Jest w tej książce fajne sformułowanie, że niektóre gatunki są "rodzinne", lubią rosnąć w gromadzie i wzajemnie się wspierają.
Choć w książce mowa o bukach głównie, myślę, że do takich takich należą też graby - w książce określane znanym słowem (w Polsce chyba gwarowym) brzosty (tak jak brzozy).

Pszczółko, jak napisałaś u Bogdzi o drzewach to od razu wiedziałam o jakiej książce piszesz Jestem w połowie i rozumiem twój zachwyt nad lekturą. Obiecałam też sobie że drugi egzemplarz sprawię na gwiazdkę bratu leśnikowi - niech się chłopak uczy jak trzeba patrzeć na las

Ja też nie znoszę pisać z komórki, zwłaszcza że mam słownik T9 i zawsze poprawi mi nie tak jak chciałam

Przepraszam wszystkich za zamieszanie, jakie wprowadziłam w związku z borówkami

Z tą brzozową, to przyznaję Martuś że mam zagwozdkę.
Bo z jednej strony - masz tam ładny widok, którego nie ma potrzeby zasłaniać (na pintereście właśnie po tym rozpoznaję polskie ogrody: są zawsze dokładnie poogradzane i osłonięte od otoczenia, nawet jeśli otoczenie zapewnia piękne widoki)
A z drugiej strony:
- w Polsce od zachodu wieją silne wiatry i z tej strony faktycznie warto się zasłaniać;
- jedyne ogrodzenia których nie czuję potrzeby zasłaniać to gabiony i tradycyjne sztachety;
- te różnorodne krzaki z tyłu wprowadzają chaos i nie wiem, czy derenie dadzą radę je zasłonić.

Zdecydowanie łatwiej byłoby projektować działkę od zera

Pragmatycznie rzecz pojmując (z upływem lat coraz bardziej cenię sobie pragmatyzn ), miejscówka naprzeciw wykuszu jest dla świerków kłujących najgorsza z możliwych (z dodatkowym minusem zważywszy na ich ilość).
To potężne drzewa. W Polsce ostatnio świerki kłujące bardzo chorują. Dopadła je mszyca i potrafią stracić igły w ciągu sezonu.
Nie lubię komuś narzucać swoich poglądów i jeśli ktoś wybrał inny pogląd, nawet nielogiczny, to przyznaję mu do tego prawo.
Dla Makusi te świerki mają wartość sentymentalną, a z sentymentami trudno dyskutować.
Przycinanie drzew (a już iglastych szczególnie) jest piekielnie trudne, ale jeśli ktoś lubi, to co mu mam zabraniać.
Przy uwarunkowaniach, które postawiła Makusia, jedynym sensownym rozwiązaniem jest ożywienie kolorem tego sinego smutku. W wykuszu jak mniemam stoi jakiś stół i siedzącym tam trzeba zapewnić widok miły dla oka.
W tym miejscu zrezygnowałabym ze ścisłego trzymania się kształtu koła. Zmniejszyłabym szerokość rabaty przy budynku (wykusz), bo domownicy i tak jej nie widzą. Poszerzyłabym tę leśną rabatę i ożywiła kolorem. Z powodu tego systemu korzeniowego świerków, konieczne tam będzie nawadnianie.Wtedy dadzą radę rodki, hortensje, z zadarniaczy runianka,jasnota plamista, kuliste formy żywotników (Woodi, Globosa) albo kosodrzewina Pumilo lub Wintergold. Ale trzeba mieć świadomość, że to miejsce za parę lat będzie dużym problemem.
Jeśli powie się A, to trzeba powiedzieć B. Wtedy rabatka wokół wykuszu powinna nawiązywać do tej ze świerkami- czyli trzeba szukać czegoś w klimacie leśnym, ale znoszącym więcej słońca.
Gdyby ode mnie zależała decyzja, szłabym w kierunku stworzenia przegrody front- tył, strefa widoczna- strefa prywatna. Zaplanowałabym rabatę na całej szerokości budynku (strona z wykuszem) z symbolicznie zaznaczoną ścieżką z np. kamiennych płyt lub innych naturalnych materiałów.

Odnośnie polecanych drzew iglastych, to u mnie najszybciej rosną świerki serbskie (mają wąski pokrój), daglezje, jodły. Lubię też choinę kanadyjską za jej ażurowy pokrój.
W brzozy nie wtykałabym już zimozielonych. Zrobi się tam hardcore, jeśli chodzi o warunki życiowe dla roślin. Jeśli przed brzozami będą derenie, to przed dereniami wsadziłabym coś, co da trochę koloru- trawy (kostrzewa, imperata), barbula, pięciornik, kocimiętka, irysy syberyjskie, żonkile).
Nie podejrzewam, żeby Twoim marzeniem Makusiu było stanie z wężem i podlewanie rabat, więc proponuję pójście w kierunku rabat niezbyt czasochłonnych w sensie obsługi. Chyba że planujesz automatyczne nawadnianie.
Kartka wszystko przyjmie, ale potem ktoś musi pilnować, żeby to rosło i w miarę wyglądało. Jeśli na każdej rabacie będą rośliny wymagające przycinania, podlewania, pielenia, to najnormalniej w świecie będziesz miała tego dosyć.
Ależ się rozpisałam.

Yyyy, już myślałam, że po flaszencję trza mi się udać i w samotności, łkając nad swym ogrodowym niedorozwinięciem ją opróżnić. Ale zjawiła się Gruszeczka i mnię otrzeźwiła. Pozostanę więc przy swojej herbacie z cytryną i imbirem. Planujesz przed brzozami derenie? Czy coś się zmieniło?. I jakie? Bo od groma i ciut ciut z czerwonymi, pomarańczowymi i zielonymi gałązkami. Zimą zapewnisz sobie piękny obrazek . Z propozycji Gruszki wywaliłabym tylko pięciorniki. Odporne, to prawda, bo i u mnie na piachu niepodlewane rosną, ale jakieś takie "bydle" jakie. Zamiast pięciorników proponuję perovskią (tę niską, kompaktową) srebrzyste gałązki utrzymuja się przez zimę, bo tnie się wiosną. Zmęczyłam się co prawda pisząc, ale dodam, że i ja nie wsadzałabym przed brzozami cisów. Za brzozami rozumiem chęć wyeksponowania białych pni, ale przed?

Edit: Za brzozami pozostają krzewy owocowe?

Perovskia jak najbardziej pasuje. Pięciorniki mam u siebie od lipca na przedpłotowej. Pani w centrum ogrodniczym pokleciła mi, ale tylko te żółto kwitnące. Szukałam czegoś, co będzie rosło w najbardziej ekstremalnych warunkach. Z moich obserwacji wynika, że w okolicy brzóz takowe są. Fajnie się uzupełnia z kocimiętką- ten pięciornik.

Dziękuję Roma, że zapytałaś o te krzewy owocowe. Ja się bałam o nie pytać.

O ile dobrze pamiętam, to są krzewy borówek i Makusia chce je bardziej niż świerki

Ciski proponowałam z boku, jako akcenty, powinny tam dać radę.
Co do osłony to nie mam pojęcia. Zapewne mahonia dałaby radę, ale zupełnie jej nie widzę w roli żywopłotu.
Pewnie się skończy na tym, że derenie będą robiły za żywoplot.

ło masz, a ja myślałam, że porzeczki, a nie borówki
się mi w głowie kręci

Zakątku brzozowego zazdroszczę. Marzę o takim miejscu w moim ogrodzie, ale nie ma szans.
U Ciebie fajnie się zapowiada. Czy jeszcze coś będzie na tej rabacie, bo jak wrzosy przekwitną to pusto.
Na O najbardziej podoba mi się rabata z brzozami u Edyty Lindsay80. Znasz jej wątek? Piękną ma tą rabatę: brzozy, rozplenice, bukszpany, berberysy cudnie

Czytałam historię nasadzeń a na 2017 co jest w planie ?

pozdrawiam

Ściana życia- podoba mi się ta nazwa.
Doceniam piękno Twoich brzóz o każdej porze roku. Pozdrowionka

masz wspaniały ogród w pięknej, jesiennej odsłonie....uwielbiam takie i o marzę...trudno uwierzyć, że ma dopiero kilka lat

Myślę, że brzozy się spisują nieźle...

Ostatnio mówiła o sznmaragdach na całej długości po prawej stronie aż do warzywnika A kolumnowe graby miały być po lewej, żeby się sąsiadowi liście do basenu sypały
Ale może niech się Marta wypowie, bo jej się tu wcinam

Jak stoisz tyłem do rabaty i masz przed sobą północ, to rabata ma wystawę północną.
Jak widzisz południe - to południową.

Odrębną sprawą jest zacienienie: u Ciebie rabata pod świerkami będzie przez te świerki zacieniona.
Ja też mam rabatę z wystawą północą, ale nie jest zasłonięta więc mam głupią sytuację, bo niby dużo słońca ale od tyłu, więc nie do końca

Dodatkowo z tymi świerkami jest problem, o którym Toszka napisała Ci chyba na 3 czy 4 stronie wątku: świerki mają rozległy system korzeniowy, który wysusza ziemię dookoła nich. Po robieniu trawnika u siebie całkowicie to potwierdzam.
Czyli masz całkowity cień (bo nawet zachodnie słońce jest zasłonięte przez brzozy) i sucho. Warunki takie jak u mnie na rabacie pod tujami. U mnie sprawdziły się: mahonie, ostrokrzew, żurawki citronelki, bodziszek ma ładne liście ale słabo kwitnie, hosty dają radę i parzydło leśne. Tyle.

I ostatecznie ogrodowo masz linie proste czy jakie bom się zgubiła

Czyli rozumować należy tak, że jak od południa rośnie lawenda, a przed nią żurawka, to raczej ta żurawka nie jest w wystawie północnej?