i ty znowu koło mnie, nic dziwnego, ze nam się wszystko pląta

a określiłaś super trafnie,,robią"

Mnie się kojarzą z nutami na pięciolinii.

maria_kalinowska napisał(a)

Irenko, taki był jazgot, że musiałam je sfotografować. Pozdrawiam Wszystkich znajomych Ogrodowiczan.

no ja myślę

u mnie tak hałasują wróble i szpaki

czekam na kolejne fotki, ale wspomnienie ptaszka w domu i łapanie much....tego nie da się zapomnieć

Irenko, miałam jeszcze lepszą przygodę z maleńkimi króliczkami. Niestety to było kilkanascie lat temu, nie miałam aparatu. Mieszkałam w bloku, kończyliśmy budowę domu. Pewnego wieczoru mąż przyniósł w reklamówce 7 maleńkich króliczków, bo samica padła nakarmiona przez dzieci mokrą trawą. Ja te 7 królików wykarmiłam strzykawką z zawartością rozcieńczonego mleka i szczyptą Vibovitu. Przez prawie 2 m-ce codziennie 2x dziennie każdego z osobna karmiłam. Dzieci z bloku miały radochę, bo przychodziły się z nimi bawić. Cała podłoga usłana była gazetami, po których one kicały. Jak już same jadły, mąż oddał je sasiadowi. Od tamtej pory nie jadamy króliczego mięsa.

Marysiu, tyś niesamowita kobieta, moje uznanie i szacunek

i buziaki

Zdjęcia raniuszka juz widziałam ale Marysi jaskółek jeszcze nie. Niesamowita ilośc sie ich zebrała. Opowiadanie Marysi o króliczkach Bardzo ciekawe . Musiałas miec sporo cierpliwosci żeby taką gromadke wykarmic.Szoda że nie masz zdjęc ale i to czesto się zdarza że ciekawych wydarzen nie utrwalimy na zdjeciach. Pozdrawiam Marysiu.

Bogdziu, tych przygód jest wiele, ale nie zawsze są utrwalone. Kilkanaście lat temu posiadanie aparatu fot. było dosyć dużym wydatkiem. Pierwszy aparat taki zwykły kupiłam sobie za pieniążki , które otrzymałam za wysługę lat w pracy. Miałam jeszcze kotka Kubusia. To był prawdziwy turysta, jezdził z nami pod namiot na Solinę w Bieszczadach. W nocy polował, a w dzień odsypiał w namiocie. Karmienie króliczków zajmowało sporo czasu, jak skończyłam karmić ostatniego, to ten pierwszy już był głodny. Dziękuję za pozdrowienia.

maria_kalinowska napisał(a)

Bogdziu, tych przygód jest wiele, ale nie zawsze są utrwalone. Kilkanaście lat temu posiadanie aparatu fot. było dosyć dużym wydatkiem. Pierwszy aparat taki zwykły kupiłam sobie za pieniążki , które otrzymałam za wysługę lat w pracy. Miałam jeszcze kotka Kubusia. To był prawdziwy turysta, jezdził z nami pod namiot na Solinę w Bieszczadach. W nocy polował, a w dzień odsypiał w namiocie. Karmienie króliczków zajmowało sporo czasu, jak skończyłam karmić ostatniego, to ten pierwszy już był głodny. Dziękuję za pozdrowienia.

Przypuszczam że miałaś dużo ciekawych przyrodniczych obserwacji bo widac ze lubisz przyrodę i zwracasz na nią uwagę, a z aparatem tak bywa że często w najciekawszych momentach go nie ma ale i tak pokazałaś nam piękne zdjęcia pliszki i napisałaś o niej. to było cos wspaniałego. Często zaglądam na nia popatrzec bo ja jej nie spotkałam. Jak zwykle serdecznie Cię pozdrawiam.

Mój debiut w wątku