To nie jest pocieszanie... to stwierdzanie faktu. Podobno są takie Dzieci, które śpią, jedzą i się uśmiechają... Ale nie wiem, gdzie takie rosną... W moim domu urosły sobie dwie Królewny w rytmie tyleż nieprzewidywalnym, co wykańczającym mnie nerwowo. Ileż razy patrzyłam w ten bezzębny uśmiech i pytałam: dlaczego nie możesz tak przez cały dzień??? No dlaczego??? Odpowiedzi się nie doczekałam. Podkręcałam więc Mozarta i napytanie M. dlaczego słucham tak głośno odpowiadałam, jak bohaterka czytanej wtedy przez mnie książki: bo wolę słuchać Mozarta z płaczem Małej w tle niż odwrotnie Zaliczyłyśmy kolki, refluksy i inne takie atrakcje. Ale... dzieci wyrastają ZE WSZYSTKIEGO! Nie tylko z pierwszych śpioszków. Tego się trzymaj.

A Maksio... anielski

Oj tak kolki..... I niechęć do mojego cycka...
Jak będa kolki to pisz będę doradzać co i jak w jakiej dawce , bo mam bardzo przebadana konkurencję (szkoda że taka mądra nie byłam jak córka była mała)...

Aaa zapomnialbym przez. Maksia cuuuuuudowne dekoracje

U mnie narazie spokój z kolkami teraz tylko uśmiech na buźce i guganie ...no i noszenie na rączkach bo główka kręci się wkoło własnej osi z ciekawości hahahah ....ale jakby co to wale do Was jak w dym

Ojjj... pamiętam... chęć zwiedzania w pozycji pionowej to sprytne wymuszanie Oczywiście łóżeczko drapało w plecki moje Córki... Na rączkach tak przyjemnie... Tylko z każdym kolejnym tygodniem coraz ciężej... Mamusi od tego słodkiego ciężaru.