Stawiam kropkę nad i, wysypując wszystko korą oraz łudząc się przy tym naiwnie, że ograniczę rozrost chwastów, o, pardon, roślin mniej pożądanych

Szable w dłoń, jedziemy z tym koksem Znajduję rekordową ilość naparstnic i orlików, część z nich otrzymuje moja mamcia. Kilka innych roślinek, w tym krwawniki i rumianki, jedzie do domu koleżanki Kasi. Finalnie trochę mi zeszło z tą nową łączką 3.0, ale 10 kwietnia wszystko było już na swoim miejscu:

Marne popłuczyny po pełnej chwały, zeszłorocznej łączce kwietnej:



Trzeba to uporządkować i przenieść o, tutaj:

Przesadzam siewki werbeny do większych doniczek i zasiedlam nimi szklarnię:



Dwa dni później lądują tam też papryki:



Pomidorki fajnie już podrosły:



Podobnie jak hiacynty, które oczarowują zapachem- jeden jednak doznaje dekapitacji, bo przebiega po nim moje pędzące stado dzików (czyli tandem Dupsia-Sabcia )

6 kwietnia brakuje mi już miejsca na wszystkie moje chciejstwa w kuchni, więc przenoszę się z moim mandżurem do korytarza



Okupuję też stół kuchenny- tutaj kilka doniczek dla mojej koleżanki z pracy, która złapała ogródkowego bakcyla do tego stopnia, że razem z mężem wybudowali własnoręcznie małego foliaka (buziaki Kasiu)

Dziewczyny w oka mgnieniu znalazły wspólny język i odkryły zamiłowanie do stadnego grzebania w ziemi- jakieś psie ogrodniczki, czy co? Kochamy te nasze szkodniki przeokrutnie, wybaczając im wszystkie wykopane dołki i pogryzione doniczki

Pamiętacie, że moja kuro-kozo-Dupsia marzy o psim towarzyszu? 30 marca śni proroczy sen, uśmiechając się przy tym od ucha do ucha:



Już następnego dnia szeregi naszego domostwa zasila kolejny członek rodziny- przed państwem Sabunia:



Dokumenty adopcyjne podpisane, właścicielka schroniska prosi nas o upamiętniającą fotkę na celebryckiej ściance (serce się kraja, patrząc na te wszystkie porzucone psiaki, jednak schronisko to ma licznych wolontariuszy, którzy wyprowadzają je na spacery i jest bardzo zadbane). Ten dzień kończy się rekordową ilością adopcji- 8 psiaków znajduje nowy dom



Tajemnicze spojrzenie Mona Lisy- Sabcia na początku miała sporo lęków, jeszcze do tej pory nie zaleczyliśmy wszystkich traum, jakie przeżyła w swoim krótkim życiu, ale jest coraz lepiej, bardzo się zmieniła i otworzyła przez te 9 miesięcy, które spędziliśmy razem

Łobuz wiatr trochę przeszkadza, targa długaśnymi arkuszami ścianek tunelu, pomagam więc moim dzielnym dżentelmenom w zakładaniu ich na stelaż, podpierając je kijem od szczotki (dokumentacji fotograficznej brak, bo operator aparatu brał we wszystkim czynny udział- ekwilibrystyka pełną gębą ) hahaha



Gotowe- pieję z zachwytu głośniej niż Mick Jagger na swoich koncertach :

A co tam na froncie tunelowo-warzywnikowym? No cóż, dzieje się
Panowie ostro debatują i podziwiają swoją pracę

Wszystko poprzesadzane, sadzoneczki wygrzewają się pod lampami prywatnego solarium:

Następnie, wpierana przez wierną towarzyszkę Dusię, przesadzam pomidorki do prywatnych kwaterek:

20 marca siewki pomidorów są już gotowe do pierwszego pikowania, trzeba za chwilę się z tym zmierzyć . Z kolei fioletowe paprysie Snacking Purple pięknie wypuszczają kolejną rozetę listków:



Dwa dni później nie mogę dłużej powstrzymywać się od prac w ogrodzie, czuję się już dobrze na tyle, że mogę pobawić się w trawiastego fryzjera i podcinam niesforne czuprynki turzycom:

Na moich oczach powstaje tunel, jestem bardzo podekscytowana, poczynając od "fundamentów", czyli osadzonych na betonowych bloczkach drewnianych kantówek :



Następnie trzeba pobawić się w wycinanki i dopasować arkusz poliwęglanu do boczków z drzwiami- trzeba być uważnym, żeby nie pomylić stron arkusza, bo tylko jedna jest w pełni odporna na UV:

Wysokie skrzynie warzywne też już w pełni uzbrojone, a w małych urzędują pierwsi posłańcy wiosny:



Na początku marca zaliczam przymusowy, prawie trzytygodniowy detoks od ogródkowania za sprawą niegroźnego zabiegu chirurgicznego, snuję się więc tylko z aparatem i podglądam innych domowników przy pracy. Teść bardzo mi pomaga i przycina za mnie wszystkie wysokie trawy (trochę ich mam w ogrodzie) i perovskie. Szym z kolei sadzi truskawy frigo w dwóch odmianach: Honeoye i Gigant. Cieszę się przeokrutnie, że mam taką pomoc, ale chciałoby się samemu też móc już trochę pogrzebać w ziemi

Ciemierniki gwiazdorzą na całego:

23.02.2023
Nastaje wielki dzień, bo oto naczytawszy się o zaletach i cnotach wszelakich tunelu z poliwęglanu decydujemy się zamówić taki dla siebie. Wreszcie kurier dostarcza nam go pod drzwi- niektórzy domownicy są jednak nieco sceptyczni:



Skoro mamy już tunel, to wypadałoby mieć też co w nim posadzić. Drugiego marca nie mogę już dłużej usiedzieć na kuperku i oficjalnie zaczynam sezon wysiewami pomidorków:



14 marca z ziemi wychodzą nasze ananasy, znać że wiosna jest tuż za rogiem (widać jak krety rozszalały się w ogrodzie, zryły wszystko koncertowo, ale na szczęście nie uszkodziły niczego, poza trawnikiem):



Tulipankom tez ma się na życie, wypuszczają pierwszych zwiadowców:

Jako, że jedyną okołoogrodową pracą, którą da się teraz wykonać jest planowanie, to żongluję sobie nasionkami i grupuję je tak, aby wiedzieć jak obsiać 4 przeznaczone na kwiaty cięte niskie skrzynie:




Następnie idę o krok dalej- mówiłam Wam już, że czasem zamieniam się w człowieka-Excela?

Wszystko przysypane śniegiem, troszkę ponuro na dworze, moja kuro-piesa siedzi osowiała na swojej ulubionej grzędzie i tęskni za psim towarzystwem (zaczyna nam w głowie kiełkować pewien pomysł, ale na razie cicho-sza).



Nie wszystko, co żywe poddaje się zimie, nie mogę się nadziwić ciemiernikom, które posypane białym pudrem mają nieodparty urok i dają powód do wyjścia z aparatem na dwór:



Reszta ogrodu śpi pod puchową kołderką, zbierając siły na nadchodzący sezon:

Zakochuję się też w czerwono-zielonym tulipcu Esperanto, myślę sobie: raz kozie zgon i postanawiam posadzić je do doniczek 11 stycznia

Za nami najkrótszy dzień w roku, od teraz każdy następny będzie coraz dłuższy, światło po raz kolejny zwyciężyło nad ciemnością. Mimo, że wybiegam już myślami do przyszłego sezonu, chciałabym podsumować też rok miniony. A zaczął się z przytupem, bo od anomalii termicznej wynoszącej aż 17 stopni na plusie!



Dzień wcześniej, w Sylwestra, było równie ciepło, z czego skwapliwie skorzystaliśmy, machając ochoczo sekatorem niczym polska szlachta szabelką w 1670 (kto ogląda ten serial na Netflixie? ). Okiełznaliśmy rdest, przytemperowaliśmy nadmierne zapędy jałowca, oj, działo się

01.01.2023:



Czasami, kiedy nie mogę zasnąć, oglądam sobie różne ogrodnicze filmiki na YT, co często kończy się zakupami- tym razem, po obejrzeniu nagrania wrzuconego przez pasjonatkę pomidorów odnajduję ją na alledrogo i zamawiam u niej "ekskluzywną karmę dla ryb"