Zainspirowana ostatnim artykułem , wybrałam się dzisiaj na spacer.


Mamy na swoich polach miejsca przypominające, opisywane przez Danusię.

Kilkanaście lat temu, kiedy zastanawiałam się jak ma wyglądać mój ogród, brałam pod uwagę przytaszczenie wielkiego pnia, po złamanej wierzbie,.
Postanowiłam sprawdzić, jak on dzisiaj wygląda.
Przy okazji, zrobiłam rekonesans, dostępu do jemioły na Świeta


To właśnie wspomniane mokradło przy rowie melioracyjnym. Czasami bardziej, czasami mniej zalane.
Nazywamy je kumkogrodem, bo wiosną, wieczorny rechot żab, rozlega się na całą okolice. Kiedy w dzień żaby milkną koncert kolntynuuje wszelakie ptactwo

Aniu piękne zdjęcia ze spaceru nam pokazujesz

Jemioła...u nas zawsze tylko wysoko, przecież nie będę na drzewo włazić w tym wieku...muszę rekonesans u siebie zrobić, może się gdzieś zagnieździła tak nisko jak u Ciebie.
U nas dość podobny teren jak u Was, jedynie dzików nie widziałam, za to lisy i bażanty są. Pięknie pokazałaś okolice!

Mam dalszą (już teraz dalszą) rodzinę w okolicy Inowrocławia. Piękne tereny!!!

Macham

widze, ze bedzie calowanie pod jemiola

Takich widoków się nie boję. Choć opowieści o topielicach były gdzieś w baśniach.

Czy jemioła przenosi się u Ciebie, tzn. w Twojej okolicy z drzewa na drzewo? Ktoś kiedyc mi powiedział, że u nas na DSl. jest bardzo dużo jemioły, która w Świętokrzyskim prawie w ogóle nie występuje. Ciekawae.

Tereniu, taki spacer to pikuś....gorzej jak trzeba przespacerować się po polach przy zbieraniu kamieni

czy te piękne kamienie w Twoim ogrodzie to właśnie zbierane z pól?

Aniu piękne miejsce pokazujesz , kiedys jako dziecko bywałam w takich, fajnie miec kawałek ziemi gdzie rzadzi tylko przyroda. Mchy i porosty bajecznie piękne a Twój opis tez bardzo obrazowy i piękny. Pozdrówka.