Ponieważ mamy przymusowy odpoczynek i rekonwalescencję to przynajmniej mam czas na pokazanie ogrodu Madzi, a miałam przyjemność dzięki Anitce podziwiać go tydzień temu
Zdjęcia będą w kolejności cykania bo nie mam sił na przebieranie.

Jeszcze milinia od Madzi na pewno na wiosnę zajmie rabatę i zasłoni kominek. A małe trawki od Iwonki znajdą inne miejsce. Madzia była zdziwiona rozmiarem budlei, a to jest dopiero połowa jej szerokości.

Dąb błotny jeszcze zielony.


Tradycyjnie pomidor koktajlowy na murze w pażdzierniku. I kompostownik na przyszły sezon udało się wypełnić.

Dla Gosi ukorzenione w tym sezonie Anabelki- wyjątkowo dorodne, bo w kompoście siedziały



Dla Ewci, bodziszki żałobne w niezłych kępkach już widoczne

Październik cieszy kolorami.
Zacznę od dębolistnych, ale wszystki hortensje są paletą barw póki ciepło i słonecznie. Rozplenice też mocno zżółknęły, więc wyraźnie zaznaczyły się kotki.

Barcelońskie kamienice w centrum to arcydzieła architektoniczne. Trudno patrzeć pod nogi, bo wzrok wciąż chce wędrować po ich fasadach.









Od zawsze zazdrościłam tym, którym dane jest mieszkać nad morzem. Piękna plaża i szeroka promenada. Wielkie to szczęście mieszkać w takim miejscu.

Tę część wyprawy zakończył spacer w kierunku Sagrada Familia. Niby człowiek wiedział, czego się spodziewać, ale szczęka i tak opadła. Historia budowy bazyliki jest równie fascynująca jak dobry kryminał. Rozpoczęła się w roku 1882, a końca w zasadzie wciąż nie widać. Szkoda, że nigdy nie będzie nam dane obejrzeć bazyliki w takim kształcie w jakim widział ją Gaudi, bo projekty architektoniczne autora zostały zniszczone przez katalońskich anarchistów podczas hiszpańskiej wojny domowej.



Żaden detal architektoniczy nie jest powtórzony.


Jestem wielką miłośniczką książek Carlosa Zafona. Jego literacka seria "Cmentarz Zapomnianych Książek" mocno wpłynęła na moją fascynację Barceloną i na pragnienie odwiedzin tego miejsca.
Podczas zwłóczenia się po uliczkach Barcelony naszła mnie myśl o tym jak wiele szczęścia miało to miasto. Korzystny klimat (w tym brak palenia węglem w piecach) nie zdewastował renesansowych kamienic tak jak to się stało w Krakowie. Bombardowania i inne niszczycielskie działania wojenne nie miały tu miejsca. Z każdej strony po oczach bije troska o architektoniczny ład, detal i przyrodę. Nowa i stara Barcelona świetnie się uzupełniają. Piękne miejsce do życia ze znakomicie rozwiniętą infrastrukturą nie tylko w centrum, ale i w całej aglomeracji obejmującej swoim zasięgiem kilkadziesiąt kilometrów wokół samego miasta.

Dzielnica gotycka. Pierwszy raz w życiu doznałam tak intensywnego oddechu historii. To nie były ruiny ani rekonstrukcje dawnych budowli.

Pierwszy budynek z 1503 roku.





Katedra św. Eulalii

Wiaan napisał(a)

Justynka masz fotkę z tulipanami Mystic van eijk? Jaki one mają kolor w realu?

Aneciu oto one

Magara napisał(a)

Eh, jakże chętnie bym przybyła Nawet nie tyle po rydze, ale po inne atrakcje, chociażby to lazurowe niebo

Wczoraj był dzień pełen atrakcji, a nade wszystko Dzień Spełnienia Najstarszych Marzeń.
Jako człek mocno racjonalny mam słabość do szaleńców wszelkiej maści. Ujrzenie na żywo architektonicznych fantazji Gaudiego było jednym z tych najstarszych pragnień. Miało prawie 40 lat (cóż za wytrwałość z mojej strony ) I stało się ono faktem. Nieco zdziwiły mnie tylko dzikie tłumy innych, zmierzające bladym niedzielnym świtem uliczkami Barcelony. Wybrzydzać jednak nie będę.

Casa Battlo





Casa Mila- w tym miejscu ma myśl zbłądziła ku kowalowi, który naszej ogrodowiskowej Agnieszce projektuje małą architekturę.



Wzruszyła mnie troska władz miejskich nad tak drobnym detalem jak ten, aby ławeczka wokół sąsiadującego z budynkiem platana, miała współgrający z jego fasadą kształt. (Swoją drogą barcelońskie platany są cudem same w sobie. )







cd

Sonka napisał(a)

Już jesień,

Pięknie wybarwione horty!

mirkaka napisał(a)

Dziś pracowałam w warzywniaku, eM przekopywał a ja sadziłam truskawki, ech, jestem już stara, popracowałam 3 godzinki i wróciłam do domu zbolała.
Kilka zdjęć jesiennych

ogrodówki, tej przebarwiły się liście, dlatego taka masa koloru

trochę kolor zbyt jaskrawy na zdjęciu, w rzeczywistości dużo ciemniejszy, bordowy

Mirka ale super kadry zapodałaś z ogrodu jesiennie pięknie, a ogrodówka przepięknie wybarwiona!

Agatorku, fotografować lubię od zawsze Pierwszym moim aparatem była smiena, a dokładnie trzy smieny (stopniowo dokupowane).

W pierwszej smienie był film czarno-biały (który później samodzielnie wywoływałam), w drugiej diapozytywowy (slajdy), w trzeciej film kolorowy.

Najbardziej lubię fotografować pejzaże. Kocham przestrzeń! W ogrodzie nie mam rozmachu Robię w nim zdjęcia, ale kompletnie bez poweru, jedynie w celach dokumentacyjnych.

Natomiast, gdy mam przed sobą pejzaż... to fotografować muszę, bo inaczej się uduszę Kadrowanie mam chyba w oczach

Ode mnie dla Ciebie jeziorne trawki



Dobrego tygodnia!

Judith napisał(a)

Elu, jakie piękne jesienne kolory u Ciebie!
Oglądam i podziwiam .
Wspaniały ogród, jak to robisz nie mieszkając tam?

Tak to prawda. Mam wybudowany dom ok 200m2 powierzchni użytkowej + garaż. W lecie każdego tygodnia jadę w czwartek po południu do niedzieli włącznie. W tym czasie staram się wszystko obrobić na rabatach razem z podlewaniem.
EM w doskoku kosi trawniki i jakieś techniczne robótki, czyści oczko, podlewa.
Odpoczywam jak piele, przycinam.

Ostatnio eM malował cały dół i tak wyszło kolor jak na kominku szwedzki turkus bardzo ładny kolor.

Sąsiednia działka z ugorem mocno zaczęła pchać się do nas wszelkimi gałęziami drzew, krzaków , pokrzywą i " wszelkimi trawiszczami" Musieliśmy założyć " ogranicznik" na siatkę może przynajmniej nie będzie to wszystko przechodzić i wplątywać się w siatkę. Dołem zabezpieczyłam starymi płytkami chodnikowymi, może z czasem powstanie jakaś podmurówka. Przy okazji ujednoliciłam nasadzenia wzdłuż siatki po swojej stronie. Posadziłam trzcinniki marcinki i ciemierniki. Będą jeszcze ostróżęczki, bo widzę tam dużo siewek. Większość posadzonych roślin jest przycięta dlatego mało widoczna. Mam nadzieję, że w sezonie ta zielona płachta będzie mniej widoczna. Na razie nie mogę się przyzwyczaić do jej widoku

TAR napisał(a)

TARcia - pięknie jest i piękniej tylko będzie z roku na rok
Zdjęcie z płotem mnie najbardziej urzekło, bo mam obsesję odgradzania się, niestety
Pamiętasz może jaką wysokość ma Wasz płot?

Rumianka napisał(a)

Zawsze zachwycam się Twoimi pięknymi kompozycjami roślinnymi i dekoracyjnymi...wszystko w punkt...masz wspaniały gust...Pozdrawiam

Jak miło...
Zapraszam na jesień w moim ogrodzie. W części warzywnej klimat jesienny jest szybciej Bardzo Cieszę się z tych rabat : cienista pod brzozą i trawiasta obok.

Basiu, we wtorek(zdjęcie) dalie jeszcze z daleka dawały sporo koloru.Ale był potem kolejny przymrozek i już po nich Mogę wykopywać!
Ale w ogrodzie jeszcze kwitną róże, zawilce, marcinki i bodziszki i sporo innych pojedynczych kwiatów, nawet ciamierniki i ostróżka. Dobrze się maja też supertunie w gruncie. Te z donic wymieniłam dziś na chryzantemy