Dostałam telefon jest po
Dziękuję za pamięć !!!!!!!!!!! i za wszystko

ciekawe czy będzie 300 jak wstawię kwiatuszka dla Gabrysi ?

Rabata bez żurawkowego kwiecia... pusto się zrobiło . Już myślę co zmienić, bo mi się nie podoba... może wrócą ML .



Poczekaj aż urosną trawki za żurawkami ... wówczas zdecydujesz

Witaj!
Zajrzałam, poczytałam i się rozmarzyłam
Cudownie u Ciebie i nie chce się z Twojego ogrodu wychodzić. Pozdrawiam serdecznie i zanaczam do odwiedzania.

I skończyła mi się bateria, bo pewnie do obiadu bym nie wróciła.

No to troszkę dzisiejszego dnia



pomału dojrzewają pomidorki

Rączniki mają już liście większe od mojej dłoni...

Dziękuję, bonus bardzo mi się podoba, qurcze marzenia się spełniają, trzymam się tego, nie ma innej opcji.
Fotki........ patrząc na nie czuję respekt....są nieprzewidywalne, tajemnicze.

Te chmury nie wróżyły nic dobrego, szczęśliwie udało mi się zejść, burza się rozpętała, byłam przygotowana na taką akcję.

limki zaczynają pokaz małe bo małe ale cieszą

Witaj Agnieszka. Ach Ty romantyczko

Dziadek Karol i Babcia Ania poznali się w obozie w Niemczech, tam też wzięli ślub. Babcia pochodziła ze Śląska, Dziadek z Warszawy.
Dziadek, inżynier kolejnictwa, po wojnie nadzorował odbudowę kilku mostów kolejowych, w tym tego na Bugu.
Mieszkał wtedy u pewnego gospodarza w stodole. Babcia, z sześciorgiem dzieci, mieszkała w Warszawie. Nie widywali się często a odbudowa ciagnęła się długo, więc Babcia, jako kobieta pracowita i zaradna wzięła sprawy w swoje ręce.
Dziergała skarpety i inne niezbędne części garderoby i sprzedawała je. W niespodziance dla Męża za uzbierane pieniądze odkupiła od tego gospodarza kawałek ziemi. Przez kilka la, nim powstał dom, jeździli tam całą rodziną kiedy tylko zrobiło się ciepło. Ich królestwo to była kuchnia polowa i namioty.
Dzieci rosły. Przybywały wnuki.W okresie wakacyjnym bywało tam 30 osób.
Wspólnymi siłami wybudowali domek.Wtedy można było już tam przebywać nawet zimą.
Wszyscy kochali to miejsce.
Po ciężkiej chorobie Babcia zmarła a Dziadek coraz więcej czasu spędzał w chatce w lesie. Malował,rzeźbił,pisał pamiętniki...
Dzisiaj Dziadek Karol ma 96 lat a Fronołów odwiedza już czwarte pokolenie.
Wciąż dla wszystkich jest to miejsce wyjątkowe, pamiętające co to jest Rodzina i miłość.