Irenko, u mnie minęło 10 lat jak mąż odszedł, a ja stale z nim w ogrodzie rozmawiam.
A co na ranniki i krokusy spojrzę, to moją mamę widzę, jak mi daje w czerwcu,30 lat temu, 2 garście ziemi i mówi: posiej dziecko w jakimś ładnym miejscu w ogrodzie, będziesz miała piękna wiosnę. No i mam dzięki niej, i z innymi się dzielę w podobny sposób.
Pamięć nie ginie, najwyżej zagubi się w szufladkach. Więc trzeba te szufladki od czasu do czasu otwierać i przeglądać.

Nie śpisz już od wczesnego rana, ja z kolei zasnąć nie mogę. Ale to minie, jak w ogrodzie trochę się zmęczę. Na razie męczy mnie bezczynność.

Miłego dnia, Irenko.

Irenko ja też nie mogę spać. Zrobiłam się niespokojna. Nic mi się nie chce, nic mnie nie cieszy. Nie umiem funkcjonować.Boję się bardzo o moich bliskich. Od ponad tygodnia siedzę z dziećmi w domu. Mój Marek codziennie pracuje i wychodzi z domu do pracy, bo jest policjantem. Martwię się o niego...

Jedyny plus dla nas w tej całej trudnej sytuacji to fakt posiadania swojego kawałka ziemi, w którym możemy się zatracić, znaleźć ukojenie i cieszyć się bez reszty każdą nową budzącą się po zimie roślinką

Pozdrawiam Cię cieplutko

Wiosna całą parą ruszyła. .. jak to we Wrocławiu
U Ciebie giganty rosną teraz dojrzałam że wśród nich forsycja
Szkoda tylko tego oziębienia, moje ciemierniki bardzo ucierpiały i chyba już się nie podniosą, o dziwo len nowozelandzki to ptawdziwy twardziel
Pozdrawiam Irenko teraz odpoczywaj i ciesz się kolejną wiosną
Buź

Irenko bardzo Ci współczuję.
Trzymaj się dzielnie.
Moja Mama odeszła w czasie snu, nagle...10 lat temu....
Mam w swoim ogrodzie ukorzenione przez nią bukszpany, też z nią rozmawiam....
Serdeczne pozdrowienia