Pewnego pięknego dnia nieopatrznie i nie przeczuwając żadnego zagrożenia weszłam na „Ogrodowisko” i od 5 miesięcy nic innego nie robię tylko oglądam, czytam i zachwycam się ogrodami – po prostu wsiąkłam. Moje życie rodzinne i towarzyskie zupełnie zamarło – mąż na gorących kubkach długo już nie pociągnie, znajomi dzwonią pytając czy żyję, a syn zastanawia się czy nie oddać mnie do kliniki nałogów i uzależnień. Istne szaleństwo.

Ale dosyć tego ukrywania się – w zimny, pochmurny wieczór nadeszła odwaga, by się ujawnić. Witam, zatem wszystkich pozytywnie zakręconych na punkcie roślin i trochę nieśmiało zaczynam swoją ogrodową przygodę na forum.
Kilka słów o mnie i moim Szmaragdowym Zakątku.
Znajomi mówią do mnie Nikita, mieszkam w łódzkim i jestem dumną posiadaczką dorosłego dziecka płci męskiej, męża w ilości 1 sztuka także płci męskiej oraz psa – jak się pewnie domyślacie również samca. Ostatnio dla zachowania równowagi w naszej rodzinie pojawiła się Jadzia… – 1,5 metrowa samica węża Boa. Krótko mówiąc: słaba płeć górą – czyli równouprawnienie równouprawnieniem, ale racja musi być po naszej stronie!!!

Wracając jednak do wątku ogrodowego: w 2009 roku odziedziczyłam niewielką działkę na peryferiach małego miasta oddalonego od mojej kwatery głównej o ok. 18 km.. Jako rasowy przedstawiciel populacji blokowiskowej o ogrodnictwie wiedziałam wówczas tylko tyle, że sadzi się zielonym do góry. Pełna obaw, uzbrojona w siekierę zaczęłam od wykarczowania ścieżki, aby móc dokładnie obejrzeć moje zielone królestwo. Okazało się, że jestem szczęśliwą właścicielką: 3 drzew owocowych, kilkunastu krzaków niewiadomego pochodzenia, zniszczonego niewielkiego domku oraz garażu … bez dachu. Ponadto 1/3 mojego zielonego raju to wylewka betonowa z epoki „wczesnego Gierka” oraz kilka ton chwastów. No to super - tylko wrzucić granat i poczekać aż dym opadnie…

Zapowiadało się na „drobne damskie robótki” przy pomocy kilofa i ciężkiego sprzętu, ale jak mówi stara mądrość ludowa: „ co nas nie zabije, to nas wzmocni …” rzuciłam się w wir pracy: wyremontowałam to co wymagało remontu, zgruzowałam to co wymagało zgruzowania, wycięłam to co wymagało wycięcia, a na koniec przekopałam całość. Działka wyglądała jakby zaatakowało ją stado rozwścieczonych bizonów.
Czas biegł nieubłaganie i nastała zima – czas odpoczynku dla każdego miłośnika ogrodów, lecz ja męczę się gdy nic nie robię. Zaczęłam więc przeglądać czasopisma, odwiedzać portale ogrodnicze, pytać bardziej doświadczonych, szukać pomysłów i inspiracji.

Na wiosnę już wiedziałam co mi się podoba, co chcę i czego potrzebuję. Zjeździłam całe województwo i pół Polski szukając niepowtarzalnych okazji w centrach ogrodniczych, kupując wymarzone okazy w szkółkach, odwiedzając składy budowlane i producentów w poszukiwaniu ciekawych elementów małej architektury ogrodowej. Potem z łopatą w ręku, niejednokrotnie cały dzień na kolanach, umorusana mniej lub bardziej urodzajną (z naciskiem na „mniej”) ziemią – realizowałam z góry wytyczony plan. Nie obyło się bez błędów i wpadek, ale nadal się uczę, sadzę, udoskonalam, reorganizuję. I tak już 4 lata urządzam swój szmaragdowy zakątek, żałuję tylko, że jeżdżąc na działkę jedynie w weekendy, mam tak niewiele czasu na mój ogródek – no cóż nie można mieć wszystkiego.

Wszystkim, którym udało się przebrnąć przez przydługie słowo wstępne bardzo gratuluję i w ramach rekompensaty zapraszam na fotograficzną wycieczkę po mojej zielonej krainie.

Moją zieloną przygodę rozpoczęłam od posadzenia żywopłotu ze szmaragdów i mam nadzieję, że mój zielony zakątek mi to wybaczył – w końcu każdy popełnia błędy i nikt nie jest idealny. Teraz już wiem, że większość projektantów takie rozwiązanie uważa za passé i za sam pomysł powinnam dostać łopatą przez cztery litery.

Wtedy wydawało mi się, że stado 1,5 metrowych szmaragdów to najlepsze rozwiązanie, z czasem jednak zaczęłam odkrywać świat roślin ogrodowych i przekonałam się, że istnieją także inne rośliny niż „igiełkowe”.

Witaj
Rozbawił mnie opis składu rodziny świetnie ubrane w słowa.
Ogród widać, że już ma wiele dorosłych roślin, a co do szmaragdów to wcale nie są one takie złe, według mnie jedne z najlepszych tuj na żywopłot. Czekam na kolejne zdjęcia

Witaj Nikitaja też na początku nie wiedziałam o istnieniu innych roślin niż ,, igiełkowe'' ale ta samiczka boa troszkę przyprawiła mnie o ciarki

Ale jestem zaskoczona - już mam pierwszych gości. Dziękuję za odwiedziny
Łukasz - zdjęcia będą tylko muszę oswoić się troszkę z obsługą forum
Elu - boa nie taka straszna - zamknięta w terarium

Dzięki forum i odwiedzinom w Waszych ogrodach już wiem, że za dużo u mnie iglaków, a zdecydowanie za mało roślin kolorowych, ale to się zmieni – obiecuję….Będzie kolorowo, radośnie i pięknie ……przynajmniej mam nadzieję….

Podrzucam podpis, będzie łątwiej do Ciebie trafić. Jak będą jakieś problemy pomoge

Szmaragdowy zakątek

ja na wiosnę też połowę iglaków wywalę bo albo się sypią albo brązowieją i stoją takie pokraki a roślinki sprawdzone i polecane na forum już mam spisane i tylko takie zamierzam kupować

Witaj - super wychodzi Tobie to pisanie.

Zabawne w tych naszych powitaniach jest to, że każdy zanim się ujawni to ogląda portal jako przyczajony obserwator. A do tego nie wiedzieć czemu ma jakieś obawy by się oficjalnie zalogować.

Potem to już leci- wsiąkamy w społeczność, nawiązujemy bliższe i dalsze przyjaźnie, no i dopiero wtedy stajemy się uzależnieni- Fajnie uzależnieni.

Ja też bardzo lubię szmaragdy- mają ładny pokrój i kolor.

Pozdrawiam Nikito samców a Emowi życzę jak najwięcej obiadów złożonych z 2 dań. Podoba mi się i czekam co dalej.