz co jadłaś na śniadanie?
Spożywaj dużo cebuli i po problemie.

Troszkę w okolicy zmieniły się czasy
Młode gospodynie jadą na wywczasy.
Najwięcej cebuli pewnie spotkacie
U Gruszki w sklepie - jest na blacie.

To już jesień
==============

Mimo, że jej nie pragnęłam, i jej nie zapraszałam,
to jednak przyszła! Kucnęła za progiem.
Trochę zamglona, trochę deszczowa,
ale jednak bardzo kolorowa.
Obiecuje pyszności dla tych co się nie lenią,
częstuje w sadach żółcią i czerwienią.
Kusi fioletem winogron i śliw,
Czekaliśmy całe lato na ten dziw!
A w kwietnym ogródku też nie ma smutku,
Rudbekie, bratki, chryzantemy, róże,
No i te liście klonu w jesiennej purpurze!
Korzystajmy z darów bogatej przyrody,
I szykujmy na rok przyszły nasze ogrody!

Drzewa w purpurze, trawy w nieładzie,
liście już leżą na trawie.
Ostatnie plony zbieramy w sadzie,
jesień znów mamy na jawie.

Cośmy do sadu wiosną zanieśli,
teraz wydało owoce.
W kuchni przetwory, w spiżarni wory,
Skąd brać do prac tych moce?

Gdy niepogoda zajrzy do okna,
zostawać w domu trzeba.
Ale to jedno "okienko" mamy,
gdzie ciągły jest błękit nieba.

W tym okieneczku śledzimy stale
przemarsz pór roku od rana do zmroku,
Ogrodowiskowe okno na świat!
Niech będzie otwarte sto lat!

Dziękuję Haniu za wklejenie również u mnie To piękne co tworzysz i proszę o więcej

piękne te wiersze, proponuje wydać tomik ogrodowiskowych wierszy to prawdziwy talent, zazdroszczę bo ja pół dnia myślałam nad dwuzdaniową rymowanką dziecku do szkoły

U mnie ta jesień nadeszła niespodzianie
Nawet nie zauważyłem że jest na stanie.
A wszystko przez zajęcia nie ogrodowe
Z każdej strony waliły się na głowę.

Szczęśliwie dziś fajrant odtrąbiono
Czas wybrać się więc na natury łono.
Zagrabić liście, kupić cebul tysiące
Aby pod świerkiem było jak na łące.

Areał pod drzewem zmierzyłem dokładnie
Aby nie sadzić cebul jak popadnie.
Dwa metry jest z mierzenia w kwadracie
Ile trzeba cebul kupić - jak doradzacie?

Cudnie Zbyszku

Skromnie licząc co 10 cm sadzenie,
to i tak daje ilość 400 szt niezmiennie.
A jak chcesz mieć prawdziwy busz-
z pół tysiąca cebul wsadzaj, i to już!