Witajcie,kochani.
Wiecie,to dobrze ciepłe słowa usłyszeć od dobrych dusz.
Własnie wróciłam ze szpitala.Za zgodą pielęgniarki weszłam na oddział na chwilę.
Mój biedny mąż dziś dopiero mógł coś zjeść.
Podają mu co jakiś czas morfinę,bo pyralgina za słaba.
Ciężko jest.
Jeśli mogę i oczywiście nikogo nie urażę,proszę o modlitwę w tej sprawie.
Dziś zobaczyłam samochód z racji tej że za lawetę musiałam zapłacić.
Obraz nędzy i rozpaczy.
Do kierownicy skasowane.

Widzisz ile miał szczęścia w tej sytuacji, będzie dobrze.....trzymam kciuki....daj znać w który dzień operacja.

Basiu, jestem z wami.

Witajcie w nowym dniu.
Ja od tego wszystkiego spać nie mogę od godz.1.00 i siedzę w internecie.
Na pociechę i trochę dla odskoczni chodzę po ogrodowisku.
Tu przynajmniej odpoczywam.
Dziękuję za pociechę.
Czas jednak pokaże co będzie dalej.
Tak,czy siak muszę przyjąć to co nadejdzie.
A im szybciej to zrobię tym lepiej dla wszystkich.

BarbaraM napisał(a)

Witajcie w nowym dniu.
Ja od tego wszystkiego spać nie mogę od godz.1.00 i siedzę w internecie.
Na pociechę i trochę dla odskoczni chodzę po ogrodowisku.
Tu przynajmniej odpoczywam.
Dziękuję za pociechę.
Czas jednak pokaże co będzie dalej.
Tak,czy siak muszę przyjąć to co nadejdzie.
A im szybciej to zrobię tym lepiej dla wszystkich.

Powiało pesymizmem...
Basiu, MUSISZ brać to wszystko z optymizmem. Tym optymizmem musisz wesprzeć męża. Ty nie możesz się teraz nad sobą litować. Pozwolisz, że my będziemy. Ale ty nie możesz.
Trzymaj się Basiu i głowa do góry. Będzie dobrze!

Masz rację.
Ja wiem o tym.
Dziękuję.
Jakoś tak w realiach mam pod górkę.
Nie znaczy to oczywiście że się poddam,ale też nie będę walczyć z tymi realiami.
Aktualnie mam dwa razy więcej na głowie i chyba tym zmęczona jestem.
Ale też proszę Was bądźcie wyrozumiałe.
Gdzie się poskarżę jeśli nie tutaj?
Wszędzie muszę być "do pionu"
Wszystko załatwiać,wszystkich wspierać.
Muszę umieć się zachować co do dzieci,teściowej,reszty rodziny i co najważniejsze - męża.
I wspierać,wspierać,wspierać.
Ja to przecież wiem.
Walczę,nie poddaję się.
Moje kochane dzieci mi pomagają.
Najstarsza córcia jest bardzo wyrozumiała,chociaż sama ma wiele na głowie.
Chłopaki stanęli na wysokości zadania.
Przedostatnia jest bardzo dzielna.
Tylko bidulka najmłodsza płacze jak pomyśli że tata jest w szpitalu i jeszcze nie wraca.
Mam wrażenie że większość z Nas jest mamami więc rozumiecie co czuję...

Nie możesz...
położyć się i zasnąć żeby to przeczekać
musisz ..
być dzielna pokonując te trudności
i umieć...
dostrzegać światełko w ciemnym tunelu

Z całego serca współczuję Tobie i całej twojej rodzinie,przeżywacie teraz ciężkie chwile i żyjecie w niepewności ale mam nadzieję,że operacja pomoże twojemu mężowi dojść do zdrowia.

Basiu, bardzo wspóczuję, trzymajcie się!!!

Cokolwiek bedzie...wazne ze bedzie...I ja przesylam cieplutkie slowa otuchy i wiary...