„Nazywam się Lianne Pot, jestem projektantką ogrodów i właścicielką 'Lianne's Siergrassen', szkółki i ogrodu pokazowego. Mam słabość do traw ozdobnych a od kilku lat także do ogrodów preriowych.”



Po takiej rekomendacji ze strony internetowej oraz z Gardens Illustrated 08/2017, str. 54-60) „On the wild side”) nie wahamy się i niderlandzką wycieczkę planujemy tak, by móc zdwiedzić ten ogród i poznać jego właścicielkę.

O 8 rano zjeżdżamy z autostrady koło Groningen w strugach deszczu. Ale to nic, najważniejsze, że szybko i bezbłędnie dotarliśmy do de Wilp, ogrodu preriowego Lianne.

Wchodzimy, jest pusto a ogród w ciszy i deszczu. Jest bardzo kolorowo, nie pstrokato a różnobarwnie mimo ołowianych chmur.






O prerii właścicielka pisze (Ulrike Romeis, Josef Bieker, Lianne Pot „Im Farbenmeer eines Praeriegartens”):

Preria jest silnym, zdrowym i długowiecznym siedliskiem roślin, traw i bylin, idealnym dla obu stron, człowieka i zwierzęcia, wielkim prezentem na przyszłość. I tak samo dobroczynne jest jej oddziaływanie, zapierające dech widoki kolorów i struktur.







Mogła się o tym osobiście przekonać podczas swojej eksplorerskiej podróży do Ameryki w roku 2008.

W 2000 roku otworzyła szkółkę z 350 odmianami traw, a ogród traw od 2005 roku posiada status narodowej kolekcji traw.

O trawach pisze, że mają szczególną symetrię, przyciągający uwagę pokrój w zimie, szerokie zastosowanie tak w cieniu, jak i na słońcu. Trawy wykazują dużą różnorodność pod względem wysokości, kolorów i struktury.

Preria oznacza krajobraz z niskimi trawami, mieszanymi (najczęściej środowisko suche) i wysokimi. Wszystko zależy bowiem od żyzności podłoża i położenia oraz pogody.
Jej preria dopasowana do warunków niderlandzkich, jest tą składającą się w większości z traw mieszanych, taką jaką widziała w stanie Kansas w Ameryce.












Brakuje w tej prerii bizonów ale mnie ich brak rekompensują naturalne rolnicze widoki holenderskie, bydło, stada owiec, zabudowania gospodarcze w dalekiej dali i poczucie wolności w przestrzeni wzmocnione przez płaskie krajobrazy i niebo, które w prowincji Groningen jest ponoć najpiękniejsze.

W ogrodzie preriowym Lianne’s Siergrassen o powierzchni 35 arów znajduje się jedna kwatera „prawdziwie preriowa”, pozostałe pokazują roślinność preriową u układzie rabatowym, roślinność preriową według kolorystyki, prerię mieszaną i wysoką z uwzględnieniem pór roku, wybrane kombinacje traw, roślinność preriową do małych ogrodów.

Zastosowane gatunki bylin to znane przecież echinacea, liatris, vernonia, lupinus, amorpha, bapthisia, helianthus, aster.

Roślinność preriowa wymaga pełnego nasłonecznienie, w ogrodzie Lianne znajdują się tylko dwie jabłonki rajskie i jedna grusza wierzbolistna.

O warunkach dla zakładania prerii mówi: bogate w składniki odżywcze podłoże, dobrze zatrzymujące wilgoć ale dobrze zdrenowane, nie może stagnować wody. Ważne jest każdej roślinie znaleźć odpowiednie miejsce, minimum pół dnia ze słońcem.

W ogrodzie Lianne jest gleba piaszczysta z gliną – idealna a dodatkowo wyściółkowana żwirem ze skały wulkanicznej.

Sezon ogrodowy zaczyna w lutym od ścięcia traw i bylin. Dopiero w maju pojawiają się pierwsze kwitnące łany kamasji i pełnika (np. w odmianie ‘Orange Princess’). Ale to rośliny cebulowe i trzmiele zwiastują wiosnę w prawie pozbawionym drzew i krzewów ogrodzie preriowym. Narcyzy i krokusy sadzone są na brzegach i w pojemnikach.

Właścicielka opowiada o tym, że choć ogród jej wygląda swobodnie, jednak dokłada starań, by niektóre rośliny nie rozpanoszyły się na dobre lub nie zmieniły swojego miejsca (łupin jest nieco inwazyjny u niej – kiedyś w Holandii przed 200 laty, w procesie użyźniania ziemi wydartej morzu siano łubin, glebę zasiedliły bakterie, które lubią łubin i wspierają jego inwazję; odmiany ‘Noblemaiden’ , ‘Chandelier’ i ‘My Castle’ chętnie się wysiewają).

Dokonuje koniecznych selekcji lub dosadza w trosce o równowagę i nieustannie weryfikuje swój schemat nasadzeń. Jak już wspomniałam kolor kwiatu ma drugorzędne znaczenie, o wiele ważniejszy jest pokrój i wygląd rośliny w kolejnych porach roku. Rośliny preriowe to takie, które pozwalają na „zrównoważony rozwój ogrodu”, bez ingerencji chemicznej, rośliny kwitną długo, są pożywieniem dla owadów i dają im schronienie.

Pisze o swoim ogrodzie jak o miejscu ucieczki do ciszy i zadumy – tak też jej ogród odebrałam. Bardzo, bardzo kontemplacyjnie. Choć roślinność w ogrodzie jest niezwykle wietrzna i wyrazista.







Będę chciała wrócić tam o innej porze roku.

Interesują mnie gabiony, czym są wypełnione w tym ogrodzie?