Tak się zastanawiałam jak zatytułować wątek. I z tych rozważań wynikło, że lubię malwy. Od nich zaczynałam. Ba, skradły kawałek mojego serca. Niby kwiat, niby zioło, niby co ? Jakiś czar, jakiś urok, jakieś cosik. No przynajmniej u mnie tak to się definiuje. A, że przez ponad 30 parę lat wszystko starałam się określać, nazywać, analizować i rozumieć ... O nie, teraz, to przesadziłam Nic nie chce już rozumieć. Chcę żyć. Tak zwyczajnie. W zgodzie z rytmem przyrody. Mam nadzieję, że aktywny udział na tym Forum, mi to umożliwi. Jeszce raz. Dzień Dobry Forumowicze

Malwy. Tak, pierwsze kradzione kwiaty.
Koło mojej pracy rosły. Tak mi się podobały. Poszłam z plastikową butelką wykopać i zawieść na wieś. chyba do dziś w moim dziwnym ogrodzie są pokolenia tamtej podstępnej kradzieży.

Wieś, to moje dziedzictwo. Jestem 7 pokoleniem na tej ziemi. Jak to się mówi - spadek po kądzieli. Ja powiem, wielka odpowiedzialność. Ile łez wylanych. Jak ja podołam. Jak nie stracić. Nie zmarnować. Ocalić ...
Dla kogo? No dla potencjalnych przyszłych pokoleń, A jakże

A po drodze cios. Miałam 38 lat. Choroba. Walka, taka o życie. Wygrałam ale cena wysoka, sprawność. Niby wszystko normalnie ale tylko jedna ręka.



To mi przeszkodziło w realizacji marzenia. Ogród, taki prawdziwy. Miał być. Był doniczkowy. Tez dobrze.

Dzisiaj wiem. To był tylko lęk. Może strach. Paraliż. Niemoc. Gdybym wtedy wiedziała. Co? Ano, że będę żyć. Bo żyję. I przyszedł czas na ogród.

Poprzednią jesień i zimę spędziłam z Wami. Miałam czas dla siebie. Zachwyciłam się. Zakochałam w ogrodzie. Teraz wdrażam. Mam nadzieję, że będziecie moim wsparciem a ze mnie jakiś pożytek będzie.

Co więcej na dobry początek. Tak myślę, że Dobry.
Razem z moim mężem wciągamy się coraz bardziej w nasz ogród. Tworzymy go. Staramy się wreszcie myśleć potem działać, Nie odwrotnie jak do tej pory

Ja mam coraz więcej czasu na przyjemności. Nareszcie

Chce pić rano kawę na mojej werandzie.

[img size=640x480]

I cieszyć się ogrodem