Jak widać bramy Tori są ustawione wszędzie, nawet między domami.



To co jeszcze się rzuca i kłuje w oczy to rozwieszane kable elektryczne i podobne. Jak dla mnie bardzo to szpeci wygląd miasta. A w Tokio jest ich jeszcze więcej.

To co jeszcze bardzo mi się spodobało w Kioto, to to, że dużo osób chodzi ubranych w kimona. Super to wygląda.

Kolejny punkt zwiedzania to zamek Nijo. Dla mnie było to najlepsza atrakcja w Kioto. Niestety w środku nie można było robić zdjęć, więc nie mogę tego pokazać. Za murami zamku jednym z głównych budynków był pałac shoguna. Przed wejściem koniecznie trzeba było zdjąć buty. Podłoga podczas chodzenia skrzypiała niesamowicie, co było zamierzone. Kiedyś właśnie w taki sposób układano deski, żeby skrzypiały co uniemożliwiały zakradnięcie się do środka.

Pałac został idealnie odwzorowany, każdy z pokoi był dobrze opisane. W środku ustawione były manekiny postaci, shoguna, ministrów. Można było zobaczyć nawet w jakich miejscach i w jakich odstępach od siebie siedzieli. Naprawdę warto było to zobaczyć. Poniżej zdjęcie pałacu z zewnątrz oraz mapa zamku.

Oczywiście nie zabrakło też ogrodu, albo raczej parku.

A do tego piękny staw z kaskadą.

Widok z góry na zabudowania oraz fosę.

Park z drugiej strony zamku.




Kamień w kształcie leżącego psa.

Kolejny punkt to słynny targ Nishiki. Jest to właściwie jedna ulica z ponad 100 sklepami oraz restauracjami. Można tu kupić chyba wszystkie produkty unikalne dla Japonii jakie można sobie wymarzyć. No i oczywiście wszystko świeże.

Najlepsze było to, że właściwie w każdym sklepie można było kupić coś gotowego do spróbowania. Czy to grillowana ryba, ostrygi, ciastko czy jakiś inny specjał. Porcje były małe i bardzo tanie, idealnie żeby sobie popróbować, więc oczywiście skorzystałem z tej okazji.

To zdjęcie jest niby takie niepozorne



Ale spójrzcie bliżej

Ostatni punkt w Kioto to Gion (czyta się gi-on), dzielnica czerwonych latarni. Tutaj można spotkać prawdziwe gejsze. Udało nam się na nie trafić, no ale bez zdjęć.

W drodze powrotnej do głównej stacji przechodziliśmy obok salonu pachinko.



Chciałbym po krótce wyjaśnić ten fenomen w Japonii Pachinko to taka forma pinball-a, tylko że gra się mniejszymi kuleczkami i można je odbijać tylko poprzez wrzucanie kolejnych kulek. Jak to dokładnie działa to nie wiem.

W każdym razie pachinko to jedyna dostępna legalnie forma hazardu w Japonii. Tak jak mówiłem gra się dużą ilością kulek. Nagrodami też są kulki, którymi można dalej grać albo wymienić na nagrody. Nie można ich za to bezpośrednio wymienić na pieniądze, bo jest nielegalne (to już taki 100% hazard). Ale zamiast tego można je wymienić na takie specjalnie żetony, które następnie można już wymienić na prawdziwe pieniądze. Tylko, żeby je wymienić trzeba się udać do innego sklepu, który przeważnie jest obok salonu Trochę to śmieszne, że tak jest no ale cóż takie prawo.

Teraz jeszcze jeżeli chodzi o same salony i automaty, to jak w Polsce jest salon gier to tych automatów tam stoi może 10, może 20. Tam w każdym salonie stoi np. 1000, 2000 automatów albo i więcej. W każdym latają te małe kuleczki. Jak się tam wejdzie to jest taki łomot i huk, że nie da się wytrzymać. Przynajmniej ja nie mogłem, a ludzi tam było pełno. Nie wiem jak oni mogli to wytrzymać. Po takim pobycie w salonie oni chyba już nic więcej nie słyszą poza tym hukiem. A ludzi było tam pełno.