Aniu....jesteś?

Aniu pozdrawiam

Aniu, chociaż się nie pojawiasz, mam nadzieję, że czytasz
Wszystkiego dobrego świątecznie i na Nowy Rok 2016! Życzę samych pięknych i dobrych dni!

buziaki i uprasza sie o powrot

Aniu, co u Ciebie?

Puk puk Aniu odezwij się

Witam się z Wami po długiej przerwie. Wspomnienia i tęsknoty przywiodły mnie dzisiaj na Ogrodowisko...
Wiosna woła,kochana Matka Natura budzi we mnie to co najprawdziwsze.

Od dwóch lat mieszkam w Lesie. To cudowne być tak blisko tego co kocha się całym sercem.
Mój dom ma za towarzyszki trzydziestoletnie sosny.
Chodzę boso po kwaśnej ziemi usłanej igłami.
Okno sypialni niemalże skryte jest w koronach drzew. Patrzę w oczy radosnym, wnikliwym Wiewiórkom. Dzięcioły. Sroki. Sójki- To w ich domu jestem teraz szczęśliwa.

Moim ogrodem jest to, co naturalnym jest dla Lasu.
Pięknie jest tu każdego dnia, o każdej porze roku.

Ale kiedy przychodzi Wiosna brakuję mi mojego ogrodu wokół mojej romantycznej chatki.Wyobraźnia budzi się z zaskakującą siłą. Tęsknię. Bardzo. Czasami bardziej niż mogę zaakceptować.

Teraz jest taki czas. Wiem już, że jest tylko jedna rada,żeby uciszyć, zaspokoić to o co upomina się moja poruszona Wiosną dusza. Niedługo spakuję się w auto i pojadę pogrzebać w ziemi.

Ogród potrafi żyć bez ogrodnika ale nie bez miłości.
Dlatego raz na jakiś czas jadę do mojego starego domu i ogródka...
Do moich wolnych krzaczków i dzielnych kwiatków. Do dumnych róż, szalonych pnączy, czuwających drzew. Zagubionego żywopłotu, zachłannego sumaka, zdominowanego trawnika. Do narcyzów i tulipanów. Do ligustru, berberysów, różaneczników, hortensji, traw i niewzruszonych niczym bukszpanów.
Jadę powiedzieć im jak bardzo ich wszystkich kocham!

Wow Mądra Sowo pięknie to napisałaś.
Witaj
Tylko te niewzruszone niczym bukszpany mi się nie zgadzają. Bo wiesz, jak Ciebie nie było przywędrowała do nas, do naszych bukszpanów, niesamowicie żarłoczna ćma. Ćma bukszpanowa i spędza nam sen z oczu
No ale w końcu dawno Cię nie było...
Udanego obcowania z Panią Wiosną, buziaki.