Witaj Jagódko,
już zaglądałam; teraz wróciłam się parę stron wstecz i poczytałam o Twoich rozterkach... też tak mam, zima się wlecze bo pogrzebać w ziemi nie można...
wklejaj zdjęcia Twoich roślin, będziemy je nazywać, ja też się powoli uczę, już większość rozpoznaję, gorzej z odmianami, ale nie jest źle
Tak to już jest, młodszym może łatwiej znieść rozłąkę i tak nie tęsknią, ale ja sobie nie wyobrażam, popracowałam parę miesięcy na studiach będąc w Anglii... niby język znam... ale zawsze jest się obcym, zawsze wszystkiego do końca się nie zrozumie... ja się nie piszę na życie za granicą.

podziwiam i pozdrawiam!!
Karolina

Jagodo, znów zabłądziłam do Ciebie, rozumiejąc Twoje tęsknoty, które nas łączą. Od dawna ludzie wyjeżdżali "za chlebem" do Ameryki, coś zyskali, coś tracili.
Potem "czasy Solidarności", polityka, i znów los rzucał Polaków po świecie, teraz bezrobocie...
Moja córka jest w Kanadzie ponad 30 lat. Dzisiaj cieszymy się z tego, że jest internet i na bieżąco jesteśmy w jakimś sensie "razem".Odległość i czas nie zmieniła naszej bliskości.Było ciężko jak musiałam czekać dwa tygodnie na zamowioną rozmowę telefoniczną (cenzurowaną) i pół roku na listy (cenzurowane)...
Nie przepadam, jak Ty za świętami, ale coraz częściej widzę, ze mało jest "świąt w tych świętach", wszędzie widać pogoń za pieniądzem, zakupami, gotowanie i jedzenie na wyrost, ale i odpoczynek dla zapracowanych. Nie uogólniam, bo od nas zależy trochę z kim się spotykamy i jak trwonimy lub wykorzystujemy czas. W takich żyjemy czasach,trudnych i ciekawych.Szukamy tego co nas łączy i tym żyjemy.
Oprócz naszych tęsknot mamy ogródki i roślinki i to forum, i fajnie jest. Myślami będę blisko przez ten trudny czas, i aby do wiosny.Pozdrawiam serdecznie.


troszkę wiosny z mojego ogródka dla Ciebie.

Witaj Jagodko,przywedrowałam z rewizyta.Masz tyle pieknych roslinek i jakze swojskich.Piszesz,ze mąż mówi o nich zielsko,to prawie jak mój,a sasiedzi,którzy nie rozumieja naszej pasji sa wszędzie.Na mnie tez patrzą jak na dziwoląga,bo od wiosny do jesieni siedzę z zadem do góry w ogrodzie,a oni noga na noge z papierosem w zebach na ugorze.Mało kto rozumie nas zielonozakręconych.Jestem dopiero na piątej stronie,ale czytam wszystko dokładnie i będe już na bieżąco.
Córcia piękna,a wnuki tylko pozazdrościć,mój synuś 29 lat,ale mało robotny jakos.
Jagodko,pieknie mowisz o miłosci do mamy.My zaczęlismy budowę domu,zeby mama mogła na stare lata posiedziec w ogrodzie i zabrakło jej kilka miesięcy,zeby mogła to zrobic,odeszła nagle ,a rok wczesniej tata.Nie wazne czy mamy 50 lat jak odchodzi rodzic czy 30 ,zawsze jednakowo boli.Ja też pielegnuje swoje rosliny z myslą o mamie ,dlatego pewnie odwdzięczają mi się,bo wczesniej na parapetach w bliku nic mi nie rosło,a u mamy w pokoju wszystko piekne i dorodne,ale mama rozmawiała ze swoimi kwiatami.Teraz ja tak robie w ogrodzie,czasem patrze czy sasiedzi nie pukaja sie w głowe.