Nie wiem czy dobrze umieściłem wątek.
Czy mogę prosić o identyfikację tych roślinek nie licząc lawendy:

https://lh3.googleusercontent.com/P5BqVVfrM9ehfdvNyOVLSnXpj655oiYeRsZmeSxwhlQ3iUTf2un6OXYq_-ZMGnjEsHOruo5NlFxY1c7Vh8QtjGNx=w888-h768-rw

Dużo się siedzi w domu, tylko z psami wychodzę na krótko, więc czasem jakieś takie rozrzewnienie mnie ogarnia i refleksja nad życiem ogólnie...

No smutny, bo człowiek coraz starszy i uzmysłowiłam sobie, że porywanie się na budowę to chyba za późno już dla mnie. Jedną miałam po 40-tce, a ta już po 60-tce i wielka budowa...pozwolenie jest ale strach mnie obleciał. Niejedno w życiu już budowałam (osobiście, kładąc pustaki) i jestem zaprawiona, ale po raz pierwszy boję się. A i koronawirus robi swoje tyły w myśleniu, to po prostu mierzę siły na zamiary. No i się po prostu boję. Jak to minie, to wtedy mi przejdzie.

Ja też jestem ciekawa co z bratkami, prymulkami..te ostatnie na pewno kaput. Sporo stało w namiocie, część w szklarni - te na pewno przetrwają, bo na plusie tam jest.

Na ile ściąłeś hortensje? Ja się zastanawiam poprawić do ziemi. BO teraz mam wysoko ścięte.

Powiem, że tęsknię za Twoją obecnością Co było kiedyś - już nie wróci?
Teraz u nas jest czas na głębsze refleksje. Oglądam zdjęcia, przyszłości nie planuję, ale jeśli ta przyszłość nadejdzie, to chyba czas zweryfikować swoje marzenia...

Jadę pielić grządki i podlewać posadzone ciemierniki.

Pani Danusiu, dziękuję za tak cudowne wspomnienia... wzruszyłam się patrząc na te zdjęcia, sczególnie te z Właścicielem, z Pani Rodziną, bezcenne i przepiękne chwile, tak ulotne, ale jakoś na zawsze w nas. Ileż w tym ogrodzie piękna, miłości, dbałości, cierpliwości, radości, samo dobro! Obserwuję Państwa poczynania w polskiej (już chyba mogę powiedzieć, "naszej"?) Anglii i wierzę, że także ten ogród takim cudownym, inspirującym miejscem pozostanie dla innych... Mocno kibicuję, przyjadę na najbliższe możliwe spotkanie.