Matko
To był cudowny dzień. Ludzie z fundacji, co mi kicię przywieźli, fantastyczni, już się na spotkanie umówiliśmy.
Kotek, maluśki, do 4-miesięcy, ktoś wyrzucił, fundacja uratowała.
Kicia, czarno-biała, mega mądra, otwarta, mrucząca i milusia, mam szczęście.
Nie miała imienia, nazwaliśmy Miłka.
Mój mąż nic nie wiedział o kocie, ale jak ją zobaczył, zakochany na maksa.
Uczymy się siebie wzajemnie.
Była cała rodzina powitać nowego domownika, wnuki z koleżeństwem, eh..no było cudownie, jak we włoskiej family, głośno, całuśnie i tak bez końca, taką mam rodzinkę, i jak syn powiedział równaj do tych co mają kota, czyli on i córa:.
I tak znowu scaleni
Słowa nie oddadzą tego, jak było.
A kicia, zakochani jesteśmy na maksa, już)

Gratuluje Kici takiego domu jak Wasz, lepiej trafić nie mogła

Ale super Irenko
Cieszę się razem z Tobą. Kicia będzie miała super domek i cudowną właścicielkę.
Nasz Loluś jest tak wdzięczny za nowy dom że nie odstępuje mnie na krok i też taki mruczący i milusi. Grzeczny bardzo i posłuszny, aż się dziwię bo przez parę miesięcy żył jako bezdomny i zdany sam na siebie.
Przygarnięcie tego biedaka było najlepszą decyzją jaką moglismy podjąć.

Wspaniale.

Przeczytałam, że masz nowego domownika, kicię. Gratuluje, na pewno nie będziesz żałować. Dzień bez kota, to dzień stracony. Pozdrawiam!