monteverde napisał(a)

Wiem

Aniu...tak myślałam,że pamiętasz.

an_tre napisał(a)

i jeszcze jedna piękność ogrodowa u ciebie zachwyca

...Aniu...też ją lubię.

Jak w rodzinie Sapiehów (ostatnich właścicieli) rodził się chłopiec, sadzono dęby, jak dziewczynka - lipę. Drzewa rodowe zachowały się do naszych czasów i stanowią największą wartość obok samego budynku. Niestety, nie mam zdjęć, chyba aparat odmówił współpracy.
Myślę, że odtworzenie otoczenia tego zamku w stylu angielskiego parku krajobrazowego będzie dobrym pomysłem.

Anita1978 napisał(a)

Reniu
Na kiermasz zawsze robię mufiny, w tym roku bedą takie

Przepis tutaj
http://muffinki.blox.pl/2011/07/Najbardziej-popularne-babeczki-z-Nowego-Jorku.html

Cudenka

Też mam akebie, ale nie było owoców bo mam jedną odmianę



Pozdrawiam Edytko

Krasiczyn.
Dla pełnego obrazu historycznego, czym była ta ordynacja warto przeczytać (gorąco polecam) Matylda z Windisch-Graetzów Sapieżyna "My i nasze Siedliska", Wyd. Literackie, Kraków 2003 (jest tam wiele odniesień do Krasiczyna właśnie).
Wklejam redakcyjną recenzję p. Marii Rydlowej (znacie Tetmajerówkę?), żeby zachęcić do przeczytania tej książki.
"My i nasze Siedliska to książka niezwykła, złożona ze wspomnień, zapisów dziennikowych i listów rodzinnych Matyldy z Windisch-Graetzów Sapieżyny – zarazem oryginalny portret nieprzeciętnej arystokratki i fascynujący dokument minionej epoki.

Wspomnienia obejmują lata od roku 1893 – roku ślubu młodej Austriaczki Matyldy z Pawłem Sapiehą – do końca lat pięćdziesiątych XX wieku. Ze sprawami dnia codziennego sąsiadują wielkie wydarzenia polityczne – wojny światowe, rozpad Austro-Węgier, powstanie państwa polskiego. Upada arystokracja jako formacja społeczno-kulturowa, co autorka przyjmuje bez buntu, jako nieuchronną konieczność. Matylda przeżywa dwie wojny, śmierć najstarszego syna i ukochanego męża, utratę majątku, a tym samym pozycji społecznej, jednak osobiste tragedie nie są w stanie pozbawić jej krytycznego stosunku wobec odchodzącego świata i obiektywizmu sądów. Autorka imponuje inteligencją, otwartością na świat, spójnością poglądów, które wyraża w barwny, atrakcyjny także dla dzisiejszego czytelnika sposób.

Matylda z Windisch-Graetzów Pawłowa Sapieżyna (1873-1968) pisała swoje wspomnienia w oparciu o prowadzone okresowo dzienniki. Autorka narrację chronologiczną przerywa wspomnieniami z przeszłości, to wybiega w przyszłość, ukazując skutki opisywanych wydarzeń. Ta bardzo ciekawa kompopzycja wspomnień czyni z nich lekturę niebywale atrakcyjną, wzbogacającą naszą wiedzę o życiu, o przemijaniu i o sobie./.../

Nasuwa się porównanie wspomnień Matyldy Sapieżyny do ogromnego obrazu panoramicznego, obok którego należy przechodzić wolno, czasem przystając, i zamyślić się."
Maria Rydlowa

I jeszcze polecę koleją ciekawą:
Maria ze Zdziechowskich Sapieżyna "Moje życie, mój czas", Wyd. Literackie Kraków.

Mala_Mi napisał(a)

Agnieszka lecę do Ciebie od Vivy... potwierdzam to co napisała. Miałam Miłkę tę okazała (wyższą) i była taka sobie, wyrzuciłam ją. Tak samo zrobiła Irenka Miłka . Za to w Wojsławicach wszyscy stali ze szczęką na ziemi i gapili sie w miłkę tę niższą.. w dużej plamie byłą prześliczna. Na wątku ze spotkania dali foto z nazwą Miłki... foto nie oddaje jej urody i chyba każdy uczestnik spotkania trawę fotografował na prawo i lewo

Cytat z cytatu, żeby nie zginęło.

Miłka niższa zapamętać.

Agnieszko, wyjątkowy i niepowtarzalny ten Twój ogród. Wiesz, zawsze oglądam sobie (oprócz Twoich skałek) ten mostek i pergolę i zastanawiam się czy kiedyś widziałam je w innym ujęciu, z innego miejsca. Z Twoich zdjęć wynika, że zawsze dają widok na Twoją przyrodę, stoją w takiej otwartej niezamkniętej przestrzeni - tak, dobrze wyczuwam? Czy gdzieś wokół Ciebie jest coś co nie jest naturą i krajobrazem?

aage napisał(a)

Hello December

Uwielbiam takie klimaty - taka skandynawska prostota i minimalizm Kocham!
Pięknie tworzysz i inspirujesz
Cmokam i czekam na więcej

Wszystkiego najlepszego z okazji imienin

Jestem, jestem i dziękuję za pozdrowienia i pamięć. Z czasem u mnie krucho dlatego rzadko tu zagladam.
Za oknem szaro, buro i ponuro to chociaż na parapetach kolorowo.

Moje futrzaki, nie mogę się doczekać tego widoku,
dzięki forum mam te ślicznoty

Mirella "mroczny przedmiot pożądania" w postaci białego złocienia -ciekawe , znam te uczucie ostatnio muszę bardzo nad nim panować z tych samych przyczyn

Ewa w tym roku zdobyłem nie tylko białe
Goldfinch

bogumila_bienko napisał(a)

Piękna hortensja ogrodowa...kwitnienie od czerwca do października.

i jeszcze jedna piękność ogrodowa u ciebie zachwyca

Rench napisał(a)

Twiggy's

a na 4 zdjęciu też Twiggy's Rose? pozdrówka

AgnieszkaW napisał(a)

Aniu, specjalnie dla Ciebie i wszystkich odwiedzających:

wspomnienie lata...







Cudowny widok! Jakby tak przerobić zdjęcie na obraz w stylu impresjonizmu
PS nie każdy ma pod ręką takie ilości materiału; czasem trzeba zadowolić się stertą kamieni udających skalniak Mój na szczęście nie po środku