Powiało jesienią zakwitł pierwszy zimowit.

ciemiernik orientalny.

róża nn.

Sourire Du Havre (o ile nią jest).

Muszę jeszcze wymierzyć czy ten parasol otworzę przy drzewku...

Trochę ta Amanogawa nas przesłoni. Wszystkie niekolumnowe drzewka wchodziłby do sąsiadów z boku, byłoby marudzenie że za blisko ogrodzenia, liście im lecą itp. poza tym zacieniłoby mocno rabaty. Mam ogromny parasol, który też nas dobrze osłania, jest obrotowy i można go pochylić pod kątem.

Tu jeszcze rosną kolumnowe kruszyny Fine Line, dadzą trochę zielonego tła jak podrosną.

Amanongawa miałaby nieco przesłonić okna sąsiadów. Stolik i krzesła mamy patrząc z góry po lewej stronie. Poszerzę nieco tą rabatę.

kiedyś miałam w tej kostce kule i stożki bukszpanowe ale zjadły je i grzyby i ćma, posadziłam
rozchodniki, nawet dobrze sobie radzą, nie podlewam ich

róża Bukavu

zawilce

Mam silną niechęć do siedzenia przed komputerem, jeszcze trochę żyję wakacjami, choć ostatnie dni już jesienne, wstawiam trochę ujęć Basiu, ale ogród o tej porze roku już jak dla mnie już nie jest ciekawy


mój zachwyt nad tą werbeną, kupiona jedna mała sadzonka wiosną, tak pięknie się rozrosła i ciągle kwitnie




a tu trochę lasku

Muszelka napisał(a)

No na prawdę malowniczy widok . Moja kolorystyka

i widok na mały, zielony zakątek z góry

U mnie za oknem jesień normalnie... obiecałam pokazać taras na dachu, trochę mnie nie było z powodu urlopu, więc nadrabiam zaległości. Na dachu trochę pusto, ale ciężkie warunki tam panują, więc nie mam za wiele roślin. Lubię jednak tam wypoczywać ze względu na przewiew, przestrzeń i widok z góry. Na górę prowadzą schody zewnętrzne z poziomu balkonu.

Wrzesień zeszłego roku:


Taka oto historia kolejnego spełnionego marzenia.

Zamówiliśmy transport HDS w zaprzyjaźnionym tartaku. Wyglądało to tak:




Bryła korzeniowa miała 1 metr wysokości i 1,5 metra średnicy.
Dół na drzewo mieliśmy wykopany koparką. I tutaj ukłon w stronę koparkowego, który wykazał się zaangażowaniem i sam zaproponował, że wykopie głębiej, a potem częściowo zasypie dół, żeby ziemia na dnie była spulchniona dla łatwiejszego ukorzeniania.
Przy zasypywaniu dodałam hojnie mikoryzy i to chyba była dobra decyzja.
Ogólnie dąb był bardzo osłabiony kilkumiesięcznym oczekiwaniem w szkółce. Miał mało liści i dużo galasów. Po zasadzeniu u nas na szczęście nie zrzucił tej resztki liści. To był dobry znak.
Przez resztę sezonu i zimę miałam obawy, czy się przyjmie. Wiosną chodziłam codziennie oglądać, czy pąki przyrastają. Długo to trwało, bo ta odmiana startuje później niż inne dęby.
Wpadłam też na pomysł, żeby nadać mu imię. Mąż bez wahania zaproponował imię Wiktor, nie myśląc nawet, że to oznacza zwycięzcę. Pasowało idealnie. Zwłaszcza, że w tym sezonie Wiktor pokazał na co go stać. Ma dwa razy więcej liści niż wcześniej i nawet kwitł.

To dla mnie drugi koniec świata Szkoda, bo chętnie bym odwiedziła.

A ten kadr jest urzekający...

Ojej. A ja widzę pogrom po nawałnicach. Tylko niebo ładne

MagdaLenka napisał(a)

Cześć reprezentacyjna:

Gdzie tak pięknie?

Kontonaogrod napisał(a)

Widok

Na ostatnim planie góry?

Makao napisał(a)

Dziś około 4:00 nad ranem i potem koło 6:00 przeszły nad nami potężne burze z ulewami i nawałnicami. Spać było ciężko więc postanowiłam porobić zdjęcia. Praca w funkcji Bulb nie jest łatwa a miałam z nią styczność 14 lat temu . Jednak udało się coś złapać a kolorystyka jaka temu towarzyszyła... po prostu coś cudownego choć strasznego

Fantastyczne!

Krakus napisał(a)

Świetnie wszystko wygląda, a czy te pomarańczowe to dzielżany?

A tu jak rzeka jeżówkowa

Krakus napisał(a)

Frontowa