właśnie się nie mogę opanować zobaczcie to płaczę i śmieje się równocześnie

http://www.youtube.com/watch?v=XK1_Jkzjw74

wróciłam się do wierszyka Hani ....to jest dokładnie to co ci proponuję

e to niemożliwe, szkoda że ogrodnictwo nie daje takiej kondycji

Aż mnie szczeka boli ze śmiechu.Oj żebym ja w tym wieku miała taką werwę

Konrad a może prześpij się z tymi myślami do wiosny .ostygniesz i znowu zakochasz się w tym co masz. to mój sposób .
po każdej wizycie w jakimś ogrodzie chciałabym swój przekopać. ale to jest dobry sposób tylko na to żeby się zajechać w robocie na śmierć, bo i tak zawsze nie jest się zadowolonym na 100%.
a ja pisze do znudzenia .Jak się tobie podoba ?.to jest najważniejsze

o jejku Haniu brawo - super

Dylematy co do kształtu rabaty?
Ja mam u siebie kilka takich.
Za wąskie ścieżki, za bardzo urosły krzaki.
Jak ma wśród tego chodzić dama z podpórką?
Nie zawsze mogę wyręczyć się córką.
Przez lat 30 wydeptane szlaki:
altanka, kranik, schowek na przybory,
miejsce na odpady i chwaściory,
droga do płota z sąsiadką pogadać,
I tak wędrować, by nic nie połamać.
Jeżeli Tobie nie przeszkadza w pracy,
to czy jest równo, czy jest ciut inaczej,
nie zawracaj swej głowy tymi myślami,
I tak codziennie Twój ogród podziwiamy.
A że sam swych zasług nie doceniasz,
dobierz do tych pochwał także Andrzeja,
W zgranym duecie pośród szumu traw
nadsłuchujcie od nas huraganu braw!