Biegam więc ochoczo z aparatem, dokumentując ulotne chwile dla potomnych i samej siebie:

Miałam w zapasie kilka doniczek bratków, dostałam też sporo świetnych roślinek od koleżanki Wioli (pozdrawiam Cię Wiolu, buziaki! Bez Ciebie by się nie udało ). Na resztę trzeba było poczekać, aż wykiełkują:



Wiosna szaleje w ogrodzie na całego, oto dowody:

8 maja powraca temat łączki kwietnej, inne projekty na razie pokończone, można poświęcić 100% uwagi na to zadanie:



To niewielki krok dla ludzkości, ale wielkie zwycięstwo woli nad ciałem dla Dareckiej (czytałam ostatnio, że mówienie o sobie w trzeciej osobie zwiastuje rychłe problemy mentalne ):



Sama nie dałabym rady zedrzeć tej wiekowej, uklepanej przez pokolenia traktorzystów darni. Już miałam się poddać, ale na scenę wkroczył mój wybawiciel Szymon

Supertunie na prawdę są super, to nie zwykły "chłyt martetingowy", jak mówił Michał Wójcik z kabaretu Ani Mru Mru w skeczu "Nasz klient, nasz pan"

8 maj:



27 maj:



30 czerwiec:

Halo, czy ktoś zamawiał wielosiły i rutewki?

Skoro o jedzeniu mowa, pochwalę się swoim "sernikiem" z nerkowców, przyozdobionym kwiatami bergenii, z tego przepisu (polecam, pyszności i szybkie w przygotowaniu ):

https://medytujemy.pl/surowy-sernik-z-nerkowcow/



Więcej dobrego jedzonka, jeszcze w moim prywatnym markecie na świeżym powietrzu:

Co słychać w warzywniku 30 kwietnia? Ćpuństwo weszło w ostatnie stadium zaawansowania:



Pomidorki szybko nadrobiły późny siew:



Ależ schrupałabym teraz tą sałatę! Apetyt mi wrócił, znak że pierogi pochłonięte na kolację się strawiły

Roślinki chyba jednak nie narzekają




Słoneczko długo prosić się nie dało:

"Słoneczko nasze rozchmurz buzię, bo nie do twrzy Ci w tej chmurze":

2 z zakupionych wcześniej hortensji melduje się pod altaną:



Wraz z korą do naszego ogrodu wprowadził się kolega smardzyk, nie mieliśmy jednak serca żeby go skosztować:



"Wiosna, ach to ty!"

Pod koniec kwietnia udaje nam się poczynić przygotowania pod wylewkę w stodole (w końcu mogliśmy zutylizować pozyskany rok wcześniej pokruszony gruz, będący już tylko nieprzyjemnym wspomnieniem po niegdysiejszym betonowym kręgu) :



Wylewka ostatecznie dojdzie do skutku 29 maja. Patrząc na to pobojowisko i rozjeżdżającą mój piękny wiosenny trawniczek gruchę z betonem żołądek podjeżdża mi do gardła:




Ale ostatecznie daję się udobruchać, bo oto w końcu otrzymuję kącik ogrodniczki z prawdziwego zdarzenia

Jest w tych liściach coś magicznego:

Wraz z nimi zawilce, narcyzy, barwinek i miodunki:




Do tej arii na cześć wiosny dołącza drugi chór tulipanów:

Kończę projekt okołoklonikowy:



Wspierana przez nieodłącznego pomocnika:



A tymczasem zaczynają się baśniowe tulipany:

W skrzyniach coraz więcej aktywności:



Rabarbar rośnie w oczach:



Pierwsze małe papryczki:



I kontynuacja rozsadnikowa- teraz to pomidory są gwiazdami w świetle reflektorów:

Mały rzut oka na pierwsze pączki tulipanów:



Oraz zadołowanego grujecznika i klonika:

Nareszcie wszystko na swoim miejscu, łącznie z przeszczepem trawy:



Ostatnie kosmetyczne poprawki, wysypujemy całość korą:





I stawiamy rustykalną przycupałkę z balika:

Hop-siup, szpadel w ruch!



Bieg z doniczkami wypełnionymi kłującymi świerkami urósł tego dnia do rangi sportu narodowego:




Odnajdujemy też relikt z przeszłości (za nic w świecie nie mogliśmy tego drutu wyciągnąć w całości, nie pozostało nam nic innego, jak tylko wyciąć delikwenta):

OMG! Jestem w raju! Nadal nie mogę uwierzyć, ile roślin daliśmy radę przywieźć, odbywając zaledwie 2 kursy




Jakimś cudem następnego dnia udaje nam się przesadzić ogromne jaśminowce oraz rosnącą w oponie jukę, podnoszenie wypełnionej ziemią opony od traktora zostało później od nas zgapione przez organizatorów zawodów StrongMan (tak było, nie ściemniam ).

Następnego dnia jedziemy na drugą turę zakupów, rekonesans zrobiliśmy dzień wcześniej, mamy w głowie ambitny plan, zatem do dzieła! W ruch poszedł poczciwy paint, a jakże Oto gotowy projekt:



Tak wygląda opanowany, szczęśliwy, spełniony człowiek:



A tak nawiedzony maniak ogrodowy, upojony dniem tryumfu, z szaleństwem wyzierającym z oczu (tego dnia obie te osobowości mieszały się ze sobą zawzięcie, niczym Jeckyll i Hide ):



Jeśli zastanawialiście się kiedyś, ile doniczek wejdzie do Passerati w kombi, to śpieszę z odpowiedzią- dużo