są miękkie. i przechowowyane dość szczelnie zawsze ca od razu do jedzenia. ja trztymam je w duzym słoju. nic nie zawracasz jakby coś pisz

gdybym mieszkała na osiedlu to może.ale u nas prawdziwa wieś.myślę że nasze "wynalazki" prędzej za dziwactwo uchodza niż powód do chwalenia
Reniferabi ja mam na życzenie eMa

a moje były twarde, ale ja chyba proporcje zmidefikowałam

Prawdziwa wieś i wolność tworzenia . Brzmi dobrze.

mam Jak twardy to się nie rozleje...

No tak...u mnie też mała miejscowość-szczytem szaleństwa jest rycie- w miarę terenu wokół domu,wyzbywanie się starych roślin i sadzenie nowychA jak powiedziałam rodzinie, że Chatka Puchatka idzie do wyburzenia w przyszłości-to wszyscy złapali się za głowę-po co,skoro ona ładna i stoi.

Reniferabi mówisz to się nazywa??Mąż czuje cza-czę, jeśli chodzi o te renifery...ja mniej. Może skusiałabym się na zasymulowanie życia stadnego: dwie sarny pochylone pasą się, a jedna z uniesioną głową czuwa. Taka instalacja artystyczna

już nie moge się instalacji doczekac. uwielbiam Cie czytac wiesz
a rodzina się z czasem uodparnia. mówię Ci