Śliczne zdjęcia ze szronem.

Pięknie wyglądają te kwiaty, ale mi ich szkoda

Ja też wolę te kolory, które zachwycają u Ciebie niż przedwczesną zimę Pozdrawiam

weronika77 napisał(a)

Dzisiejsza mgła.

Clematis Dr Ruppel wcale się nie przejmuje dniem jutrzejszym, kwitnie dokąd się da.
Tak się stroi do róży, która kwitnie obok, a jest piękna. Codziennie jej to powtarzam.

To jedna z moich białych róż. Jest tajemnicza, raz biała, raz kremowa a czasem biało zielonkawa.

Nie znam jej imienia, dlatego nazwałam ją "Kremowa".

Kwitnie wciąż i zawsze ma sporo pąków.

Miło mieć takie widoki na codzień z salonu,mieszkać w ogrodzie.Niestety to moje największe marzenie.Róża cudna ,na pierwszy rzut oka przypomina mi Flamingo ,a te oszronione są takie romantyczne.Jesień była dla mnie bardzo pracowita.Poczyniłam wiele zmian w nasadzeniach rozbudowałam komp.i sypnął śnieg .Dopiero w przyszłym sezonie zobaczę jak to wyszło.A u Ciebie stale uroczo jak na obrazku.Pozdrawiam serdecznie Weroniko!

Fajnie, że Akanta zacytowała te fotki, na dzisiejszy ponury, deszczowy dzień, akurat nastroją optymistycznie, bo wspominki o bliskich nie muszą być w minorowym nastroju...tak myślę
pozdrawiam Weroniko

Moniko, Bogdziu, Monteverde, Richie, Akanto i Irenko w tej sprawie nasze gusta jednakowe, kwiaty i ogrody kwitnące. Zima jak musi być to ze śniegiem, ale krótka.
Irenko, jadę przez Wrocław, ale z pieskiem, więc nie zawracam Ci głowy. Może załapię się na spotkanie wiosenne u Ciebie...Ciekawe jak kolorek włosów się prezentuje?
Teraz mam takie wschody słońca...
Pozdrawiam



i zachód słońca w tle ładnej trawy

To Ty do Wrocławia pojechałas? Tam ładniejszy wschód słońca niż u nas.Pozdrówka.

Bogdziu, wyjechałam do Czech, a po drodze odwiedziliśmy rodzinę we Wrocławiu. O tej porze roku nie ma po co chodzić do Japońskiego Ogrodu ale na kamieniczki Starego Rynku i kwiaty na Placu Solnym, koniecznie popatrzeć muszę. Dworzec Główny też jest wart odwiedzin.
Trasa też musi przebiegać przez miasto mojego dzieciństwa i cmentarz, tyle tam ciepłych wspomnień zostało.
Wiem, że Danusia zarządziła "porządki" na jesienną pogodę, ale nie samymi porządkami żyje człowiek, cha, cha... Starszym ludziom zbiera się na wspomnienia...

Na jesienny spacer zabrałam mojego pupilka, i dzisiaj mogę powiedzieć, że był bardzo grzeczny, i miał wiele wrażeń. Dzów, miasto mojego dzieciństwa.


Musiałam zobaczyć stary dom, w którym mieszkałam 60 lat temu, i choć byłam małym szkrabem, wiele ciekawych miejsc i chwil zapamiętałam.

I ten kiedyś duży most blisko domu, dzisiaj nie jest taki intrygujący jak dawniej.

Pamiętam jak wprowadzaliśmy się do tego szarego domu, jak wyjeżdżali z Polski Niemcy, a potem Żydzi.
Życie wtedy było dla mnie bajecznie kolorowe, ciekawe, a ludzie uczciwi i dobrzy. Miałam wtedy 3-5 lat.
Potem znów była przeprowadzka na ulicę, do której przylegała uliczka w kształcie podkowy wysadzonej pięknie przystrzyżonymi, różowymi głogami. Drzewa się zachowały, ale kwitnienie muszę jeszcze zobaczyć, utrwalić, wiosną.
To był świat zupełnie w innym stylu.

Groby Bliskich i to przemijanie...

W tym domu mieszkałam jako podlotek 15-20-letni. Na dachu było opalanie i pogaduszki dziewczyńskie.

Za tym dużym balkonem odbywały się prywatki z tamtych lat, niezapomniane, i przeboje, ...za zgodą i pod okiem moich rodziców.
Tylko ludzi z tamtych lat mniej. (2 ost. fot. autorstwa kolegi)

Wrocław, piękne Stare Miasto, i Plac Solny z kwiaciarkami, i Dworzec Główny, i wiele pięknych wspomnień z lat młodości...

Dworzec, wyjście z peronów.Kiedyś nie wolno było fotografować.

Dworzec, wejście główne.

Dworzec, z prawej strony. W całości się nie mieści. Prawda, że piękny...

Kamieniczki Starego miasta.