Marzenie tam pojechać.

A ja mam niedosyt jeszcze, bo wiem że to nie wszystko.
A czy to prawda, że ten żwir jest zraszany codziennie, żeby zmyć kurz?

A co z tym przechodzeniem przez ulicę, pokaż skrzyżowanie

ronin napisał(a)

A co jest tutaj napisane? Ciekawam

Mam nadzieję, że to nie koniec! Śledzę od początku z zapartym tchem bo, pewnie nie uwierzysz, ale niedawno podjęłam decyzję, że chcę, koniecznie, pojechac do Japonii! To nie będzie prędko, ale już zbieram wszelkie informacje na ten temat i Twoja podróż jest dla mnie jak skarb! Dzięki i czekam na kolejne etapy podrózy

super relacja , też śledzę i podoba mi się że jest w odcinkach i też fajnie że Danusia pilnuje więc będzie jeszcze sporo -

czekam
i pozdrawiam

Fantastyczna relacja! Przeczytałam z zapartym tchem, tym bardziej, że mój jedyny kontakt z Japonią, to współpraca mojego biura z koncernem Mitsubishi, a dzięki jego przedstawicielom znam smak sake, ciepłej oczywiście. Fakt: dużo lepsza od zimnej .
Na zdjęciach uderza mnie przede wszystkim brak tej przewalającej się ogromnej masy ludzkiej, jaką widzi się na ogół w relacjach telewizyjnych. No i te ogromne, żwirowe, puste, pedantycznie uporządkowane powierzchnie – służące jedynie do ukojenia zmysłów... U nas, to by cały dzień pracował tam tabun ludzi z grabiami, stawiając na koniec tabliczkę: nie deptać! Ech, inny świat! Piękna kultura, gdzie ludzie czują się jakby zrośnięci z naturą. My próbujemy kopiować ich ogrody, a oni sami mają dewizę: ucz się od natury, lecz jej nie kopiuj
Bardzo chciałabym usłyszeć Roninka mówiącego po japońsku .

Ronin, chciałam dopytać o to zdjęcie. Kiedy je zobaczyłam przypomniał mi się film Wodne dzieci (poruszający dokument, polecam), tym terminem w Japonii określa się nienarodzone dzieci (na skutek poronień, czy usunięcia ciąży). Pamiętam z filmu posągi jakie pokazuje Twój kadr. Stały na cmentarzach, ale też w naturze wśród skał. Rodzice odwiedzając te symboliczne miejsca kierowali myśli ku swoim nienarodzonym dzieciom. Pozostawiali tam również drobne upominki zabawki, słodycze. Orientujesz się czy przedstawione posążki odnoszą się do tzw. wodnych dzieci?

Mnie też zachwyca kraj kwitnącej wiśni, piękne kimona, wiszące ogrody. Moja koleżanka, malarka wyjechała do Saporro, ma męża Japończyka i z nim córeczkę śliczną Japoneczkę (30 lat temu).
Opowiadała o wychowaniu dzieci,sadzeniu wiśni, zwyczajach dotyczących zakładania rodziny z osobą rozwiedzioną, o wykorzystaniu każdego kawałeczka ziemi, o spokoju.
Oglądałam i porównywałam domy w Kanadzie. Te duże, piękne należały zwykle do Japończyków, bo oni bardzo dobrze zarabiają, są mądrzy i pracowici.
Dziękuję za relację i pozdrawiam.

Justyna napisał(a)

Ronin, chciałam dopytać o to zdjęcie. Kiedy je zobaczyłam przypomniał mi się film Wodne dzieci (poruszający dokument, polecam), tym terminem w Japonii określa się nienarodzone dzieci (na skutek poronień, czy usunięcia ciąży). Pamiętam z filmu posągi jakie pokazuje Twój kadr. Stały na cmentarzach, ale też w naturze wśród skał. Rodzice odwiedzając te symboliczne miejsca kierowali myśli ku swoim nienarodzonym dzieciom. Pozostawiali tam również drobne upominki zabawki, słodycze. Orientujesz się czy przedstawione posążki odnoszą się do tzw. wodnych dzieci?

Niestety nie wiem do czego się dokładnie odnoszą. Na zdjęciu widać piramidę zbudowaną z takich małych posążków, ale było ich jeszcze bardzo dużo pojedynczo w mniejszych ilościach. Często te posążki były przyozdobione w kolorowe śliniaczki. Na tym zdjęciu też je widać.