Witaj Haneczko, masz tutaj imienniczkę Hankę, która pisze wiersze. Pozdrawiamy Cię No i oczywiście czekamy na fotki i opowieści.

No nareszcie Haneczko.....Jesteś.Witam.Tu nas Ań zatrzęsienie.Ja mimo,że lat sporo mam,i wnuki w dorobku,jestem......Hanusią.
A Haneczka też do kompletu potrzebna. I to z wnusiem! Pokazuj swój ogródek,bo pewnie już nie jest szczerym polem.Na powitanie i zachętę..kwiatek z mego ogródka.


Jeżeli potrzebujesz pomocy....... pisz.

Witam i ja (też babcia

Ja też witam serdecznie (jeszcze nie babcia) ale cieszę się z tak zacnego towarzystwa

Dalej czekamy na opowieść

Wracam po roku dużych zmian w moim życiu i bolesnych przeżyć. Przez ten trudny czas nie rozstawałam się z ogrodem. Wykorzystywałam chwile, kiedy mój Ojciec odpoczywał w fotelu, spacerował i zachwycał się naturą. Praca byla ucieczką, pozwalała na przemyslenia i zachowanie równowagi psychicznej, ale do rzeczy. W życiu są takie" momenty tygrysa", że masz pewność i dłuzej nie wytrzymasz widoku betonowej ścieżki z okna na piętrze.

Ogród istnieje już 50 lat, ta ścieżka dzieliła część warzywną i kwiatową. Wykonana bardzo solidnie z proporcją betonu jak na most /mój mąż studiował wtedy budowę dróg/, z wszystkimi możliwymi zbrojeniami.

Witaj Haneczko, czekamy na dalszą opowieść i zdjęcia. Pozdrawiam w ten pochmurny u nas dzień

Postanowiłam, że muszę coś z tym zrobić i pozbędę się betonu raz na zawsze. Wypożyczyłam średni młot i zabrałam się do dzieła. Przez cztery weekendy "wydobyłam" i wywiozłam zdezelowaną taczką całą ścieżkę. Był to koniec pewnej epoki z mglistą wizją na przyszłość.
Zemsta za tysiącletnie niewolnictwo.






Tak samo z podwórkiem. Trudno uwierzyć, ale "pozyskałam" 24 tony gruzu. Ładować już nie miałam siły. Satysfakcja z destrukcji! Mogę wszystko. /Daty na zdjęciach niedobre, trochę techniki i się gubię/



Wiedziałam , że dam radę.