Ania, no poniosło mnie... ale wiecej juz nigdy ! ta choroba morska nieźle dała mi się we znaki !

ale warto było

tak, warto było to przeżyć, choć najbardziej czekałam aby Pogoria zawinęła do portu i wtedy wreszcie nie kołysało i był stały ląd i dużo miejsca...

kilka uliczek,zreszta dość zaniedbanych...ale mających swoisty urok...

i nietypowy cmentarz - wszędzie w tych domkach były 'drzwi' otwarte i sporo kwiatów, no za mało zdjęć robiłam wtedy...

Ja już się nie chciałam wychylać z morską chorobą bo ją zaliczałam,ale dawno to było i nie prawda jak się powiada ...To niezły rejs ...
Masz dziś co wspominać i pewnie jak oglądasz to masz te piękne widoki przed oczami jak żywe ..
Dobranoc

ale jeszcze na koniec - dziewczyny na bukszprycie, nie bukszpanie

wiem,że to bukszpryt, też kiedyś się otarłam o łajbę

Marzenko zazdroszczę pięknych wspomnień,samego rejsu -nie.
Widząc Twoje zdjęcie nad urwiskiem........ br ,już oczyma wyobraźni widziałam obsuw skały.Dzięki za widoki miejsca, w którym na pewno nie będę.Z tych okolic pochodził Napoleon.......

marzena napisał(a)

no i ujęcia z zaniedbanych ogrodów Bonifacio, które kiedyś mogły być piękne...

Dla mnie to jest niesamowicie piękne

Zobaczcie, jaką wolę walki ma ta agawa Wyłazi wprost bokami.

Haniu, no tak, nawet niedaleko od Bonifacio, w Ajaccio się urodził... no i oczywiście wiele miejsc ( sklepów, knajpek itd) nawiązuje do tego...
a skały były super solidne, ja lęku wcale nie odczuwałam (najgorzej to wspominam 2 doby podczas rejsu podczas największych przechyłów)
oczywiście to wszystko po czasie ma swój nieodparty urok...