Madżen - z Waszymi inspiracjami to idzie zwariować Ale całkowite zmiany zostawię chyba sobie na inny ogród - może kiedyś będę go mieć Ale inspiracja tarasowa genialna...Będziesz robić takie kostki bukszpanowe? O ile takie kjjuby można nazwać kostką

Magnolio- mówisz że świetne te tarasowe okolice?
A wiesz, nie znasz jej ale to dzieło myślowe pewnego Aniołka delikatnego.
Z gabionów będziemy gonić bo to nie do siedzenia przeca. A gości stukilowych u nas niet.

No zmartwiłaś mnie że mówisz że takie małe te trawska, one były wyzsze ale poprzycinałam kłosy, i niestety najgorsze jest to że kępy są drobne parę kiełków.
Ale jakoś nie miałam sumienia zwracać i się awanturować bo Pan M.S. ma ciężkie chwile.

Tak tak podziwiajcie i uczcie się jak oszczędzać:

tadam:

O matko, PIKNIE! Donica mnie zachwyca i gabion i trawki. Wszystko! Gratki za konsekwencję, styl, siłę i upór i za oszczędność!

Makul, bardzo zainteresowała mnie ta kłosownica. Pokaż pojedynczą sadzonkę. W kupie widziałam.

ona jest jednak nieźle rozwiercona
Rano wyszłyśmy razem, oddałyśmy samochód do warsztatu, pojechałysmy dalej rowerami do miasta. Wpadała do mnie do pracy, po 15 minutach poleciała na kawę do centrum, potem do Zachety z koleżankami, dalej jest umówiona z kolegą, po południu do babci ( 20 km dalej, na rowerze), stąd do domu ( 15 km). Wieczorem zabiera się za porzeczki od babci.
A rano jadłam pastę z bobu i koperku która kręciła wieczorem.

Magnolio, to miłe, że tak to widzisz.
Ostatnio mam straszny kryzys na punkcie mijającego czasu. Dzień za dniem pędzi, a praca stanowczo za dużo z dnia zabiera. Czuję się rozerwana między tym co powinnam, chciałabym i muszę. Ja muszę mieć czas dla siebie na leżenie plackiem, nie odpoczywam na spotkaniach i coś robiąc. Muszę mieć czas na reset przy książce, przed telewizorem, z zamkniętymi oczami na trawie. Nie mogę być zajęta od rana do wieczora. A chciałabym też coś fajnego ugotować, zrobić pranie, zająć się ogródkiem. Wszystkiego się nie da. Jak robię, to jestem zła, że nie mogę leniuchować, a jak leniuchuję, to z wyrzutami sumienia, że coś do roboty pilnego czeka. I tracę cierpliwość i wybucham czasem.
I się męczę jak ten osiołek przy żłobie.