Pani Danusiu, dziękuję za tak cudowne wspomnienia... wzruszyłam się patrząc na te zdjęcia, sczególnie te z Właścicielem, z Pani Rodziną, bezcenne i przepiękne chwile, tak ulotne, ale jakoś na zawsze w nas. Ileż w tym ogrodzie piękna, miłości, dbałości, cierpliwości, radości, samo dobro! Obserwuję Państwa poczynania w polskiej (już chyba mogę powiedzieć, "naszej"?) Anglii i wierzę, że także ten ogród takim cudownym, inspirującym miejscem pozostanie dla innych... Mocno kibicuję, przyjadę na najbliższe możliwe spotkanie.

Jadę pielić grządki i podlewać posadzone ciemierniki.

Dużo się siedzi w domu, tylko z psami wychodzę na krótko, więc czasem jakieś takie rozrzewnienie mnie ogarnia i refleksja nad życiem ogólnie...