Syla napisał(a)

trzmielina szczepiona na pniu .....



skalniak który szykuje się na zmiany ......

Sylwia jeszcze nie masz dość zmian? masz zaparcie, a ten śnieg to chyba trochę farbka do bielizny poprószyłaś? nie połamie ten śnieg gałązek , strząsasz trochę?

Alu czy Fotergilla major przebarwiła się na jesieni?

Fiu, fiu zza oceanu
Ja jeszcze w kraju większości nie widziałam, ale jak pokażesz swój ogród wszyscy będziemy kontenci

To ja dodam jeszcze jedną ciekawą tsugę Gentsch White poki co maleństwo strasznę, ale kiedyś podrośnie chyba do 1,5 m?

okropnie się dzisiaj czuję , bo jak większość mieszkańców zacnego południa walczę dzielnie z grypą .
potrzeba słońca i lekkiego mroziku sięgnęła apogeum. a wy czym się ratujecie . mój arsenał zajmuje cały kredens.
wyciągam jednak cięższe działo ......słońce w ogrodzie w towarzystwie bieli kwiatów

Elu, żurawki odwzajemniają moją miłość więc będę kontynuował współpracę z nimi.
Jeszcze trochę żurawek i muszę wkleić coś innego, żeby nikt nie pomyślał,że u mnie tylko żurawki
Ale jeszcze duża czasu do nowych wiosennych fotek więc zdążę wszystko pokazać

Krysiu, namiary wysłałem w wiadomości.

Karolino, w sumie to planuję zrobić rabatę a właściwie przedłużyć inną zahaczając o jednego Conica a żeby pomiędzy jednym a drugim było przejście. Planuję tam posadzić ostróżki z tyłu a z przodu niskie żurawki, trawy, paprocie z drugiej strony bo tam jest cień i inne. Jeszcze nad tym pracuję i myślę nad obłożeniem tego kamieniami i stworzeniu coś na wzór skalniaka. Muszę to dobrze przemyśleć, żeby nie zepsuć wyglądy bohatera głównego.

Zdjęcia żurawek robiłem co miesiąc i w tysiącach nie uporządkowanych fotek nie mogłem znaleźć tych w najpóźniejszym okresie czyli największe kępy. Od jutra biorę się za porządki w fotkach.

Midnight Rose Select- piękna odmiana wyselekcjonowana z Midnight Rose
Charakteryzuje się dużo większą mozaiką na liściach. Moja faworytka!
Do półcienia i słońca.


Półcień - słońce - super wygląda w dużej kępie.


Pół-cieniste i słoneczne


Raczej słoneczne ale dobrze rośnie również w pół-cieniu

Bukszpany jeszcze w śniegu ( a będą w kwiatach floksów...)

Gdy pada śnieg puszysty...

Ale oszroniony ogród bywa bajkowy...i to jest piękne.

Obok jest las i w zimowym kożuszku robi wrażenie.

Róża zimy w moim ogrodzie, czyli ciemiernik.

Czy ozdóbki chronią nas od depresji...troszkę koloru gdy brakuje słoneczka i błękitu nieba...? Zimą dopada nas chandra, za mało światła, ale jutro będzie lepiej.


Kto wytrwał do końca mojego spaceru po WIZYTÓWCE, to odpowiadam:
W takiej mieszkam okolicy, 5 minut od domu.


I na koniec dla wytrwałych:
Domek powstał w 2008r. a z nim ogród o powierzchni 1500 mkw.(z laskiem) po podziale dużej działki 5000 m kw na dwie oddzielne.Swoje roślinki przedstawiłam w NASZYCH OGRODACH alfabetycznie, w ilości około stu, i chętnych tam zapraszam.
Pozdrawiam serdecznie Spacerowiczów !!!

ZIMA. Lubię zimę jak jest biało, i widzę oszronione drzewa na tle błękitu nieba, świeci słońce, i gdy mrozik jest do zniesienia.





Tak wyglądał mój ogród zanim powstał w nim domek.



Było też tak.

A dziś prezentacja krzewów i drzewek - rarytasu nie ma ani jednego, ale cieszą mnie te co są

To już jesień.
U mnie kolorowa, i nie tylko starym złotem hortensji. Kwitną astry, chryzantemowe i marcinki.
Barwnie jest też od kul chryzantem. Jeszcze kwitną róże, begonie, clematis, rozchodniki...aż do przymrozków.












Zanim przejdę do następnej strony, przedstawiam mojego pupila Kajtusia, pilnuje ogrodu i pomaga.

Irciu, bardzo fajny pomysł połączenia Muzykantów z ciemnymi żurawkami w nogach... a jaką różę Ty byś mi mogła polecić?
____________________
W ogrodzie u Aguniady

Aguś, nie mam tak dużego doświadczenia ani tak pięknej kolekcja jak w Twoim ogrodzie. Mogę powiedzieć, które mi się podobają i o których opinie znam od innych. Ale wiem, że nie o to chodzi.
Z mojego doświadczenia i mojej skromnej kolekcji zdecydowaną faworytką jest Dronning Ingrid. Wspominałam o niej w swoim poście, że trafiła do nas przypadkowo. Rozwijające się w kolorze pomarańczowym pąki rozczarowały i zirytowały mnie, bo nie miała to być ta odmiana. Jednak w miarę rozwijania się kwiatów byłam nią coraz bardziej zauroczona.
Kwiaty są w zdecydowanym, pomarańczowym kolorze a im bliżej środka, tym bardziej przybierają morelową barwę. Wyrastają ze sztywnych, wyprostowanych łodyg, całkowicie odporne na deszcz. Liście są błyszczące, początkowo bordowe, później ciemno zielone. Zapach wprost upajający.
Jest prawdziwą królową, która nie ma w swoim najbliższym otoczeniu konkurentki. Z jej powodu musiałam przesadzić moje The Fairy, bo zgrzytało okropnie między nimi. Ech, mogłabym o niej pisać i pisać w nieskończoność.
Może zamiast tego pokażę ją jeszcze raz chociaż zdjęcia nie oddają jej uroku

agniecha973 napisał(a)

Spisałam półtorej strony nazw roślin. Kaliny, róże, jarzmanka, oliwnik, bez...

Witaj Agnieszko
Podobnie jak Ty, oglądając ogrody wpisuję do notesu rośliny, które chciałbym mieć.
W tym roku chcę powrócić do jednorocznych, tęsknię za astrami, nagietkami , aksamitkami.
Zapraszam ponownie

Hortensje




JPG[/img]


Perukowiec w deszczu.



Rozchodniki w białych pąkach, zanim się zaróżowią.

Pewnie masz rację, przed burzą każdy ucieka, w trakcie się chowa, po burzy się wychyla i ocenia zniszczenia lub podziwia krajobraz po burzy

Moje fotki są w trakcie burzy około godz. 19, 3 września 2009 roku, padał deszcz, świeciło zachodzące słońce i tworzyły się tęcze, a ja biegałam z aparatem jak szalona, że aż mi się zamoczył i nie chciał robić więcej fotek, rodzina się ze mnie śmiała bo wyglądałam jak zmokła kura

Całe życie marzyłam o psie, ale miał być dopiero jak się wybudujemy. Jednak pies tak jak i dzieci pojawia się w naszym życiu nie zawsze z planami..... W 2002 roku przygarnęliśmy psa, którego nikt nie chciał, bo dorosły, bo wielki, bo niegrzeczny, bo nie chciał być przywiązany do łańcucha.... Z psem przyszły obowiązki i długie spacery.... A wraz z nimi myśli, że może jednak wybudować dom dla nas, a dla psa ogród. Mijały lata, myśli te same, tylko czynów było brak. W końcu wiejski pies przyzwyczaił się do życia w bloku.

Potem przyszło nieszczęście i nasz pies zaczął chorować na stawy (kłopoty ze schodami, a mieszkaliśmy na ostatnim piętrze), pewnego dnia stracił przytomność, okazało się, że to serce. Werdykt weterynarki brzmiał, że kolejnego lata w bloku może nie przeżyć.... Nie wspominam dyskretnie o sąsiedzie, któremu pies zawsze przeszkadzał i o psychopacie co truł psy na osiedlu..... Każdy spacer to horror, czy czegoś nie zjadł.

I od tego nieszczęśliwego momentu uruchomiliśmy cały zapas energii i funduszy. Zapadła decyzja - Musimy się wybudować!

Teraz codziennie dziękuję mojemu pieskowi co wabi się piszczotliwie Misio, a oficjalnie Everest, że dzięki niemu odkryłam w sobie pasję "ogrodnika". I od jesieni 2008 roku tworzymy z mężem i Everestem już nie ogród mimo woli, ale ogród naszych marzeń.

Everest od początku nie chciał już wracać do bloku i mówił tu jest moje miejsce na ziemi...
To jest teraz nasze miejsce...i sama nie wiem jak w kilku ujęciach przedstawię to co najpiękniejsze.




Na działce nie było nic oprócz chwastów. Pierwsze nasadzenia były w 2008 roku.



Dużo fotek jest już nieaktualnych, ponieważ ciągle coś udoskonalamy Ogród to żywy twór, który w czasie sie zmienia