Martek napisał(a)

Marta a cóż to za piekność?

O to samo miałam spytać
I zdjęcia jakie śliczne, masz oko

zbigniew_gazda napisał(a)



Starając się dotrzymać "kroku"rowerowi męża kiedy tylko było to możliwe zerkałam na umykające posesje domostw.Zapach floksów,równy szpaler berberysów u stóp strzegących wysokie rojniki ,wyszukane głazy do ciekawych rabat iglasto-liściastych.Kiczowate solary porozsiewane po skalniaku i wiele innych udanych i udanych inaczej "kompozycji"terenowych
Ile domów tyle pomysłów na swoje małe raje.Każdy czuje i widzi inaczej i o to chodzi i właśnie to jest piękne, inaczej "zgubiłabym" drogę do domu ...

Marto pięknie napisane. Umiesz obserwować życie i Świat . Pozdrawiam.

Marta, popieram Zbyszka w całej rozciągłości.
Dziś sobie właśnie o tym rozmyślałam - będąc na wakacjach. Chciałam powłóczyć się trochę po Tatrach a przede wszystkim pokazać góry dzieciom ale jest zbyt zmienna pogoda by wyjść z nimi gdzieś wyżej - więc sobie tak "poluję na zakopiańskie ogródki". Kilka miejsc mnie zachwyciło (nie zrobiłam dużo zdjęć na razie bo mały aparat mnie irytuje a duży mi się nie mieści jak zapakuję do plecaka wszystko-co-dzieciom-może-się-przydać) i tak wlaśnie rozmyślałam nad tym jak w akich zagrodach widać tworzenie "siebie". Różne miejsca, różne style - ale wszędzie potrzeba piękna i potrzeba bycia blisko przyrody. Nie ma ogrodów brzydkich czy ładnych, są zadbane i zaniedbane ale najważniejsze jak widać w nich serce właściciela.
Pozdrawiam wakacyjnie.