Basiu jesteśmy z Tobą.
Najważniejsze, że mąż jest z Toba, nie ważne na razie w jakim stanie, najważniejsze że dane było mu być z Tobą. Z czasem bedzie Ci lżej. Teraz jestesmy z Tobą aby Cię wspierać, żal sie nam, bo nikt nie wie jak trudno jest być silną kobietą ktora podoła, poza nami samymi.
Ciesz się, źe mąż wyszedł z tego i skoro zaczyna jeść to sytuacja powolutku się poprawia.
Będziemy z Tobą cały czas i przed nami nie musisz być silna. Bądź silna dla męza bo wiele od tego zaleźy, jego wola powrotu do zrdorwia równiez.


Pamiętaj, że po pochmurnych dniach nadchodzi słońce. Jak szybko chmury przepędzimy zależy od nas samych, od naszej woli bycia szczęśliwymi, niezależnie od przeciwności losu.

Bardzo,oj bardzo Wam dziękuję za bycie i za wyrozumiałość.
Wkoło odczuwam wiele dobroci.
Dziś pewni znajomi zrobili nam niespodziankę.
Przyjechali z pełnymi rękami.
I jeszcze sernik upiekli.
I te dobre słowa od Was.
Jesteście mądre kobietki.
Ja też się dzięki temu jakoś trzymam i mogę męża wspierać.
Jeszcze raz bardzo dziękuję.
Nie macie pojęcia jak wiele to dla mnie znaczy.

Basiu,moj maz tez mial powazny wypadek,na motorze.To ja jako pierwsza udzielalam mu pomocy na drodze,bylam od pierwszego momentu do zakonczenia leczenia i terapii dzien i noc. 2 lata...Wiem co przezywasz i jakie mysli kolacza Ci sie po glowie...Moj maz byl 5 razy operowany,byla walka o noge,przeszczep skory,wozek i dlugie miesiace rehabilitacji...W takich momentach nic nie jest wazne..oby tylko zyl ....Wali sie swiat,a my -silne kobietki nosimy male kamyczki i probujemy z ruin odbudowac nasze szczescie,placzac po nocach i tak juz w mokra od lez poduszke......Zycze Ci sily,abys mogla uniesc te kamyczki i zbudowala fundament...

Basiu, nie wiem co powiedzieć... ale jestem i wspieram modlitwą.

Dziękuję.

Kasiek napisał(a)

Basiu,moj maz tez mial powazny wypadek,na motorze.To ja jako pierwsza udzielalam mu pomocy na drodze,bylam od pierwszego momentu do zakonczenia leczenia i terapii dzien i noc. 2 lata...Wiem co przezywasz i jakie mysli kolacza Ci sie po glowie...Moj maz byl 5 razy operowany,byla walka o noge,przeszczep skory,wozek i dlugie miesiace rehabilitacji...W takich momentach nic nie jest wazne..oby tylko zyl ....Wali sie swiat,a my -silne kobietki nosimy male kamyczki i probujemy z ruin odbudowac nasze szczescie,placzac po nocach i tak juz w mokra od lez poduszke......Zycze Ci sily,abys mogla uniesc te kamyczki i zbudowala fundament...

Kasiu,jesteś bardzo dzielną kobietką.
Nikomu tego nie życzę,jednak takie rzeczy się po prostu zdarzają,a my musimy je nosić.

Przy nas nie musisz być " w pionie" Otulamy Cię swoją dobrocią

Ja właśnie weszłam i przeczytałam co się stało, Bardzo ci współczuję, mam nadzieję, że z dnia na dzień będzie lepiej...

myślami jestem z tobą

pozdrawiam gorąco

Basiu, trzymaj się dzielnie, wiem że wszystko się ułoży, zobaczysz, modlę się o Was.

grazyna napisał(a)

Przy nas nie musisz być " w pionie" Otulamy Cię swoją dobrocią

Dziękuję Ci za wyrozumiałość.
Już trochę inaczej mówię niż kilka dni temu,bo też przyjęłam już to wszystko co się stało.
Pewna osóbka przyszła do mnie i podniosła mnie na duchu.

Prawda też jest taka,że właśnie dowiedziałam się,że to złamanie kręgów jest dość skomplikowane i muszą zebrać cały zespół żeby zrobić tą operację.
Wszyscy mamy nadzieję.