hello z rana, właśnie wcinam śniadanie i z synkiem na 10 udajemy się do Wojsławic, gdzie dojadą goście stacjonujący u Pszczółki. Potem spacer po arboretum i wyjazd do Marzenki do Wrocławia.

U Pszczółki niebiańsko, trzeba być, zdjęcia to mało !
Ja aparatu nie wzięłam, więc trzeba czekać na innych relacje.

Były wianki, po ciemniaku!!! Strumyk rwący, a mój wianek nie zgasł, no ale panien nie było, wszystko zajęte! hihi! Ubaw po pachy. W domu byłam o północy, ledwo żywa!

Dzisiaj biorę aparat do Marzenki, koniecznie. Do wieczora!

...no wiecie co..... tyle lat tu mieszkam i nigdy nic nie zginęło....
Mało tego... przed wejściem stoją dziecka dwa rowery.... po co komu wianek??????

Czas na hortensje.

Zacznę może od nieczęsto spotykanej w naszych ogrodach hortensji aspera sargentiana.
Ma ona sztywne pędy, bardzo grube , nierozgałęzione . Młode pędy pokryte są szczeciniastymi włoskami, starsze mają łuszczącą się korę.
U nas dorasta do 2m - 3 m.


Liście sezonowe, skupione gęściej na końcach pędów, duże, do 30 cm .


Kwiatostany typu wianek rozwijają się w VII - VIII i osiągają do 40 cm średnicy.

akanta napisał(a)

[

Gabrysiu jest cudnie już od pierwszego ujęcia widoku z tarasu.To otwarcie na panoramę okolicy to takie piękne odniesienie do zjednoczenia z naturą.Też marzęo takim tarasiku! Widok niestety mam amknięty ścianą lasu ale wsch.bok ogrodu odsłaniam na piękną polanę z wielkim dębem.Następne zdjęcia faktycznie odtwarzają angielskie rabaty,a Twoje róże i ta przestrzeń to taki duch wolności ,otwartośći -to ja uwielbiam.