Sagittaria latifolia strzałka szerokolistna pochodzi z Ameryki (południowe stany USA, Ameryka Środkowa, północna część Ameryki Południowej), w Europie często uprawiana jest w oczkach wodnych i stawach, notowana też jako roślina zdziczała. To okazała bylina osiągająca nawet 1 m wysokości, obficie kwitnąca na biało. Wykształca trzy rodzaje liści: wstęgowate podwodne, jajowate, strzałkowate pływające po powierzchni wody i nadwodne - szerokie o kształcie strzałki.



Najprościej rozmnaża się za pośrednictwem bulwek pojawiających się na końcach długich rozłogów wyrastających z rośliny matecznej, jednocześnie są one organami zimującymi.



Najlepiej rośnie w błotku, dobrze też zachowuje się w wodzie na niewielkiej głębokości, jak wszystkie strzałki lubi żyzne i słoneczne siedliska. Osobiście nie spotkałem się z stratami spowodowanymi mrozem, ale miałem takie informacje z innych upraw.

Na terenie naszego kraju (w rowach melioracyjnych, potokach, rzekach, gliniankach, stawach, starorzeczach, jeziorach) występuje jej kuzynka strzałka wodna Sagittaria sagittifolia, mniej dekoracyjna, ale bardziej odporna na nasze warunki klimatyczne od strzałki szerokolistnej.



Powstały też dekoracyjne odmiany ogrodowe. Na szczególną uwagę zasługuje strzałka o wybarwionych liściach na bordowo Sagittaria australis 'Benni' oraz pełnokwiatowa Sagittaria 'Flore Pleno'.
Przez kilka lat z powodzeniem zimowałem te odmiany na głębokości kilku cm , czy następne zimy będą równie łaskawe?

'Benni'


'Flore Pleno'