Halinko, uśmiechaj się, do siebie, do ludzi, bo z "bananem" milej.
Nawet jak coś doskwiera zdrowotnie, zawsze można powiedzieć, inni mają gorzej. I wcale się przy tym nie pomylić.
Niektórzy mówią, że to jest wada charakteru, bo martwię się przez czas jakiś, a potem wracam do normalności jakby nigdy nic. Przecież tak to nie jest. Zmartwienia nie odpływają od nas natychmiast,
ale dlaczego wbijać sobie bez przerwy w głowę, jaka ja jestem nieszczęśliwa.
Moja dewiza:Płacz w ukryciu, wśród ludzi się śmiej- sprawdza się w 100%.
Od smutasów ludzie odchodzą, a do wesołków nawet smutasy się garną.

Halinko, wesołej, uśmiechniętej niedzieli życzę. Pogilgaj swego staruszka pod żebrem, sprawdź, czy to wyjęte z którego jesteśmy ponoć jako Ewy stworzone, już mu się zagoiło? I sprawdź minę.

Trawnik
-----------

Angielski trawnik jest bez zastrzeżeń,
i chyba nikt w to nie wątpi.
Od stuleci wałują, bronują i sieją,
ma być prosto, równo, przycięte na kant.
zachwyci się każdy przyjezdny tu frant.
A u nas?
Za stodołą pole obsiane trawą, udaje trawnik.
Trawa przypadkowa.
Gdzie nie gdzie górka, a gdzieś woda w dole,
panoszy się w nim babka, tasznik albo mlecz.
Gdzie mu do ideału. No można się wściec!
A przecież nasze tradycje zgoła całkiem inne.
Za stodołą dziad wysiewał czerwoną koniczynę,
Po życie seradelę, na poplon siał łubin.
Trawa była na łąkach, Ją też kosić lubił.
Ale żeby nie było strat zielonej masy
kosił on tę trawkę góra ze trzy razy.
Potem korzystając ze słonecznego lata
siano wiózł do stodoły, zwierzętom "na stoły".
Może zamiast angielskiej maniery,
zasiejmy łąkę, kośmy ją nie często,
niech w trawie zakwitną jakieś kwiaty gęsto.
na pożytek owadom zwykłym i tym miodnym,
Na stołach zagoszczą u nas swojskie miody,
nie warto kurczowo trzymać się jakiejś mody.

Trawnik
-----------

Angielski trawnik jest bez zastrzeżeń,
i chyba nikt w to nie wątpi.
Od stuleci wałują, bronują i sieją,
ma być prosto, równo, przycięte na kant.
zachwyci się każdy przyjezdny tu frant.
A u nas?
Za stodołą pole obsiane trawą, udaje trawnik.
Trawa przypadkowa.
Gdzie nie gdzie górka, a gdzieś woda w dole,
panoszy się w nim babka, tasznik albo mlecz.
Gdzie mu do ideału. No można się wściec!
A przecież nasze tradycje zgoła całkiem inne.
Za stodołą dziad wysiewał czerwoną koniczynę,
Po życie seradelę, na poplon siał łubin.
Trawa była na łąkach, Ją też kosić lubił.
Ale żeby nie było strat zielonej masy
kosił on tę trawkę góra ze trzy razy.
Potem korzystając ze słonecznego lata
siano wiózł do stodoły, zwierzętom "na stoły".
Może zamiast angielskiej maniery,
zasiejmy łąkę, kośmy ją nie często,
niech w trawie zakwitną jakieś kwiaty gęsto.
na pożytek owadom zwykłym i tym miodnym,
Na stołach zagoszczą u nas swojskie miody,
nie warto kurczowo trzymać się jakiejś mody.