A by cię łapka nie świeżbiła usuwać.
A może zanim podrośnie to wyczaje potrawę z którą mnie będzie kolarzył.... zdolna jestem.... a jak nie to bedziemy sie razem opychać źelkami. W Biedronce na kilogramy różne sprzedają. Coś wymyślę.

Aniu, długiego, pięknego życia jeszcze raz!
Chłopaki lubią słodkie. Kup gofrownicę z serduszkami, i rób mu gofry, oczywiście, mniej więcej za rok!.
Ściskam.

Haniu, czytając Twoje wierszyki wzruszyłam się jak zapewne większość.....a po przeczytaniu epitafium dla Małej Mi nasunęło mi się coś takiego........mam cztery córki...trzy już dorosłe, założyły rodziny....najmłodsza, dziś piętnastolatka, jak miała dziesięć lat , ni z gruszki, ni z pietruszki - pyta- Mamao, gdzie chciałabyś być pochowana?.....ja na to, że to nie mój kłopot....pochowacie mnie gdzie będzie Wam wygodnie...ona dalej......a pogrzeb, na ciepło czy na zimno.....i powiedz w jakiej sukni, żebyś potem nie miała pretensji.....jak opowiadałam o tym jej dorosłym siostrom, to z wytrzeszczem oczu odpowiadały, że one w życiu nie zadałyby mi takich pytań.....ale problem mają już z głowy bo latorośl załatwiła to za nie......taka zmiana pokoleniowa
Pozdrawiam

Aniu z Kamiennego. O sprawach śmierci trzeba rozmawiać. Może nie tak obcesowo, ale jednak. Rodzina powoli się oswaja z myślą o ostatnim pożegnaniu.
I zaczyna inaczej traktować potencjalnego odchodzącego.
A po drugie, Czym nasze życie? Pogonią zadobrami doczesnymi, których i tak ze sobą nie zabierzemy. Wyciszajmy się w tym pędzie.
A czy nam przyjdzie żyć lat 5, 10 czy 20? Na końcu i tak kaplica!

Na zakończenie tego smutnego wywodu zostawię optymistyczny obrazek z życzeniami zdrowia i długich lat życia.

hanka_andrus napisał(a)

Aniu z Kamiennego. O sprawach śmierci trzeba rozmawiać. Może nie tak obcesowo, ale jednak. Rodzina powoli się oswaja z myślą o ostatnim pożegnaniu.
I zaczyna inaczej traktować potencjalnego odchodzącego.
A po drugie, Czym nasze życie? Pogonią zadobrami doczesnymi, których i tak ze sobą nie zabierzemy. Wyciszajmy się w tym pędzie.
A czy nam przyjdzie żyć lat 5, 10 czy 20? Na końcu i tak kaplica!

Na zakończenie tego smutnego wywodu zostawię optymistyczny obrazek z życzeniami zdrowia i długich lat życia.

Haniu, można i tyle wyciągnąć - zobacz u mnie na 58 stronie życzę Tobie, Sobie i wszystkim na forum, nawet na końcu zamiast 4 może być 0.

Jakie filozoficzne rozważania ...

Witam obie Jole. I obydwóm życzę również doczekania tortu ze "stówką".

Dziś było ostatnie koszenie w ogrodzie. Jeszcze tylko umyć i wyczyścić kosiarkę, i do wiosny. Ale w ogrodzie jeszcze wiele roboty jest. Niby drzew nie mam, a liści pełno. Dopiero połowę sprzątnęłam.

Bardzo lubię wiosnę , ale jesień jest bardziej urokliwa, choć smutno ze idzie zima.

Witaj Haniu,

Przesyłka dotarła Dziekuje bardzo za jeżówki, u Ciebie sa cudne

Okolice Manowa znam. Jako dziecko jeździlam z dziadkiem na jagody wąskotorówką. A teraz z tesciami na grzyby

Koszalin znam dziadek mial działke warzywna za torami koło Lechickiej. A tesciowa miala dzialke na Unii. Teraz wybudowali sie tam i ma ogrodek obok domu

Pozdrawiam


PS. Moja coreczka tez Haneczka

Witaj Elu! Mój ogród to jest przedłużenie ogrodów na Niekłonicach.
Wysusz te nasionka, na powietrzu, mam nadzieje,że nie zapleśniały. W razie co to przyjedziesz po nie do teściów. Jeżówki możesz wysiać część teraz, a część wiosną.
Widzę, że będzie okazja spotkać się. Mieszkam naprzeciw Politechniki.